Przygotuj informacje o doświadczeniach mistycznych Św. Ojca Pio .
miłapaulinka
Ojciec Pio (w świecie Francesco Forgione) urodził się w Pietrelcinie (Benevento) 25 maja 1887 roku jako syn Grazio i Marii Giuseppy de Nunzio. W wieku pięciu lat ślubował wierność świętemu Franciszkowi z Asyżu. 6 stycznia 1903 roku wstąpił do klasztoru Braci Mniejszych Kapucynów w Morcone (Benevento), gdzie 22 tegoż miesiąca przyjął habit nowicjusza oraz imię "Pio". 22 stycznia 1904 roku złożył pierwsze śluby czasowe i kilka dni później został przeniesiony na studia do Sant'Elia a Pianisi (Campobasso), gdzie 27 stycznia 1907 roku złożył śluby wieczyste.10 sierpnia 1910 roku w kaplicy Kanoników w Katedrze w Benevento otrzymał święcenia kapłańskie (dziewięć miesięcy przed osiągnięciem wymaganego wieku, dzięki dyspensie). 14 sierpnia celebrował w Pietrelcinie uroczystą Mszę świętą prymicyjną. Tam też był zmuszony pozostać aż do roku 1916. W liście napisanym w swej rodzinnej miejscowości 10 października 1915 roku Ojciec Pio wyjawił ojcu Agostino, że Pan Jezus zaczął wyróżniać go specjalnymi objawieniami niedługo po zakończeniu przez niego nowicjatu, co miało miejsce w styczniu 1904 roku. Pisał, że otrzymał dar wewnętrznych stygmatów (sierpień 1910 roku) i że już od wielu lat raz w tygodniu przeżywał koronowanie cierniem i biczowanie.17 lutego 1916 roku Ojciec Pio definitywnie opuścił Pietrelcinę i w południe przybył do Foggii, gdzie został członkiem wspólnoty klasztoru pw. św. Anny. Doświadczał tam strasznych cierpień i ataków szatana. 28 lipca tegoż roku przybył po raz pierwszy do San Giovanni Rotondo, gdzie - poza krótkimi przerwami - miał pozostać już do końca swojego życia.Rok 1918, jak żaden inny obfitował dla Ojca Pio w dary nadprzyrodzone: 30 maja otrzymał "szczególne dotknięcie"; 5-7 sierpnia przeżył transwerberację - czyli przebicie mistyczne - serca; 20 września otrzymał widoczne stygmaty; 20 grudnia ujawnił, w liście adresowanym do ojca Benedetto, że od wielu dni odnawiała się transwerberacja serca.Lata 1919-1933 były dla Ojca Pio najtrudniejsze i najbardziej bolesne. Mnożyły się wizyty i badania lekarzy oraz kontrole Świętego Oficjum. Cierpiał z powodu planów dotyczących przeniesienia go oraz wielu niesprawiedliwych oskarżeń. Szczyt tych przygnębiających doświadczeń przypadł na okres dwóch lat: od 11 czerwca 1931 do 15 lipca 1933 roku. W tym okresie zabroniono Ojcu Pio publicznego sprawowania funkcji kapłańskich; Mszę świętą mógł celebrować jedynie w kaplicy klasztornej, bez udziału wiernych. 16 lipca 1933 roku Ojciec Pio podjął na nowo publiczną posługę kapłańską - celebrował Eucharystię w kościele.