Question

Sakramenty święte, wypisać i opisać je, np. Chrzest co to jest itd.? Bierzmowanie..... itd

Answer 1

1. Chrzest Święty

Jest to pierwszy sakrament, który wprowadza do wspólnoty kościoła. Daje on nam możliwość przystępowania do innych sakramentów. 

Udziela następujących łask: uświęcającą, czyni nas dziećmi bożymi, gładzi grzech pierworodny, u osób dorosłych wszystkie grzechy, udziela Ducha Świętego.

Chrzest jest naszym drugim narodzeniem z ducha do życia dla Boga i wzywa nas do świętości. Jesteśmy odpowiadamy za dziecięctwo boże jakim w momencie chrztu zostaliśmy obdarowani. Powinniśmy dbać o stan łaski uświęcającej. 

2. Sakrament bierzmowania – dojrzałości chrześcijańskiej

Powinny go przyjmować osoby dojrzałe, które chcą rozpocząć drugi etap życia – świadome życie wiarą. Sakrament chrztu większość z nas przyjęła nieświadomie w pierwszych dniach, czy tygodniach po urodzeniu. Sakrament bierzmowania przyjmujemy dobrowolnie i świadomie. 

Ten sakrament uzdalnia nas do mężnego wyznawania wiary, życia według niej i obrony. Bóg czyni to poprzez udzielane dary Ducha Świętego. Mówimy o siedmiu darach Ducha Świętego: mądrości, rozumu, umiejętności, rady, męstwa, pobożności i Bojaźni Bożej. Ale darów Ducha Świętego jest znacznie więcej, mówi o nich św. Paweł w 1 Kor 12,1- 11

„Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli o darach duchowych. Wiecie, że gdyście byli poganami, ciągnęło was nieodparcie ku niemym bożkom. Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: «Niech Jezus będzie przeklęty!». Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus». Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce.”

Przyjmując dary przyjmujemy też zobowiązanie, że będziemy naszą wiarą żyli, wyznawali i bronili. Nie możemy o tym zapominać . Jestem odpowiedzialny  za dary otrzymane od Boga. Przypomina nam o tym przypowieść o talentach Mt 25,14 – 30, a także słowa:  „Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie”. Łk 12,48

Dary otrzymane możemy: wykorzystać, pomnożyć, ale także, zakopać zmarnować i z nich nie korzystać. Łaska Bożą do zbawienia jest koniecznie potrzebna, sami się nie zbawimy. Potrzebujemy pomocy Ducha Świętego, Jego darów, aby móc wypełnić swoje powołanie i podołać codziennym obowiązkom i oto ciągle powinniśmy prosić.

3. Eucharystia – sakrament uzdrowienia

Wędrowiec krocząc górskimi szlakami traci siły, potrzebuje odpoczynku, pokarmu i napoju, aby odzyskać siły i kroczyć dalej. My jesteśmy pielgrzymami kroczącymi przez ziemię do nieba. Też tracimy siły. Bóg nie zostawia nas samych na szlaku, ale jest naszym przewodnikiem, który przygotowuje odpoczynek i wzmacniający pokarm. Dla nas przygotował ucztę, abyśmy w Jego obecności odpoczęli, posilili się, zostali uzdrowieni z  naszych zranień, nabrali sił na dalszą drogę.

Eucharystia jest najdoskonalszą modlitwą bo jest uczestnictwem w ofierze Chrystusa. Jest to ofiara Chrystusa, Kościoła i moja. Jest to uobecnienie męki, śmierci i zmartwychwstania, dokonuje się moje zbawienie, odpuszczenie lekkich grzechów, uświęcenie i uzdrowienie. Za mnie Chrystus oddaje Ojcu Swoją Krew i Ciało – Swoje Życie, aby dać mi życie. Jest to misterium mojego zbawienia. Eucharystia jest ucztą, którą sam Bóg przygotowuje dla nas -  sam siebie daje nam na pokarm, oddaje Swoje Ciało i Krew. „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy: To Jest bowiem Ciało Moje, Które za was będzie wydane. Bierzcie i pijcie z niego wszyscy: To Jest bowiem kielich Krwi Mojej nowego i wiecznego przymierza, Która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. To czyńcie na moją pamiątkę”. Nie jest to zwykły chleb i wino, ale żywy, prawdziwy Chrystus. Jest to pokarm, który daje siły w życiu doczesny, ale i pokarm na życie wieczne. „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. J 6,54 Jest to sakrament uzdrowienia, Bóg dotyka naszych ciał i naszych dusz. Następuje przemiana naszego życia, jeżeli my złączymy się  z ofiarą Chrystusa. Nie ma wzrostu duchowego bez uczestnictwa w Eucharystii i karmienia się Ciałem Pańskim. 

4. Pokuta – sakrament Pojednania, uzdrowienia

Człowiek jest ze swojej natury słaby - choć stworzony na obraz i podobieństwo Boga -  dlatego upada, popełnia zło, zdradza i odrzuca Boga, Jego Miłość. Ale Bóg nie opuszcza grzesznika, nie cofa swojej miłości, wyciąga pomocną przebaczającą dłoń w sakramencie miłosierdzia, aby przywrócić utracone życie łaski, aby dać kolejną szansę. Bóg nigdy nie potępia grzesznika, tylko grzech, a dla grzesznika ma otwarte ramiona i czeka – „Przypowieść o synu marnotrawnym – miłosiernym Ojcu”. Łk 15,11-32 W tym sakramencie następuje przedziwne spotkanie z Miłosiernym Bogiem, w którym człowiek oddaje balast, ciężar swojego życia – grzech, a Bóg uwalnia, umacnia do zaczęcia od nowa.

Bóg udziela:

łaski odpuszczenia grzechów, łaski wytrwania w dobrym,  łaski uzdrowienia wewnętrznego, czasami fizycznego.

Bóg przywraca nam stan łaski uświęcającej – czyni nas świętymi. Mówi do nas, tak jak do kobiety cudzołożnej: „Nikt cię nie potępił? Nikt, Panie! I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!” J 8 10-11  

Wskazówki praktyczne: 
Powinno się przystępować do sakramentu pojednania:  

Systematycznie, raz na miesiąc lub dwa miesiące. Zawsze po dobrym przygotowaniu. Wypełnić zadaną pokutę. Osoby rzadko się spowiadające, powinny zawsze w czynieni rachunku sumienia korzystać z tekstów do tego przygotowanych (Rachunek sumienia w Książeczce do nabożeństwa, lub inne, Według przykazań Grzechów głównych, uczynków miłosiernych) Osoby spowiadające się systematycznie kilka razy w roku powinny korzystać z takiego Rachunku sumienia. Wypełnić warunki Dobrej spowiedzi.

Rachunek Sumienia dla dorosłych
Rachunek sumienia 

5. Namaszczenie chorych – sakrament uzdrowienia

Człowiek doświadcza w swoim życiu różnych sytuacji problemów. Jednym z problemów, z którym jest nam bardzo trudno sobie poradzić, jest cierpienie – choroba. Staramy się go pokonać, ale często doświadczamy bezradności. Bóg jest obecny w każdym doświadczeniu naszego życia i nie zostawia nas samych, ale przychodzi ze swoją łaską. 

Pochyla się nad cierpiącym człowiekiem w sakramencie chorych:

umacnia w dźwiganiu krzyża cierpienia, dotyka jego duszy, czasami uzdrawia ciało. 

Jezus jest prawdziwym lekarzem duszy i ciała. W ostatnim namaszczeniu pomaga przejść z tego świata do domu Ojca.

6. Kapłaństwo

Każdy z nas został powołany do życia, do odkrycia i wypełnienia życiowego powołania. Szczególnym powołaniem jest powołanie do służby bożej – kapłaństwo.

„Każdy bowiem arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć z tymi, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien jak za lud, tak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. I nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron”. Hbr 5,1-5

Kapłan jest pośrednikiem pomiędzy Bogiem a ludźmi. Staje przed Bogiem, aby wstawiać się za ludem i staje przed ludem, aby objawiać bożą prawdę i być narzędziem w ręku Boga. Kapłan służy Bogu i ludziom. Bóg wybierając i powołując do swojej służby, nie uwalnia kapłana od słabości i niedoskonałości związanych z ludzką naturą, tylko umacnia do posługi. Owocność posługi zależy od jego współpracy z Bogiem, ale także od wspólnoty której służy. Taki będzie kapłan jaka wspólnota. Kapłani pochodzą ze wspólnoty i dla nich są ustanawiani. Sam bez wsparcia modlitewnego niewiele będzie mógł uczynić zdany tylko na siebie. W Księdze Wyjścia mamy opis walki z Amalekitami:

„Amalekici przybyli, aby walczyć z Izraelitami w Refidim. Mojżesz powiedział wtedy do Jozuego: «Wybierz sobie mężów i wyruszysz z nimi na walkę z Amalekitami. Ja jutro stanę na szczycie góry z laską Boga w ręku». Jozue spełnił polecenie Mojżesza i wyruszył do walki z Amalekitami. Mojżesz, Aaron i Chur wyszli na szczyt góry. Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita. Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko. I tak zdołał Jozue pokonać Amalekitów i ich lud ostrzem miecza”. Wj 17,8-16

Kapłan potrzebuje kogoś, kto będzie podtrzymywał jego ręce, aby były ciągle wzniesione do Boga. Kapłan działa nie swoją mocą, ale mocą Boga, w Jego Imię: odpuszcza grzechy, przemienia chleb i wino, udziela sakramentów, błogosławi. Przez posługę kapłana budowana jest wspólnota Kościoła. Kapłan jest pasterzem prowadzącym wiernych do Boga.

7. Małżeństwo

Małżeństwo jest to święty związek mężczyzny i kobiety. 

Ma dwa cele: 

Dobro i szczęście małżonków.  Zrodzenie i wychowanie potomstwa. 

Bóg umacnia małżonków sakramentem, aby mogli wypełnić te zadania. Udziela im łaski nie tylko w momencie ślubu, ale przez całe ich wspólne życie, kiedy oni współpracują z Bogiem: proszą i otwierają się na Jego łaski udzielane na modlitwie,  w czasie przystępowania do sakramentu pokuty i Eucharystii, Słuchania Bożego Słowa.

Bóg podzielił się z człowiekiem mocą stwarzania nowych ludzi. W małżeństwie dokonuje się uświęcanie żony męża i dzieci. Małżeństwo i rodzina jest podstawą naszego społeczeństwa. Jakie będą rodziny, takie będzie społeczeństwo, wspólnota Kościoła. Dzisiaj wiele małżeństw dotkniętych jest kryzysem. Potrzebna jest modlitwa za nie, aby otwierały się na Bożą łaskę, aby Bóg umacniał miłość małżeńską i przemieniał rodziny.

 

Answer 2

Chrzest - oczyszczeie grzechów. w chrześcijaństwie , obrzęd nawrócenia.

 

Bierzmowanie - sakrament w którym Duch Święty umacnia chrześcijanina aby wiarę swoją mężnie wyznawał bronił jej i według niej żył.

 

Szczera spowiedż - polega na prostym przyznaniu się przed Bogiem i przed Kościołem: „Zgrzeszyłem przeciw miłości Boga i miłości bliźniego.”

 

Pokuta - jest to żal za grzechy. Korzymy się przed Panem Bogiem z powodu naszych grzechów. Staramy się ograniczaj je. Celem pokuty jest spowiedź a następnie komunia święta.

Namaszczenie chorych - jest to sakrament, w którym Pan Jezus umacnia człowieka ciężko chorego, odpuszcza mu grzechy, jeśli je ma, daje mu siłę przeciw pokusom, ulgę w cierpieniu, a niekiedy zdrowie ciała.

 

Kapłaństwo - jest to sakrament Nowego Prawa, ustanowiony przez Chrystusa Pana. W sakramencie tym udzielona zostaje duchowa władza i dana łaska do sprawowania w należyty sposób Eucharystii oraz innych posług kościelnych.

 

Małrzeństwo - związek monogamiczny mężczyzny i kobiety będący sakramentalnym  znakiem miłości Chrystusa i Kościoła.