Kordian- z j. łacińskiego "człowiek serca". W I akapicie poznajemy go jako piętnastoletniego chłopca, przezywajacego bol istnienia. Jest zbyt dojrzały jak na swój wiek. Nie widzi sensu życia. Jest to bohater hamletyczny- jego postawe cechuje wewnetrzny konflikt mierzy pragnieniami a realnymi czynami, co prowadzi do nadmiernej wrażliwości i w konsekwencji do poczucia wyobcowania i samotności. Kordian ma też cechy bohatera werterycznego, charakterystycznego dla literatury europejskiej tego czasu:przezywanie"bolu swiata", marzycielstwo, usposobienie poetyckie, niezwykła wrazliwośc, ulegnie tworzonej w wyobrazni wizji idealnej milosci, bunt przeciwko zlu swiata i chec ukojenia bolu przez samobojstwo
W II akcie obserwujemy proces dojrzewania bohatera, zbierania doswiadczenia zyciowego i odnajdownia celu zycia. Nauka jaka wynosi zde swoich podrozy Kordian jest gorzka- bohater przekonuje sie ze swiatem rzeadza pieniadze, poezja mija sie z rzeczywiostoscia, milosc romantyczna nie istnieje, a los Polski nie interesuje nawet papieża. Jest rozczarowany na szczycie Mont Blanc, wracaja do niego mysli samobojcze, jednak tam tez je porzuca i przechodzi metamorfoze. Z romantycznego kochanka staje sie buntownikiem, patriota, walczacym o wolnosc narodu, pragnacym jedynie jego szczescia. Swą idee streszcza w słowach: Ludy! Winkelried ożył!/Polska Winkelriedem narodów!
III akt przynosi obraz Kordiana-spiskowca, próbującogo wcielić w życie swój cel. Pragnie przekonać innych spiskowców do zamordowania cara, wierzac, ze odmieni w ten sposób los Polski. Gdy mu sie to nie udaje, samotnie podejmuje sie dokonac zbrodni, jednak jest zbyt słaby psychicznie i mdleje. Przegdywa walke ze strachem i Imaginacją. Ponosi klęskę. Nie wiadomo jak zakoncza sie losy Kordiana, czy zostanie stracony na Placu Marsowym czy też Adiutant zdąży dotrzeć z aktem ułaskawienia. Kordian jest bohaterem tragicznym, przegrywa w starciu z historią i samym sobą.
Kordian- z j. łacińskiego "człowiek serca". W I akapicie poznajemy go jako piętnastoletniego chłopca, przezywajacego bol istnienia. Jest zbyt dojrzały jak na swój wiek. Nie widzi sensu życia. Jest to bohater hamletyczny- jego postawe cechuje wewnetrzny konflikt mierzy pragnieniami a realnymi czynami, co prowadzi do nadmiernej wrażliwości i w konsekwencji do poczucia wyobcowania i samotności. Kordian ma też cechy bohatera werterycznego, charakterystycznego dla literatury europejskiej tego czasu:przezywanie"bolu swiata", marzycielstwo, usposobienie poetyckie, niezwykła wrazliwośc, ulegnie tworzonej w wyobrazni wizji idealnej milosci, bunt przeciwko zlu swiata i chec ukojenia bolu przez samobojstwo
W II akcie obserwujemy proces dojrzewania bohatera, zbierania doswiadczenia zyciowego i odnajdownia celu zycia. Nauka jaka wynosi zde swoich podrozy Kordian jest gorzka- bohater przekonuje sie ze swiatem rzeadza pieniadze, poezja mija sie z rzeczywiostoscia, milosc romantyczna nie istnieje, a los Polski nie interesuje nawet papieża. Jest rozczarowany na szczycie Mont Blanc, wracaja do niego mysli samobojcze, jednak tam tez je porzuca i przechodzi metamorfoze. Z romantycznego kochanka staje sie buntownikiem, patriota, walczacym o wolnosc narodu, pragnacym jedynie jego szczescia. Swą idee streszcza w słowach: Ludy! Winkelried ożył!/Polska Winkelriedem narodów!
III akt przynosi obraz Kordiana-spiskowca, próbującogo wcielić w życie swój cel. Pragnie przekonać innych spiskowców do zamordowania cara, wierzac, ze odmieni w ten sposób los Polski. Gdy mu sie to nie udaje, samotnie podejmuje sie dokonac zbrodni, jednak jest zbyt słaby psychicznie i mdleje. Przegdywa walke ze strachem i Imaginacją. Ponosi klęskę. Nie wiadomo jak zakoncza sie losy Kordiana, czy zostanie stracony na Placu Marsowym czy też Adiutant zdąży dotrzeć z aktem ułaskawienia. Kordian jest bohaterem tragicznym, przegrywa w starciu z historią i samym sobą.
Mam nadzieję, że pomogłam :)