KSZTAŁT CIAŁA rybjest opływowy, hydrodynamiczny, stwarza on najmniejsze opory podczas pływania. Tuńczyk lub rekin mają ciało dość krępe, o przekroju niemal kolistym. Szybko pływające ryby otwartych wód mają ciało wydłużone i opływowe, taki kształt stawia w wodzie najmniejszy opór.
POKRYCIE CIAŁA ryb składa się z łącznotkankowej skóry właściwej oraz bardzo cienkiego naskórka. W naskórku znajdują się liczne jednokomórkowe gruczoły śluzowe. Ich wydzielina powoduje, że ciało ryby jest śliskie. W skórze tkwią łuski. Postacie ich uróżnych ryb mogą być rozmaite, zawsze jednak, jako wytwór łącznotkankowej skóry właściwej, łuski są zbudowane z żywej tkanki kostnej. W skórze mieszczą się też receptory (ciałka czuciowe) licznych zmysłów, m.in. zmysłu chemicznego, termicznego, mechanicznego; wreszcie – komórki barwnikowe, tworzące barwy ryby.
Płetwy nieparzyste płetwa grzbietowa – zwykle jedna (u dorszowatych trzy, u strętwokształtnych nie występuje) wraz z płetwą odbytową pełni funkcję steru umożliwiającego nagłe zmiany kierunku ruchu płetwa tłuszczowa – zwykle nie posiada promieni, jej funkcja nie została jeszcze poznana, występuje np. u łososiowatych, jaszczurnikowatych, kąsaczowatych i większości sumokształtnych płetwa ogonowa – u większości gatunków jedna, rzadziej dwie. Jej główną funkcją jest tłumienie zawirowań wody (głównym organem napędowym jest ogon). płetwa odbytowa – usadowiona pomiędzy odbytem, a ogonem, u większości zbudowana z promieni miękkich, pierwszy promień czasami przekształcony w ostry kolec, zwykle jedna, nie występuje np. u koleniokształtnych, u dorszowatych dwie) Płetwy parzyste
Płetwy parzyste są odpowiednikiem kończyn u innych kręgowców. Wspierają się na pasie barkowym i miednicowym. Wraz z płetwą ogonową stanowią siłę napędową, odgrywają rolę przy sterowaniu, precyzyjnym przemieszczaniu ciała, zachowywaniu równowagi i hamowaniu. Położenie, budowa i liczba płetw mają ścisły związek z trybem życia prowadzonym przez dany gatunek.
płetwy brzuszne – usadowione na brzuchu ryby, ich pozycja względem płetw piersiowych oraz położenie (przesunięcie do przodu lub do tyłu) są cechą charakterystyczną, służą do utrzymania równowagi i zmiany kierunku płetwy piersiowe – położone za pokrywami (lub szczelinami) skrzelowymi, na różnych wysokościach, u zdecydowanej większości gatunków służą do utrzymywania pożądanej pozycji ciała, u niektórych (poskoczek mułowy) dodatkowo do kroczenia po lądzie, u ryb latających umożliwiają wykonywanie lotów ślizgowych ponad powierzchnią wody
Płetwy mogą łączyć się ze sobą w różnych kombinacjach np. dwie połączone płetwy grzbietowe lub połączenie płetwy grzbietowej, ogonowej i odbytowej otaczające niemal całe ciało ryby (węgorzokształtne, flądrokształtne).
Płetwa ogonowa może być:
heterocerkalna – niesymetryczna, górny płat większy od dolnego, ostatnie kręgi uniesione w stronę górnego płata, jest cechą ryb najstarszych filogenetycznie (spodouste, jesiotrowate) protocerkalna – szkielet osiowy przechodzi przez środek ogona homocerkalna – zewnętrznie symetryczna, ostatnie kręgi nadal uniesione do góry, przyjmuje różne kształty, typowa dla Teleosteidyficerkalna –symetryczna, dwa równomiernie rozłożone płaty (minogi, węgorzokształtne)
BŁONY: błona komórkowa - półprzepuszczalna błona biologiczna oddzielająca wnętrze komórki od świata zewnętrznego. błona jądrowa - podwójna błona białkowo-lipidowa odgraniczająca wnętrze jądra komórkowego od cytoplazmy. błona surowicza - gładka błona, która składa się z cienkiej warstwy komórek wydzielających płyn surowiczy.
KSZTAŁT CIAŁA rybjest opływowy, hydrodynamiczny, stwarza on najmniejsze opory podczas pływania. Tuńczyk lub rekin mają ciało dość krępe, o przekroju niemal kolistym. Szybko pływające ryby otwartych wód mają ciało wydłużone i opływowe, taki kształt stawia w wodzie najmniejszy opór.
Płetwy nieparzyste płetwa grzbietowa – zwykle jedna (u dorszowatych trzy, u strętwokształtnych nie występuje) wraz z płetwą odbytową pełni funkcję steru umożliwiającego nagłe zmiany kierunku ruchu płetwa tłuszczowa – zwykle nie posiada promieni, jej funkcja nie została jeszcze poznana, występuje np. u łososiowatych, jaszczurnikowatych, kąsaczowatych i większości sumokształtnych płetwa ogonowa – u większości gatunków jedna, rzadziej dwie. Jej główną funkcją jest tłumienie zawirowań wody (głównym organem napędowym jest ogon). płetwa odbytowa – usadowiona pomiędzy odbytem, a ogonem, u większości zbudowana z promieni miękkich, pierwszy promień czasami przekształcony w ostry kolec, zwykle jedna, nie występuje np. u koleniokształtnych, u dorszowatych dwie) Płetwy parzystePOKRYCIE CIAŁA ryb składa się z łącznotkankowej skóry właściwej oraz bardzo cienkiego naskórka. W naskórku znajdują się liczne jednokomórkowe gruczoły śluzowe. Ich wydzielina powoduje, że ciało ryby jest śliskie. W skórze tkwią łuski. Postacie ich uróżnych ryb mogą być rozmaite, zawsze jednak, jako wytwór łącznotkankowej skóry właściwej, łuski są zbudowane z żywej tkanki kostnej. W skórze mieszczą się też receptory (ciałka czuciowe) licznych zmysłów, m.in. zmysłu chemicznego, termicznego, mechanicznego; wreszcie – komórki barwnikowe, tworzące barwy ryby.
Płetwy parzyste są odpowiednikiem kończyn u innych kręgowców. Wspierają się na pasie barkowym i miednicowym. Wraz z płetwą ogonową stanowią siłę napędową, odgrywają rolę przy sterowaniu, precyzyjnym przemieszczaniu ciała, zachowywaniu równowagi i hamowaniu. Położenie, budowa i liczba płetw mają ścisły związek z trybem życia prowadzonym przez dany gatunek.
płetwy brzuszne – usadowione na brzuchu ryby, ich pozycja względem płetw piersiowych oraz położenie (przesunięcie do przodu lub do tyłu) są cechą charakterystyczną, służą do utrzymania równowagi i zmiany kierunku płetwy piersiowe – położone za pokrywami (lub szczelinami) skrzelowymi, na różnych wysokościach, u zdecydowanej większości gatunków służą do utrzymywania pożądanej pozycji ciała, u niektórych (poskoczek mułowy) dodatkowo do kroczenia po lądzie, u ryb latających umożliwiają wykonywanie lotów ślizgowych ponad powierzchnią wodyPłetwy mogą łączyć się ze sobą w różnych kombinacjach np. dwie połączone płetwy grzbietowe lub połączenie płetwy grzbietowej, ogonowej i odbytowej otaczające niemal całe ciało ryby (węgorzokształtne, flądrokształtne).
Płetwa ogonowa może być:
heterocerkalna – niesymetryczna, górny płat większy od dolnego, ostatnie kręgi uniesione w stronę górnego płata, jest cechą ryb najstarszych filogenetycznie (spodouste, jesiotrowate) protocerkalna – szkielet osiowy przechodzi przez środek ogona homocerkalna – zewnętrznie symetryczna, ostatnie kręgi nadal uniesione do góry, przyjmuje różne kształty, typowa dla Teleosteidyficerkalna –symetryczna, dwa równomiernie rozłożone płaty (minogi, węgorzokształtne)BŁONY:
błona komórkowa - półprzepuszczalna błona biologiczna oddzielająca wnętrze komórki od świata zewnętrznego. błona jądrowa - podwójna błona białkowo-lipidowa odgraniczająca wnętrze jądra komórkowego od cytoplazmy. błona surowicza - gładka błona, która składa się z cienkiej warstwy komórek wydzielających płyn surowiczy.