Question

Wyobraz sobie,że jesteś przewodnikiem oprowadzających wycieczkę po wybranym zabytku romańskim.Przygotuj wystąpienie,w którym w interesującej formie przedstawisz wybrany zabytek.:)

min 10 zdań

Ja wybrałam kościół Tumie.

Answer 1

Witam serdecznie , chciałabym opowiedzieć o Kościele Tumie:

Archikolegiata NMP i św. Aleksego w Tumie (archikolegiata łęczycka) – kościół znajdujący się w pobliżu dawnej lokalizacji wczesnośredniowiecznego grodu. Należy do najlepszych przykładów architektury romańskiej w Polsce.

Według starszych badań z fundacji Bolesława Chrobrego i z udziałem świętego Wojciecha powstało tu pierwsze w Polsce (założone prawdopodobnie w 997) opactwo benedyktynów pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego. W świetle nowszych studiów założenie to najwcześniej wiązać możemy z II poł. XI w i być może z szerszą akcją misyjną związaną z odnową monarchii piastowskiej za czasów Kazimierza Odnowiciela. Około roku 1140 opactwo przeniesione zostało do Mogilna. Budowla została rozebrana zapewne w związku z realizacją nowego założenia.

Nie jest znana dokładna data rozpoczęcia budowy kolegiaty. Być może nastąpiło to w roku 1149 z inicjatywy metropolity gnieźnieńskiego Janika[3]. Żywe w średniowieczu na ziemi łęczyckiej legendy i podania dotyczące diabła Boruty związane są także z budową kolegiaty; jedno z nich mówi, że widoczne na krawędziach ścian wieży wgłębienia to ślady pazurów Boruty, który nie chciał pozwolić na postawienie kościoła i próbował przewrócić jego wieże. Konsekracja kościoła, być może jeszcze w pełni nie ukończonego, odbyła się 21 maja 1161; wziął w niej udział m.in. następca zmarłego około 1148 arcybiskupa Jakuba, arcybiskupJanik, a także wszyscy polscy biskupi i książęta. Kościół jako patronów otrzymał – tak jak znajdujące się tu wcześniej benedyktyńskie opactwo – Najświętszą Marię Pannę i św. Aleksego.

Od tego czasu w kolegiacie tumskiej odbyło się 21 synodów prowincjonalnych, nazywanych synodami łęczyckimi. Pierwszy z nich zwołano w 1181, ostatni odbył się w 1547.

Ciekawostki

Zbigniew Nienacki, jak sam wskazuje w posłowiu do powieści Pan Samochodzik i Święty Relikwiarz (pierwotny tytuł Uroczysko), w znacznym stopniu oparł opis występującej w fabule książki fikcyjnej „kolegiaty w Opornej” na kolegiacie w Tumie.

Pierwociną dzisiejszych przewodników jest „Archikolegjata Łęczycka w narodowo-królewskiej wsi Tumie” napisana w 1930 r. przez miejscowego proboszcza, księdza Emila Gielca. Autor opisał architekturę i historię kościoła usytuowanego w sąsiedztwie dawnego grodu wczesnośredniowiecznego.

 

 

 

LICZE  NA NAAJ! :)))

Answer 2

Według starszych badań z fundacji Bolesława Chrobrego i z udziałem świętego Wojciecha powstało tu pierwsze w Polsce (założone prawdopodobnie w 997) opactwo benedyktynów pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny i św. Aleksego. W świetle nowszych studiów założenie to najwcześniej wiązać możemy z II poł. XI w i być może z szerszą akcją misyjną związaną z odnową monarchii piastowskiej za czasów Kazimierza Odnowiciela. Około roku 1140 opactwo przeniesione zostałodo Mogilna. Budowla została rozebrana zapewne w związkuz realizacją nowego założenia.Nie jest znana dokładna data rozpoczęcia budowy kolegiaty. Być może nastąpiło to w roku 1149 z inicjatywy metropolity gnieźnieńskiego Janika[3]. Żywe w średniowieczu na ziemi łęczyckiej legendy i podania dotyczące diabła Boruty związane są także z budową kolegiaty; jedno z nich mówi, że widoczne na krawędziach ścian wieży wgłębienia to ślady pazurów Boruty, który nie chciał pozwolić na postawienie kościoła i próbował przewrócić jego wieże. Konsekracja kościoła, być może jeszcze w pełni nie ukończonego, odbyła się 21 maja 1161; wziął w niej udział m.in. następca zmarłego około 1148 arcybiskupa Jakuba, arcybiskup Janik, a także wszyscy polscy biskupi i książęta. Kościół jako patronów otrzymał – tak jak znajdujące się tu wcześniej benedyktyńskie opactwo – Najświętszą Marię Pannę i św. Aleksego.

Od tego czasu w kolegiacie tumskiej odbyło się 21 synodów prowincjonalnych, nazywanych synodami łęczyckimi. Pierwszy z nich zwołano w 1181, ostatni odbył się w 1547.