Zapoczątkowany przez Ks. Kard. Prymasa Stefana Wyszyńskiego dnia 26 sierpnia 1969 r. w Bazylice Jasnogórskiej, wezwaniem wszystkich ludzi dobrej woli do włączenia się w dzieło pomocników Matki Kościoła.
Ruch Duszpasterski Pomocników Matki Kościoła jest realizacją osobistą AktuMillenijnego. Chodzi o zaangażowanie każdego Polaka w dzieło niesieniu pomocy Kościołowi Chrystusowemu przez Maryję - Matkę Kościoła. Z nauki soboru Watykańskiego II i z Aktu Millenijnego oddania się Maryi w macierzyńską niewolę miłość, wynika odpowiedzialność za Kościół, za Ojczyznę, za drugiego człowieka. I to właśnie jest podstawowym zadaniem dzieła Pomocników Matki Kościoła. Istotą idei Pomocników Matki Kościoła są trzyelementy , zawarte w samej nazwie: Pomocnik - Matki - Kościoła. Pierwsze litery tych słów: P - M – K, oznaczają podstawowe zasady Ruchu: P – pomocniczość, M – maryjność, K – kościelność. Maryjność Ruchu realizuje się szczególnie przez oddanie się Maryi do dyspozycji. Najdoskonalszą formą oddania się Matce Bożej jest całkowite oddanie się Jej do dyspozycji - w macierzyńską niewolę miłości.
Jako datę powstania Pomocników Matki Kościoła przyjmuje się 26 sierpnia 1969, wtedy to Stefan Kardynał Wyszyński wydał dokument zatytułowany Prymas Polski wzywa ludzi dobrej woli do pomocy Kościołowi i chrześcijańskiej Ojczyźnie przez Bogurodzicę Matkę Kościoła.W roku 1973 Episkopat Polski zaaprobował Ruch, jako jedną z form wychowania ludzi świeckich do apostolstwa. Rok później wybrał ks. dra Mariana Piątkowskiego (kapłana archidiecezji poznańskiej) na pierwszego Krajowego Duszpasterza Pomocników Matki Kościoła, a pieczę nad Ruchem przejęła Komisja Maryjna Episkopatu. W poszczególnych diecezjach zaczęto krzewić ideę Pomocników (rekolekcje, wykłady), starając się pozyskać jak największą liczbę kapłanów do pracy.
Zapoczątkowany przez Ks. Kard. Prymasa Stefana Wyszyńskiego dnia 26 sierpnia 1969 r. w Bazylice Jasnogórskiej, wezwaniem wszystkich ludzi dobrej woli do włączenia się w dzieło pomocników Matki Kościoła.
Ruch Duszpasterski Pomocników Matki Kościoła jest realizacją osobistą AktuMillenijnego. Chodzi o zaangażowanie każdego Polaka w dzieło niesieniu pomocy Kościołowi Chrystusowemu przez Maryję - Matkę Kościoła.Z nauki soboru Watykańskiego II i z Aktu Millenijnego oddania się Maryi w macierzyńską niewolę miłość, wynika odpowiedzialność za Kościół, za Ojczyznę, za drugiego człowieka. I to właśnie jest podstawowym zadaniem dzieła Pomocników Matki Kościoła. Istotą idei Pomocników Matki Kościoła są trzyelementy , zawarte w samej nazwie: Pomocnik - Matki - Kościoła. Pierwsze litery tych słów: P - M – K, oznaczają podstawowe zasady Ruchu: P – pomocniczość, M – maryjność, K – kościelność. Maryjność Ruchu realizuje się szczególnie przez oddanie się Maryi do dyspozycji. Najdoskonalszą formą oddania się Matce Bożej jest całkowite oddanie się Jej do dyspozycji - w macierzyńską niewolę miłości.
Jako datę powstania Pomocników Matki Kościoła przyjmuje się 26 sierpnia 1969, wtedy to Stefan Kardynał Wyszyński wydał dokument zatytułowany Prymas Polski wzywa ludzi dobrej woli do pomocy Kościołowi i chrześcijańskiej Ojczyźnie przez Bogurodzicę Matkę Kościoła.W roku 1973 Episkopat Polski zaaprobował Ruch, jako jedną z form wychowania ludzi świeckich do apostolstwa. Rok później wybrał ks. dra Mariana Piątkowskiego (kapłana archidiecezji poznańskiej) na pierwszego Krajowego Duszpasterza Pomocników Matki Kościoła, a pieczę nad Ruchem przejęła Komisja Maryjna Episkopatu. W poszczególnych diecezjach zaczęto krzewić ideę Pomocników (rekolekcje, wykłady), starając się pozyskać jak największą liczbę kapłanów do pracy.