Bóg dał się poznać ludzkości przez naturalne i nadprzyrodzone objawienie. Wykładnikiem naturalnego objawienia jest świat widzialny i głos sumienia. Na tych dwóch podstawach opierają się dowody stwierdzające istnienie Boga. Atoli Bóg objawił się człowiekowi także sposobem nadprzyrodzonym: zniżył się do niego, przebywał z nim, udzielał mu rad i upomnień, podawał nieznane przedtem prawdy i zasady. Otóż zbiór prawd religijnych, udzielonych nam przez Boga w sposób nadprzyrodzony, stanowi przedmiot religii objawionej.
Cudem nazywamy fakt nadzwyczajny, podpadający pod zmysły, którego przyczyną sprawczą nie są siły przyrody, lecz sam Bóg. Religia objawiona musi nosić na sobie pieczęć Boskiej powagi. A właśnie cuda są najsilniejszym
probierzem i sprawdzianem objawienia Bożego.
Proroctwem nazywamy pewną, jasną i wyraźną przepowiednię takich zdarzeń przyszłych, które są jedynie Bogu wiadome. Bóg, jako wszechwiedzący zna najdokładniej przyszłość i On tylko może nam odsłonić jej tajemnice.
Bóg dał się poznać ludzkości przez naturalne i nadprzyrodzone objawienie. Wykładnikiem naturalnego objawienia jest świat widzialny i głos sumienia. Na tych dwóch podstawach opierają się dowody stwierdzające istnienie Boga. Atoli Bóg objawił się człowiekowi także sposobem nadprzyrodzonym: zniżył się do niego, przebywał z nim, udzielał mu rad i upomnień, podawał nieznane przedtem prawdy i zasady. Otóż zbiór prawd religijnych, udzielonych nam przez Boga w sposób nadprzyrodzony, stanowi przedmiot religii objawionej.
Cudem nazywamy fakt nadzwyczajny, podpadający pod zmysły, którego przyczyną sprawczą nie są siły przyrody, lecz sam Bóg. Religia objawiona musi nosić na sobie pieczęć Boskiej powagi. A właśnie cuda są najsilniejszym
probierzem i sprawdzianem objawienia Bożego.
Proroctwem nazywamy pewną, jasną i wyraźną przepowiednię takich zdarzeń przyszłych, które są jedynie Bogu wiadome. Bóg, jako wszechwiedzący zna najdokładniej przyszłość i On tylko może nam odsłonić jej tajemnice.