Najważniejszym dobrem w państwie faszystowskim jest wspólnota, to znaczy naród (rozumiany jako ogół obywateli państwa) lub grupa etniczna rozumiana jako tożsama z narodem. Prawa jednostki są podporządkowane prawom narodu....
Faszyzm to na pewno nie sztuka. To doktryna polityczna. Miała swe początki w dwudziestoleciu międzywojennym we Włoszech. Polegała na tym, iż sprzeciwiano się demokracji parlamentarnej (głosiła ona kult państwa). Faszyzm podkreślał wrogość komunizmu i liberalizmu. Nazwa ta stosowana była głównie we Włoszech, jednak tyczyła się zwłaszcza narodowego socjalizmu w Niemczech.
Następujące elementy są najczęściej wymieniane jako integralne części faszyzmu: nacjonalizm, etatyzm, militaryzm, imperializm, totalitaryzm, antykomunizm, korporacjonizm, populizm, kolektywizm oraz opozycja do politycznego i ekonomicznego liberalizm.Państwo faszystowskie charakteryzuje się dyktatorskim sprawowaniem władzy, którego podporą jest monopartyjny system parlamentarny. Funkcje ustawodawcze i wykonawcze przejmował wódz: we Włoszech Duce – Mussolini, który łączył różnorakie stanowiska znane z państw demokratycznych: prezydenta, premiera, zwierzchnika sił zbrojnych oraz głównodowodzącego.
Najważniejszym dobrem w państwie faszystowskim jest wspólnota, to znaczy naród (rozumiany jako ogół obywateli państwa) lub grupa etniczna rozumiana jako tożsama z narodem. Prawa jednostki są podporządkowane prawom narodu....
Faszyzm to na pewno nie sztuka. To doktryna polityczna. Miała swe początki w dwudziestoleciu międzywojennym we Włoszech. Polegała na tym, iż sprzeciwiano się demokracji parlamentarnej (głosiła ona kult państwa). Faszyzm podkreślał wrogość komunizmu i liberalizmu. Nazwa ta stosowana była głównie we Włoszech, jednak tyczyła się zwłaszcza narodowego socjalizmu w Niemczech.
Następujące elementy są najczęściej wymieniane jako integralne części faszyzmu: nacjonalizm, etatyzm, militaryzm, imperializm, totalitaryzm, antykomunizm, korporacjonizm, populizm, kolektywizm oraz opozycja do politycznego i ekonomicznego liberalizm.Państwo faszystowskie charakteryzuje się dyktatorskim sprawowaniem władzy, którego podporą jest monopartyjny system parlamentarny. Funkcje ustawodawcze i wykonawcze przejmował wódz: we Włoszech Duce – Mussolini, który łączył różnorakie stanowiska znane z państw demokratycznych: prezydenta, premiera, zwierzchnika sił zbrojnych oraz głównodowodzącego.