Słowo odpowiedzialność można rozumieć na wiele sposobów. Wersja słownikowa brzmi następująco: "obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje lub czyjeś czyny", "przyjęcie na siebie obowiązku zadbania o kogoś lub o coś". Można z tego wnioskować, że każdy dorosły, dojrzały człowiek powinien być odpowiedzialny nie tylko za swoje czyny, ale także innych ludzi. Spróbuję tego dowieść w mojej pracy.
Po pierwsze każdy z nas pełni daną rolę w społeczeństwie. Muzea, teatry, bloki mieszkalne - to nasze wspólne dobra. Oznacza to, że każdy z obywateli musi dbać o nie, a także szanować. Musimy być za nie odpowiedzialni, aby posłużyły nam na długie lata i aby nasze dzieci też mogły z tego korzystać.
Kolejny argument to odpowiedzialność za czyny swoje i innych osób. Nauczyciele odpowiadają za uczniów, rodzice za swoje dzieci, opiekunka za osobę którą się zajmuje. Kiedy za coś się zabieramy podejmujemy świadomie ryzyko, wiemy, że jeśli stanie się coś złego to my jesteśmy winni.
Kolejną sprawą jest branie odpowiedzialności lub winy z innej osoby na siebie. Przykładowo: jeśli przestępstwo popełni niepełnoletni człowiek to odpowiedzialność spada na rodzica. T on musi odpowiadać za swoje dziecko. Podobny przykład możemy znaleźć w literaturze, a dokładnie w mitologii. "Dwanaście prac Heraklesa", które są karą za zamordowanie w afekcie dzieci i żony. Herakles przyjmuje na siebie odpowiedzialność za popełniony czyn i aby oczyścić się z winy dokonuje rzeczy niemożliwych (sprowadza z piekła Cerbera, oczyszcza stajnie Augiasza, przynosi jabłka z ogrodu Hesperyd, jednocześnie oswobadzając Prometeusza).
Powyższe przykłady doskonale pokazują, jak ważną rzeczą w naszym życiu jest odpowiedzialność za siebie i za innych. Człowiek został obarczony ogromną odpowiedzialnością, dlatego od najmłodszych lat uczymy się zachowań przejmując stereotypy społeczności, w której się wychowujemy, uczymy się wykonywania powierzonych nam obowiązków oraz podejmowania właściwych decyzji. Jestem pewny/a, że dowiodłem/am w tej rozprawce swoich racji.
Słowo odpowiedzialność można rozumieć na wiele sposobów. Wersja słownikowa brzmi następująco: "obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje lub czyjeś czyny", "przyjęcie na siebie obowiązku zadbania o kogoś lub o coś". Można z tego wnioskować, że każdy dorosły, dojrzały człowiek powinien być odpowiedzialny nie tylko za swoje czyny, ale także innych ludzi. Spróbuję tego dowieść w mojej pracy.
Po pierwsze każdy z nas pełni daną rolę w społeczeństwie. Muzea, teatry, bloki mieszkalne - to nasze wspólne dobra. Oznacza to, że każdy z obywateli musi dbać o nie, a także szanować. Musimy być za nie odpowiedzialni, aby posłużyły nam na długie lata i aby nasze dzieci też mogły z tego korzystać.
Kolejny argument to odpowiedzialność za czyny swoje i innych osób. Nauczyciele odpowiadają za uczniów, rodzice za swoje dzieci, opiekunka za osobę którą się zajmuje. Kiedy za coś się zabieramy podejmujemy świadomie ryzyko, wiemy, że jeśli stanie się coś złego to my jesteśmy winni.
Kolejną sprawą jest branie odpowiedzialności lub winy z innej osoby na siebie. Przykładowo: jeśli przestępstwo popełni niepełnoletni człowiek to odpowiedzialność spada na rodzica. T on musi odpowiadać za swoje dziecko. Podobny przykład możemy znaleźć w literaturze, a dokładnie w mitologii. "Dwanaście prac Heraklesa", które są karą za zamordowanie w afekcie dzieci i żony. Herakles przyjmuje na siebie odpowiedzialność za popełniony czyn i aby oczyścić się z winy dokonuje rzeczy niemożliwych (sprowadza z piekła Cerbera, oczyszcza stajnie Augiasza, przynosi jabłka z ogrodu Hesperyd, jednocześnie oswobadzając Prometeusza).
Powyższe przykłady doskonale pokazują, jak ważną rzeczą w naszym życiu jest odpowiedzialność za siebie i za innych. Człowiek został obarczony ogromną odpowiedzialnością, dlatego od najmłodszych lat uczymy się zachowań przejmując stereotypy społeczności, w której się wychowujemy, uczymy się wykonywania powierzonych nam obowiązków oraz podejmowania właściwych decyzji. Jestem pewny/a, że dowiodłem/am w tej rozprawce swoich racji.