Zakończenie wojny przyniosło spadek produkcji przemysłowej na całym świecie, co było związane z koniecznością przestawienia gospodarki z produkcji wojennej na pokojową. Najbardziej odczuły to kraje, które przegrały wojnę. Po 1922 r. produkcja przemysłowa zaczęła rosnąć. Jednak już w 1927 r. nastąpił okres stagnacji. Wiązało się to z produkcją, która przewyższała popyt. Wkrótce nastąpił kryzys gospodarczy.
24 października 1929 r. na nowojorskiej giełdzie nastąpił krach, zwany czarnym czwartkiem. Sztucznie utrzymywane ceny akcji z dnia na dzień straciły na wartości. Pociągnęło to za sobą bankructwo wielu setek przedsiębiorstw, firm, upadek banków, masowe bezrobocie. Wielki kryzys gospodarczy niebawem ogarnął wszystkie kraje kapitalistyczne.
Najwiekszy kryzys dotknął USA, nastąpił tam spadek produkcji o ponad 50%. Drastycznie rosła liczba bezrobotnych, większość krajów nie stać było na wypłacanie zasiłków. Kryzys odbił się także na rolnictwie. Nastąpił bowiem spadek popytu na żywność, a co za tym idzie spadek dochodów rolników. W Stanach Zjednoczonych wielu farmerów straciło swoje ziemie ponieważ nie byli w stanie spłacić zaciągniętych kredytów.
Wiele krajów początkowo lekceważyło kryzys. Dopiero długotrwała recesja połączona z niezadowoleniem społecznym sprawiły, że kraje zaczęły interweniować.
W Stanach Zjednoczonych walkę z kryzysem podjął prezydent Franklin Delano Roosevelt. Przedstawił on koncepcję polityki gospodarczej nazwaną New Deal (nowy ład). Państwo łożyło wielkie sumy z kasy publicznej na zakrojone na nie spotykaną do tej pory skalę roboty publiczne, co pozwoliło skutecznie walczyć z plagą bezrobocia. Możemy nawet mówić o państwowym kierowaniu gospodarką (interwencjonizm państwowy), co w warunkach amerykańskich było zdarzeniem bezprecedensowym. Ludzie, dysponując gotówką, zaczęli kupować już nie tylko niezbędne artykuły, ale także szukać towarów zbytku, co pociągnęło za sobą przełamanie stagnacji w przemyśle. Dzięki państwowym kredytom farmerzy mogli odbudować amerykańskie rolnictwo. Ogromne fundusze pochłonęły nowopowstające drogi, lotniska, elektrownie wodne. Zagospodarowano teren rzeki Tennessee. Małe, nieefektywne gospodarstwa zastąpiły nowoczesne farmy. W roku 1933 Stany Zjednoczone zaczęły wychodzić z kryzysu.
W grudniu 1927 roku w ZSRR na kolejnym zjeździe przyjęto uchwałę o konieczności opracowania długofalowego planu rozbudowy przemysłu, podniesieniu obronności kraju, elektryfikacji, rozbudowie hutnictwa żelaza i metali kolorowych, zwiększeniu wydobycia węgla i ropy naftowej, rozbudowie przemysłu okrętowego, elektrotechnicznego, zwiększeniu wydobycia złota i platyny. Na lata 1928-32 przypada w ZSRR realizacja I planu pięcioletniego, lata 1933-37 II planu pięcioletniego (szybkie zwiększenie konsumpcji, dalsza rozbudowa hutnictwa żelaza i metali - także rozbudowa wielkich inwestycji socjalizmu na Dalekim Wschodzie, w Azji Środkowej, zakończenie kolektywizacji, zlikwidowanie resztek gospodarki kapitalistycznej, zwiększenie obronności kraju, zakończenie przebudowy gospodarki w duchu państwa socjalistycznego).
Cechą charakterystyczną gospodarki planowej były ciągłe korekty. Realizacja zadań wynikających z planowości odbywała się kosztem wielkich wyrzeczeń społeczeństwa, niewolniczej pracy i ogromnych nakładów finansowych. Państwo stosowało system nakazowo-rozdzielczy.
Na lata realizacji I planu pięcioletniego przypada polityka kolektywizacji wsi. Chłopi byli zmuszani do wstępowania do wielkich gospodarstw rolnych - kolektywów. Przez skupienie chłopów w kontrolowanych kołchozach państwo uzyskało możliwość całkowitego podporządkowanie sobie tej grupy społecznej. Oporni zostali napiętnowani jako kułacy, wrogowie ludu i państwa radzieckiego. Zapełniły się więzienia i gułagi. Wraz z wprowadzeniem kolektywizacji pojawiły się bieda i głód. Kolektywizacja pochłonęła miliony ofiar.
*Państwa zaborcze znalazły się w gronie państw pokonanych (Niemcy, Austro-Węgry) lub też przestały istnieć (carska Rosja, Austro-Węgry)
* Odbudowa życia gospodarczego i politycznego,zadanie tym trudniejsze, że Polska była zlepkiem trzech zaborów, nierównomiernie rozwiniętych, nie powiązanych gospodarczo i komunikacyjnie, a także różniących się pod wieloma innymi względami (chociażby administracja, waluta, prawo).
Zakończenie wojny przyniosło spadek produkcji przemysłowej na całym świecie, co było związane z koniecznością przestawienia gospodarki z produkcji wojennej na pokojową. Najbardziej odczuły to kraje, które przegrały wojnę. Po 1922 r. produkcja przemysłowa zaczęła rosnąć. Jednak już w 1927 r. nastąpił okres stagnacji. Wiązało się to z produkcją, która przewyższała popyt. Wkrótce nastąpił kryzys gospodarczy.
24 października 1929 r. na nowojorskiej giełdzie nastąpił krach, zwany czarnym czwartkiem. Sztucznie utrzymywane ceny akcji z dnia na dzień straciły na wartości. Pociągnęło to za sobą bankructwo wielu setek przedsiębiorstw, firm, upadek banków, masowe bezrobocie. Wielki kryzys gospodarczy niebawem ogarnął wszystkie kraje kapitalistyczne.
Najwiekszy kryzys dotknął USA, nastąpił tam spadek produkcji o ponad 50%. Drastycznie rosła liczba bezrobotnych, większość krajów nie stać było na wypłacanie zasiłków. Kryzys odbił się także na rolnictwie. Nastąpił bowiem spadek popytu na żywność, a co za tym idzie spadek dochodów rolników. W Stanach Zjednoczonych wielu farmerów straciło swoje ziemie ponieważ nie byli w stanie spłacić zaciągniętych kredytów.
Wiele krajów początkowo lekceważyło kryzys. Dopiero długotrwała recesja połączona z niezadowoleniem społecznym sprawiły, że kraje zaczęły interweniować.
W Stanach Zjednoczonych walkę z kryzysem podjął prezydent Franklin Delano Roosevelt. Przedstawił on koncepcję polityki gospodarczej nazwaną New Deal (nowy ład). Państwo łożyło wielkie sumy z kasy publicznej na zakrojone na nie spotykaną do tej pory skalę roboty publiczne, co pozwoliło skutecznie walczyć z plagą bezrobocia. Możemy nawet mówić o państwowym kierowaniu gospodarką (interwencjonizm państwowy), co w warunkach amerykańskich było zdarzeniem bezprecedensowym. Ludzie, dysponując gotówką, zaczęli kupować już nie tylko niezbędne artykuły, ale także szukać towarów zbytku, co pociągnęło za sobą przełamanie stagnacji w przemyśle. Dzięki państwowym kredytom farmerzy mogli odbudować amerykańskie rolnictwo. Ogromne fundusze pochłonęły nowopowstające drogi, lotniska, elektrownie wodne. Zagospodarowano teren rzeki Tennessee. Małe, nieefektywne gospodarstwa zastąpiły nowoczesne farmy. W roku 1933 Stany Zjednoczone zaczęły wychodzić z kryzysu.
W grudniu 1927 roku w ZSRR na kolejnym zjeździe przyjęto uchwałę o konieczności opracowania długofalowego planu rozbudowy przemysłu, podniesieniu obronności kraju, elektryfikacji, rozbudowie hutnictwa żelaza i metali kolorowych, zwiększeniu wydobycia węgla i ropy naftowej, rozbudowie przemysłu okrętowego, elektrotechnicznego, zwiększeniu wydobycia złota i platyny. Na lata 1928-32 przypada w ZSRR realizacja I planu pięcioletniego, lata 1933-37 II planu pięcioletniego (szybkie zwiększenie konsumpcji, dalsza rozbudowa hutnictwa żelaza i metali - także rozbudowa wielkich inwestycji socjalizmu na Dalekim Wschodzie, w Azji Środkowej, zakończenie kolektywizacji, zlikwidowanie resztek gospodarki kapitalistycznej, zwiększenie obronności kraju, zakończenie przebudowy gospodarki w duchu państwa socjalistycznego).
Cechą charakterystyczną gospodarki planowej były ciągłe korekty. Realizacja zadań wynikających z planowości odbywała się kosztem wielkich wyrzeczeń społeczeństwa, niewolniczej pracy i ogromnych nakładów finansowych. Państwo stosowało system nakazowo-rozdzielczy.
Na lata realizacji I planu pięcioletniego przypada polityka kolektywizacji wsi. Chłopi byli zmuszani do wstępowania do wielkich gospodarstw rolnych - kolektywów. Przez skupienie chłopów w kontrolowanych kołchozach państwo uzyskało możliwość całkowitego podporządkowanie sobie tej grupy społecznej. Oporni zostali napiętnowani jako kułacy, wrogowie ludu i państwa radzieckiego. Zapełniły się więzienia i gułagi. Wraz z wprowadzeniem kolektywizacji pojawiły się bieda i głód. Kolektywizacja pochłonęła miliony ofiar.
*Walka o kształt granic
*Państwa zaborcze znalazły się w gronie państw pokonanych (Niemcy, Austro-Węgry) lub też przestały istnieć (carska Rosja, Austro-Węgry)
* Odbudowa życia gospodarczego i politycznego,zadanie tym trudniejsze, że Polska była zlepkiem trzech zaborów, nierównomiernie rozwiniętych, nie powiązanych gospodarczo i komunikacyjnie, a także różniących się pod wieloma innymi względami (chociażby administracja, waluta, prawo).
*Wojna z bolszewicką Rosją.
Mam nadzieję,że pomogłam . :)