gabmit
Temperatura wody morskiej w jej powierzchniowej warstwie zmienia się wraz z szerokością geograficzną i wynosi: w strefie międzyzwrotnikowej ok. 30°C, na obszarach podbiegunowych ok. -2°C; średnia wszystkich wód oceanicznych to 17,4°C. Temperatura wody morskiej zmienia się wraz z głębokością. W wodach oceanicznych wyróżnia się trzy warstwy termiczne:
– powierzchniową – średnio do 400 m głębokości, w której temperatury są zróżnicowane zależnie od czynników zewnętrznych;
– przejściową – na głębokości 400-1200 m, gdzie następuje spadek temperatury do ok. 5°C;
– głębinową – z powolnym spadkiem temperatury do 0°C.
Woda morska jest roztworem niemal wszystkich pierwiastków chemicznych. W jej skład wchodzą głównie:
– chlorek sodu – ok. 78% składników mineralnych,
– chlorek magnezu – ok. 11%,
– siarczan magnezu – ok. 5%,
– siarczan wapnia – ok. 3%,
– węglany i pozostałe składniki – ok. 3%.
Chlorek sodu nadaje wodzie słony smak. Stężenie soli to zasolenie, które dla wszystkich wód morskich wynosi średnio 35‰ (35 gramów/1 litr wody). Wielkość zasolenia zależy od: intensywności parowania i dopływu słodkiej wody z rzek, opadów i topniejących lodowców. Największe zasolenie ok. 38‰ mają wody obszarów zwrotnikowych (duże parowanie i niewielka ilość opadów), najmniejsze – morza w strefach okołobiegunowych ok. 30-32‰ (małe parowanie, topnienie lodowców). W otwartym oceanie zasolenie jest mało zróżnicowane, waha się w granicach 32-38‰. W morzach zamkniętych wykazuje duże różnice, np. w Morzu Czerwonym dochodzi do 45‰, w Bałtyku wynosi średnio 6-7‰. Zasolenie zmienia się również wraz z głębokością. W warstwie do 400 m głębokości podlega wpływom zewnętrznym, poniżej tej głębokości wynosi ok. 34-35‰ niezależnie od szerokości geograficznej.
– powierzchniową – średnio do 400 m głębokości, w której temperatury są zróżnicowane zależnie od czynników zewnętrznych;
– przejściową – na głębokości 400-1200 m, gdzie następuje spadek temperatury do ok. 5°C;
– głębinową – z powolnym spadkiem temperatury do 0°C.
Woda morska jest roztworem niemal wszystkich pierwiastków chemicznych. W jej skład wchodzą głównie:
– chlorek sodu – ok. 78% składników mineralnych,
– chlorek magnezu – ok. 11%,
– siarczan magnezu – ok. 5%,
– siarczan wapnia – ok. 3%,
– węglany i pozostałe składniki – ok. 3%.
Chlorek sodu nadaje wodzie słony smak. Stężenie soli to zasolenie, które dla wszystkich wód morskich wynosi średnio 35‰ (35 gramów/1 litr wody). Wielkość zasolenia zależy od: intensywności parowania i dopływu słodkiej wody z rzek, opadów i topniejących lodowców. Największe zasolenie ok. 38‰ mają wody obszarów zwrotnikowych (duże parowanie i niewielka ilość opadów), najmniejsze – morza w strefach okołobiegunowych ok. 30-32‰ (małe parowanie, topnienie lodowców). W otwartym oceanie zasolenie jest mało zróżnicowane, waha się w granicach 32-38‰. W morzach zamkniętych wykazuje duże różnice, np. w Morzu Czerwonym dochodzi do 45‰, w Bałtyku wynosi średnio 6-7‰. Zasolenie zmienia się również wraz z głębokością. W warstwie do 400 m głębokości podlega wpływom zewnętrznym, poniżej tej głębokości wynosi ok. 34-35‰ niezależnie od szerokości geograficznej.