Waligórzanki, żeńska fauna,
jak łoskot beczek nagie.
Gnieżdżą się w stratowanych łożach,
śpią z otwartymi do piania ustami.
Źrenice ich uciekły w głąb
i penetrują do wnętrza gruczołów,
z których się drożdże sączą w krew.
Córy baroku. Tyje ciasto w dzieży,
parują łąźnie, rumienią się wina,
cwałują niebem prosięta obłoków,
rżą trąby na fizyczny alarm.
O rozdynione, o nadmierne
i podwojone odrzuceniem szaty,
i portojone gwałtownością pozy
tłuste dania miłosne!
Ich chude siostry wstały wcześniej,
zanim się rozwidniło na obrazie.
I nikt nie widział, jak gęsiego szły
po nie zamalowanej stronie płótna.
Wygnanki stylu. Żebra przeliczone
ptasia natura stóp i dłoni.
Na sterczących łopatkach próbują ulecieć.
Trzynasty wiek dałby im złote tło,
Dwudziesty - dałby ekran srebrny.
Ten siedemnasty nic dla płaskich nie ma.
Albowiem nawet niebo jest wypukłe,
wypukli aniołowie i wypukły bóg -
Febus wąsaty, który na spoconym
rumaku wjeżdża do wrzącej alkowy.
wypisz z tego wiersza, wszystkie środki stylistyczne
a) epitety : żeńska fauna, stratowane łoża, córy baroku, fizyczny alarm, chude siostry, niezamalowana strona, sterczące łopatki, trzynasty wiek, złote tło, ekran srebrny, wypukły bóg, febus wąsaty
b) przenośnie : łoskot beczek nagie, córy baroku, prosięta obłoków, ptasia natura stóp i dłoni, na sterczących łopatkach próbują ulecieć, wypukły bóg
c) uosobienia : źrenice penetrują, rumienią się wina, szły gęsiego po niezamalowanej stronie płótna, wjeżdża do alkowy
d) animizacja : prosięta obłoków, niebo jest wypukłe
e) porówniania : jak łoskot beczek nagie,
f) apostrofy : o rozdynione (...) tłuste dania miłosne!,
epitety:
- żeńska fauna,
- drożdże sączą,
- fizyczny alarm,
- tłuste dania,
- chude siostry,
- żebra przeliczone,
- ptasia natura,
- trzynasty wiek,
- złote tło,
- ekran srebrny,
- ten siedemnasty,
- wypukli aniołowie,
- wypukły bóg,
- febus wąsaty,
przenośnia:
- Waligórzanki, żeńska fauna,
jak łoskot beczek nagie.
Gnieżdżą się w stratowanych łożach,
śpią z otwartymi do piania ustami.
Źrenice ich uciekły w głąb
i penetrują do wnętrza gruczołów,
z których się drożdże sączą w krew,
- Tyje ciasto w dzieży,
parują łąźnie, rumienią się wina,
cwałują niebem prosięta obłoków,
rżą trąby na fizyczny alarm.
- O rozdynione, o nadmierne
i podwojone odrzuceniem szaty,
i portojone gwałtownością pozy
tłuste dania miłosne!
- Trzynasty wiek dałby im złote tło,
Dwudziesty - dałby ekran srebrny.
Ten siedemnasty nic dla płaskich nie ma.
- Albowiem nawet niebo jest wypukłe,
wypukli aniołowie i wypukły bóg -
Febus wąsaty, który na spoconym
rumaku wjeżdża do wrzącej alkowy.
porównanie:
- Waligórzanki, żeńska fauna,
jak łoskot beczek nagie.
- I nikt nie widział, jak gęsiego szły
uosobienie:
- Tyje ciasto w dzieży,
- rumienią się wina,
ożywienie:
- Źrenice ich uciekły w głąb,
- cwałują niebem prosięta obłoków,
- rżą trąby,
przeżutnia:
- Źrenice ich uciekły w głąb
i penetrują do wnętrza gruczołów,
- O rozdynione, o nadmierne
i podwojone odrzuceniem szaty,
- i portojone gwałtownością pozy
tłuste dania miłosne!
- I nikt nie widział, jak gęsiego szły
po nie zamalowanej stronie płótna.
- Wygnanki stylu. Żebra przeliczone
ptasia natura stóp i dłoni.
wykrzyknienia:
- tłuste dania miłosne!
anafora:
- i,i