Question

Religia

Opisz swojego patrona Dawid

Minimum 1 strona kartki a4

Answer 1

Święty Dawid, wal. Dewi Sant, cs. Swiatitiel Dawid, jepiskop Uelskij (ur. w St David's w Walii, wal. Tyddew, zm. 1 marca ok. 589 lub 601[2] w Pembroke) - chrześcijański święty,biskup walijski, patron Walii, członek najstarszego ruchu monastycznego Kościoła Zachodniego (monastycyzm celtycki/iroszkocki), założyciel monasteru w Menevii(obecnie diecezja Menevia) i klasztoru w Pembroke.

 Dawid żył w VI wieku. Zgodnie z legendą był synem wodza Santy z Cardigan i Nony. Urodził się w St David's, w ówczesnej Menevii. Na temat jego życia zachowało się bardzo niewiele informacji.

Dawid (w Walii znany pod imieniem Dewi) początkowo był mnichem. Założył monaster w Menevii (obecnie St David's), którego został przełożonym. Później przyczynił się do powstania kilkunastu innych klasztorów. Wprowadził tam podobno bardzo surową regułę nawiązującą do tej, według której żyli mnisi Pustyni Egipskiej. Jego zasługi w głoszeniuwiary chrześcijańskiej były tak duże, iż został wybrany biskupem w Menevii (Walia). Do legend należy zaliczyć przypisanie odbycia konsekracji w Jerozolimie do której trafił, jako pielgrzym.

Answer 2

DAWID (ok. 1030-975 p.n.e.)

król Izraela od ok. 1012 r. p.n.e., twórca potęgi państwa. Był synem Jessego z Betlejem. Na króla potajemnie namaścił go Samuel (prorok i sędzia). Dawid trafił następnie na dwór króla Saula (pierwszy król Izraela), do którego dotarły wieści o jego wspaniałej grze na cytrze. Ponieważ w tych czasach toczyły się walki Żydów z Filistyńczykami, Dawid, mimo młodego wieku, też brał w nich udział. Gdy jeden z Filistynów zaproponował Izraelitom indywidualny pojedynek, Dawid przyjął to wyzwanie i pasterską procą pokonał olbrzymiego Filistyna, zyskując duże uznanie wśród Izraelitów. Król Saul wyznaczył Dawida na dowódcę wojska, z czasem jednak poczuł się zazdrosny o popularność Dawida i zaczął go prześladować. Dawid uciekł z kraju i służył u Filistynów, ale po śmierci Saula wrócił do ojczyzny i został wybrany na króla przez wszystkie plemiona Izraelitów. Wykorzystując to Dawid dokonał zjednoczenia plemion Judy i Izraela, a następnie wzmocnił swoją pozycję, zdobywając Jerozolimę - twierdzę ludu Jebusytów. Ostatecznie pokonał też Filistyńczyków (ok. 985 r. p.n.e.), których uczynił swoimi wasalami.

Państwo Dawida obejmowało całą Palestynę i Transjordanię (z miastami Edom, Hoab, Amman); król podporządkował sobie też Damaszek, a jego wpływy sięgały aż do Kadesz. Jerozolima została stolicą dawidowego państwa ("Miasto Dawida"). Tutaj znajdowało się nie tylko centrum administracyjne i armia, ale sprowadzona też została największa świętość Żydów - Arka Przymierza. Dawid sporządził plany budowy świątyni w Jerozolimie. Jako król odznaczał się troskliwością i sprawiedliwością wobec poddanych. Ze związku z Betsabee, w której Dawid zakochał się od pierwszego spojrzenia, gdy ujrzał ją w kąpieli, urodził się Salomon. Dawid musiał to jednak odpokutować, gdyż Betsabee była zamężna, a król przyczynił się do śmierci jej męża.

Dawid był nie tylko znakomitym dowódcą i muzykiem (grał na cytrze, harfie i flecie), ale posiadał też talent poetycki - jest autorem 73 psalmów. Jego największym osiągnięciem było skonsolidowanie społeczeństwa żydowskiego i przekształcenie go w jeden naród, dla którego stał się symbolem tożsamości.