HELP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Maria Janion "Polacy i ich wampiry"
TEKST:
[1] Losy Polaków łączą się ściśle z losami ich upiorów, a zwłaszcza wampirów. To zdanie nie zostało napisane w hiperbolicznym furorze i uniesieniu. Słowiańskie przedchrześcijańskie wierzenia w upiory i wampiry trwały wszak długo i uporczywie. W latach trzydziestych naszego stulecia jeden z najświetniejszych znawców kultury ludowej Słowian, Kazimierz Moszyński, pisał, że "właśnie w dorzeczu dolnej Wisły do ostatnich czasów znajdowało się wybitne ognisko wampiryzmu. W centrum narodowego arcydzieła, w III części "Dziadów" Mickiewicza tkwi - pod względem potęgi patriotycznej dzikości, nienawiści i mściwości nie dający się z niczym w literaturze polskiej porównać - wampiryczny śpiew Konrada ("Pieśń ma była już w grobie, już chłodna...") ze słynnym refrenem:
Tak! zemsta, zemsta, zemsta na wroga,
Z Bogiem i choćby mimo Boga!
[2] Na różne sposoby usiłowano zatuszować siłę tego utworu, zresztą i sam Mickiewicz próbował ją zdecydowanie osłabić, wkładając natychmiast w usta postaci dramatu jednoznaczną ocenę moralną. Ksiądz Lwowicz wykrzykuje: "to jest pieśń pogańska", a Kapral mu wtóruje :"to jest pieśń szatańska". Przecież jednak poeta nie tylko ją napisał, ale i wydrukował.
[7] Mickiewicz wystawił dwa poetyckie świadectwa demoniczno-wampirycznej sile poezji. Konrad Wallenrod na chwilę wybucha wściekłą nienawiścią do poezji wajdelotów:
Jeszcze w kolebce wasza pieśń zdradziecka
Na kształt gadziny obwija pierś dziecka
I wlewa w duszę najsroższe trucizny,
Głupią chęć sławy i miłość ojczyzny.
[8]
W III części "Dziadów" ta gadzina zmienia się w wampira. To nie łagodny literacki upiór miłosnego zabójcy[z IV części "Dziadów"], to pierwotny, groźny, krwiożerczy wampir patriotycznej zemsty. Z całą świadomością Mickiewicz dokonał transformacji tamtego Upiora w tego wampira. Dlaczego tak się stało? Pieśń Konrada - czarownika, proroka, szamana, wampira - tchnie obecnością pierwotną, wampiryczną. nie da się jej ani oswoić, ani złagodzić, ani podrobić: to nie jest ogólnie uprawiana przez romantyków literacka stylizacja "na folklor". Pieśń Konrada poraża dzikością i obcością. Ujawnia straszny, szalony zew zemsty, słychać go w niej, jak wycie wampirów i wilkołaków. Czujemy, że Mickiewicz stanął tu wobec jakiejś ostateczności i zmierzył się z nią poza domeną moralności chrześcijańskiej. I przetrwało w nim to doświadczenie, chociaż przetrawione późniejszą wiarą, doświadczenie wampira.
[9] Stając się wampirem, Polak oddawał się "złej" zemście na wrogu. Doznawała tu efemerycznego jakby zawieszenia dwuznaczność i dwoistość kondycji Polaków - rozdartych miedzy nakazem miłości a żądzą zemsty cnotliwych rycerzy chrześcijańskich, uplątanych wszak w zbrodnicze zamiary;idyllicznych Słowian, których wrodzona łagodność wystawiona została na najcięższą z prób - w obliczu zaborczego zła i bezprawia. W figurze wampira zawarła się głęboko uwewnętrzniona artykulacja losu polskiego, jego fundamentalnej dziejowej i moralnej - dwuznaczności/
PYTANIA:
1. Wyjaśnij, dlaczego Maria Janion mogła nazwać pieśń Konrada z III części "Dziadów" "śpiewem wampirycznym? (akapity 1, 2, 8)
6. Przedstaw literackie realizacje motywu wampira w poezji Mickiewicza. (akapity 7 i 8)
7. Wytłumacz, na czym polega związek między motywem wampira a problematyką zemsty - jedną z podstawowych kwestii etycznych z dziejów polskiego narodu. (akapity 8 i 9).
PROSZĘ O POMOC!!!
Proszę, aby odpowiedzi na pytania były napisane własnymi słowami, a nie przepisane linijki z tekstu:P.
Mam to na poniedziałek, PROSZĘ O POMOC!!!!
Maria Janion "Polacy i ich wampiry"
TEKST:
[1] Losy Polaków łączą się ściśle z losami ich upiorów, a zwłaszcza wampirów. To zdanie nie zostało napisane w hiperbolicznym furorze i uniesieniu. Słowiańskie przedchrześcijańskie wierzenia w upiory i wampiry trwały wszak długo i uporczywie. W latach trzydziestych naszego stulecia jeden z najświetniejszych znawców kultury ludowej Słowian, Kazimierz Moszyński, pisał, że "właśnie w dorzeczu dolnej Wisły do ostatnich czasów znajdowało się wybitne ognisko wampiryzmu. W centrum narodowego arcydzieła, w III części "Dziadów" Mickiewicza tkwi - pod względem potęgi patriotycznej dzikości, nienawiści i mściwości nie dający się z niczym w literaturze polskiej porównać - wampiryczny śpiew Konrada ("Pieśń ma była już w grobie, już chłodna...") ze słynnym refrenem:
Tak! zemsta, zemsta, zemsta na wroga,
Z Bogiem i choćby mimo Boga!
[2] Na różne sposoby usiłowano zatuszować siłę tego utworu, zresztą i sam Mickiewicz próbował ją zdecydowanie osłabić, wkładając natychmiast w usta postaci dramatu jednoznaczną ocenę moralną. Ksiądz Lwowicz wykrzykuje: "to jest pieśń pogańska", a Kapral mu wtóruje :"to jest pieśń szatańska". Przecież jednak poeta nie tylko ją napisał, ale i wydrukował.
[7] Mickiewicz wystawił dwa poetyckie świadectwa demoniczno-wampirycznej sile poezji. Konrad Wallenrod na chwilę wybucha wściekłą nienawiścią do poezji wajdelotów:
Jeszcze w kolebce wasza pieśń zdradziecka
Na kształt gadziny obwija pierś dziecka
I wlewa w duszę najsroższe trucizny,
Głupią chęć sławy i miłość ojczyzny.
[8]
W III części "Dziadów" ta gadzina zmienia się w wampira. To nie łagodny literacki upiór miłosnego zabójcy[z IV części "Dziadów"], to pierwotny, groźny, krwiożerczy wampir patriotycznej zemsty. Z całą świadomością Mickiewicz dokonał transformacji tamtego Upiora w tego wampira. Dlaczego tak się stało? Pieśń Konrada - czarownika, proroka, szamana, wampira - tchnie obecnością pierwotną, wampiryczną. nie da się jej ani oswoić, ani złagodzić, ani podrobić: to nie jest ogólnie uprawiana przez romantyków literacka stylizacja "na folklor". Pieśń Konrada poraża dzikością i obcością. Ujawnia straszny, szalony zew zemsty, słychać go w niej, jak wycie wampirów i wilkołaków. Czujemy, że Mickiewicz stanął tu wobec jakiejś ostateczności i zmierzył się z nią poza domeną moralności chrześcijańskiej. I przetrwało w nim to doświadczenie, chociaż przetrawione późniejszą wiarą, doświadczenie wampira.
[9] Stając się wampirem, Polak oddawał się "złej" zemście na wrogu. Doznawała tu efemerycznego jakby zawieszenia dwuznaczność i dwoistość kondycji Polaków - rozdartych miedzy nakazem miłości a żądzą zemsty cnotliwych rycerzy chrześcijańskich, uplątanych wszak w zbrodnicze zamiary;idyllicznych Słowian, których wrodzona łagodność wystawiona została na najcięższą z prób - w obliczu zaborczego zła i bezprawia. W figurze wampira zawarła się głęboko uwewnętrzniona artykulacja losu polskiego, jego fundamentalnej dziejowej i moralnej - dwuznaczności/
PYTANIA:
1. Wyjaśnij, dlaczego Maria Janion mogła nazwać pieśń Konrada z III części "Dziadów" "śpiewem wampirycznym? (akapity 1, 2, 8)
6. Przedstaw literackie realizacje motywu wampira w poezji Mickiewicza. (akapity 7 i 8)
7. Wytłumacz, na czym polega związek między motywem wampira a problematyką zemsty - jedną z podstawowych kwestii etycznych z dziejów polskiego narodu. (akapity 8 i 9).
PROSZĘ O POMOC!!!
Proszę, aby odpowiedzi na pytania były napisane własnymi słowami, a nie przepisane linijki z tekstu:P.
Mam to na poniedziałek, PROSZĘ O POMOC!!!!
More Questions From This User See All
1. Maria Janion mogła nazwać pieśń Kordiana „śpiewem wampirycznym”, ponieważ uderza ona nienawiścią i chęcią zemsty. W pieśni tej Konrad bluźni, zarzekając się, że dokona zemsty nawet wbrew Bogu. Jest to postawa ewidentnie sprzeczna z chrześcijańską miłością nieprzyjaciół, a korzeniami sięga czasów przedchrześcijańskich, kiedy to ludzie wierzyli w upiory i wampiry. Stąd nawiązanie do wampiryzmu.
6. Poezja Mickiewicza ukazana została jako demoniczno-wampiryczna, kipiąca nienawiścią. W III części dziadów Konrad przechodzi iście demoniczną metamorfozę.
7. Zemsta i motyw wampira odnoszą się do czasów pierwotnych, przedchrześcijańskich. Polacy, jako naród głęboko wierzący, muszą zdecydować w godzinie próby, czy pozostaną wierni swojej wierze i wartościom chrześcijańskim, czy oddadzą się zemście.