Skawinski to przyklad zycia jendego z wielu Polkich emigrantow.Najlepsze lata zycia poswiecil walce na rzecz nie podleglosci. Jest on postacia tragiczna,bo nie mogł zyc w rodzinnym kraju ,nigdzie nie mogł osiasc na stałe. Sienkiewicz nakreslił tak zwany psychologiczny portret bohatera.Oprócz tęsknoty za ojczyzną pojawia się rezygnacja.Nasz bohater ze wzgledu na doswiadczenia zycia starosc i zmeczenie popada w zwatpienie. Posada latarnika wydaje mu sie wybawieniem. Samotnosc jednak niegatywnie wpływa na bohatera, bo traci on kontakt z ludzmi, przestaje marzyc o ojczyznie. Zapada jakby w sen. Dzieki ksiązce jaka została mu dostarczona znowu zaczyna zyc, ale zycie to musi byc okupione znowu tułactwem. Skawinski co prawda traci prace, ale dzieki epopeji odzyskuje swe korzenie, w myslach laczy sie z ojczyzna.
Skawinski to przyklad zycia jendego z wielu Polkich emigrantow.Najlepsze lata zycia poswiecil walce na rzecz nie podleglosci.
Jest on postacia tragiczna,bo nie mogł zyc w rodzinnym kraju ,nigdzie nie mogł osiasc na stałe.
Sienkiewicz nakreslił tak zwany psychologiczny portret bohatera.Oprócz tęsknoty za ojczyzną pojawia się rezygnacja.Nasz bohater ze wzgledu na doswiadczenia zycia starosc i zmeczenie popada w zwatpienie. Posada latarnika wydaje mu sie wybawieniem. Samotnosc jednak niegatywnie wpływa na bohatera, bo traci on kontakt z ludzmi, przestaje marzyc o ojczyznie. Zapada jakby w sen. Dzieki ksiązce jaka została mu dostarczona znowu zaczyna zyc, ale zycie to musi byc okupione znowu tułactwem. Skawinski co prawda traci prace, ale dzieki epopeji odzyskuje swe korzenie, w myslach laczy sie z ojczyzna.