W grzechach srogich ponurzony,
Ze wnętrzności serca mego
Wołam, Boże niezmierzony!
Mego głosu rzewliwego
Racz słyszeć prośby płaczliwe,
A z miłosierdzia Twojego
Nakłoń ucho lutościwe!
Będzieszli chciał nasze złości
Ważyć, Ojcze dobrotliwy,
Wagą twej sprawiedliwości -
I któż tak będzie szczęśliwy,
Kto tak w cnotach utwierdzony,
Gdy przyjdzie na sąd prawdziwy,
By nie miał być potępiony?
Ale Ty, sędzia łaskawy,
Nie według szczerej srogości
Karzesz nasze błędne sprawy.
Zakon Twój pełen lutości
I wierne Twe słowa, Panie,
Że mię wyrwiesz z tej ciężkości,
Czynią mi pewne ufanie.
Przeto, choć zorza różana
Promienne słońce przywodzi,
Choć mgłą ciemną przyodziana
Noc z ciemnościami przychodzi,
Narodowi wybranemu
Niech wątpienie nie przeszkodzi?
Śmiele ufać Panu swemu.
Bowiem skarb jest nieprzebrany
Wieczne miłosierdzie Jego:
On nie leniw zgoić rany
I poddźwignąć upadłego;
On, prócz wszelkiego wątpienia,
Nie zapomni ludu swego,
Przywiedzie go do zbawienia.
Wypisz z tego psalmu określenia boga i człowieka.
Jaki ich obraz wyłania się z utworu?
bog: niezmierzony, milosierny, litosciwy, dobry, sprawiedliwy, laskawy, wierny, pamietliwy czlwoiek: grzeszny, rzewliwy, placzliwy, ufny, watpliwy, upadly,
bog opisany jest jako ten dobry ojciec, ktory rozumie, nie potepi i ne zostawi w cierpieniu. bog jako pasterz, ktory strzeze. bog jako przyjaciel, ktory wybaczy jesli szczerze bedzie zalowane.
czlowiek postawiony jest w swietle grzesznej duzy, czlowieka ktory bladzi, nawet w milosci do boga. czlowiek, ktory szczerze zaluje i oczekuje pomocy. watpi ale nie zapomina