"Oda do młodości" Adama Mickiewicza została napisana 26 grudnia 1820 roku. Jest to także pierwszy w historii literatury polskiej utwór poświęcony młodości, która nie jest tu potraktowana jako zjawisko czysto biologiczne czy też socjologiczne lecz jako potęga kreacyjna o boskiej mocy. Świadczą o tym przede wszystkim stałe porównania Boga i młodości jako mocy powoływania stworzeń do istnienia. Styl wiersza jest wysoki i patetyczny. Głowna oś konstrukcyjna Ody do młodości to kontras widoczny pomiędzy dwoma pokoleniami - "młodych" i "starych". Pokolenie "starych" poeta nazywa "szkieletami bez serc i bez ducha". Ukazuje ich też jako płazy i skorupy zamknięte w sobie. Nie mają oni w sobie zdolności do romantycznych uniesień i są zamknięci na rady i poglądy innych. To reprezentanci swiata, który musi odejść i ustąpić miejsca młodym, gdyż to właśnie do pokolenia młodych należy przyszłość. To młodzi wykreują nowy swiat i nowe realia.
Elementy oswieceniowe to:
- odwołania do mitologii (Herakles i Hebe)
- hasło jedności solidarności i braterstwa
- utylitaryzm
- wiara w możliwości udoskonalenia świata przez człowieka
- Forma utworu (gatunek i styl)
Elementy romantyczne:
- odwołanie się do sfery emocji, ducha
- wzywanie do rewolucyjnej przemiany
- motyw młodości jako potęgi
- nawoływanie do czynu, heroizmu
- skontrastowanie dwóch światów - pokolenia starych i pokolenia młodych
"Oda do młodości" Adama Mickiewicza została napisana 26 grudnia 1820 roku. Jest to także pierwszy w historii literatury polskiej utwór poświęcony młodości, która nie jest tu potraktowana jako zjawisko czysto biologiczne czy też socjologiczne lecz jako potęga kreacyjna o boskiej mocy. Świadczą o tym przede wszystkim stałe porównania Boga i młodości jako mocy powoływania stworzeń do istnienia. Styl wiersza jest wysoki i patetyczny. Głowna oś konstrukcyjna Ody do młodości to kontras widoczny pomiędzy dwoma pokoleniami - "młodych" i "starych". Pokolenie "starych" poeta nazywa "szkieletami bez serc i bez ducha". Ukazuje ich też jako płazy i skorupy zamknięte w sobie. Nie mają oni w sobie zdolności do romantycznych uniesień i są zamknięci na rady i poglądy innych. To reprezentanci swiata, który musi odejść i ustąpić miejsca młodym, gdyż to właśnie do pokolenia młodych należy przyszłość. To młodzi wykreują nowy swiat i nowe realia.
Elementy oswieceniowe to:
- odwołania do mitologii (Herakles i Hebe)
- hasło jedności solidarności i braterstwa
- utylitaryzm
- wiara w możliwości udoskonalenia świata przez człowieka
- Forma utworu (gatunek i styl)
Elementy romantyczne:
- odwołanie się do sfery emocji, ducha
- wzywanie do rewolucyjnej przemiany
- motyw młodości jako potęgi
- nawoływanie do czynu, heroizmu
- skontrastowanie dwóch światów - pokolenia starych i pokolenia młodych
-