Question

Witam. Prosiłbym o informacje na temat życia codziennego w secesji (styl w sztuce europejskiej ostatniego dziesięciolecia XIX wieku i pierwszego XX wieku, zaliczany w ramy modernizmu). Prosiłbym jak najwięcej informacji.

Answer 1

SECESJA styl w sztuce, rozwijający się w latach 1895-1905, będący jednym z głównych przejawów ogólnego nurtu określanego mianem modernizmu, skierowanego przeciwko historyzmowi i eklektyzmowi XIX w. Secesja tworzyła liczne odmiany narodowe (Art Nouveau we Francji i w Belgii, Jugendstil w krajach niemieckich, Modern Style w Anglii, Style Liberty i Stile floreale we Włoszech), lokalne (np. szkoła z Nancy) oraz indywidualne (np. style Guimard). Ogólną cechą secesji było dążenie do objęcia swym zasięgiem wszystkich zintegrowanych dziedzin sztuki i szerokiego oddziaływania na życie codzienne. Miał to być styl nowoczesny, dostosowany do szybkich przemian, jakim podlegało społeczeństwo na przełomie XIX w. Szczególną rolę odgrywały sztuki dekoracyjne, im bowiem przypadło w udziale kształtowanie bezpośredniego otoczenia człowieka. U podstaw secesji tkwiły idee odnowy rzemiosła artystycznego zapoczątkowane przez Arts and Crafts Movement w Anglii. Secesja formowała się w fin de siecle`owym klimacie symbolizmu, dekadentyzmu i estetyzmu. W poszukiwaniu nowego języka form przedstawiciele secesji sięgali do wzorów sztuki Dalekiego Wschodu i rokoka, prowadzili indywidualne, specjalnie ukierunkowane studia natury, analizowali estetyczne i ekspresyjne walory linii. Efektem tych poczynań stała się nowa, niezwykle sugestywna ornamentyka, w której wielką role odegrały elementy organiczne: formy roślinne, wyrafinowane kształty owadów, pełne elegancji postacie ptaków - łabędzi i pawi. Towarzyszyły im abstrakcyjne kompozycje linearne, w których płynny, kapryśny bieg kreski stawał się celem samym w sobie. Brak określonej reguły stwarzał przed tą sztuką nieograniczone możliwości: obok częstych układów asymetrycznych występowały regularne kompozycje osiowe, z bogactwem zdobienia kontrastowały gładkie pola, synteza i stylizacja splatała się z akcentami naturalistycznymi, dynamika znajdowała przeciwwagę w umiarze i nastroju ciszy. Artyści secesyjni stosowali charakterystyczne, przytłumione zestawienia barwne o przewadze tonów pastelowych i opalizujących, eksperymentowali w dziedzinie nowych tworzyw artystycznych i niezwykłych zestawień fakturalnych. Linearyzm rysunku podkreślała płaskość plamy barwnej. Szczególne osiągnięcie miało secesyjne meblarstwo (H. van de Velde, H. Guimart, E. Vallin, L. Majorelle, E. Gaillard), złotnictwo (R. Lalique, Ph. Wolfers), szklarstwo (E. Gallé, bracia Daum, L. C. Tiffany), ceramika (A. Delaherche, S. Jagmin) i tkactwo. Z secesją wiązało się ożywienie działalności wielu dawnych manufaktur artystycznych (np. manufaktury porcelany w Kopenhadze), a także powstanie nowych zespołów warsztatowych, w których uprawiano różne dziedziny rzemiosła artystycznego (Wiener Werkstätten, Warsztaty Krakowskie). Upowszechnianiu sztuki secesyjnej służyły liczne stowarzyszenia (np. Polska Sztuka Stosowana, Mir Iskusstwa) oraz wyspecjalizowane czasopisma.