przyczyny,przebieg i skutki konfliktu papiesko-cesarskiego.
dodam że jest to zadanie na poziomie 1 klasy gimnazjum z podręcznika ,,Śladami przeszłości'' strona 182 chyba.
" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "
© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.
Przyczyny.
Jedną z przyczyn konfliktu, która pociągnęła za sobą kolejne, było powstanie w Cluny ruchu będącego odpowiedzią na kryzys w kościele.
Duże znaczenie dla relacji pomiędzy kościołem a cesarstwem miał także dekret In Nomine Domini, z łac. W imię Pańskie, wydany przez Mikołaja II 13 kwietnia 1059 roku. Wprowadzono wybór papieża przez konklawe, czyli zgromadzenie kardynałów, w które nie miał ingerować nikt z zewnątrz. Niższe rangą duchowieństwo i lud Rzymu mieli wyrazić zgodę. Cesarz mógł jedynie zatwierdzić wybór. Został on pozbawiony wpływu na elekcję głowy Kościoła.
Za bezpośrednia przyczynę rozpoczęcia sporu możemy uznać synod, czyli zebranie duchowieństwa z danego terytorium, w 1075 roku, kiedy papieżem był Grzegorz VII. Potwierdził on reformy poprzedniego papieża, co oznaczało, że władza zwierzchnia będzie należała do papieża. Grzegorz VII zawarł swoje postanowienia w dokumencie Dictatus papae. Zawierał on 27 tez, które poświęcone były polityce i zasadom Kościoła. Znalazły się tam między innymi tezy głoszące wyższość duchownej władzy nad cesarzem, zakaz przyjmowania przez duchownych inwestytury rąk świeckich, co oznaczało, że nie mogli oni otrzymywać dóbr materialnych w lenno na przykład od cesarza lub władców innych państw. Papież mógł pozbawić książąt ich godności. Ponadto wprowadzono obowiązkowy celibat dla kleru oraz zasadę kanonicznego wyboru biskupów i opatów.
Postanowienia te wywołały sprzeciw króla Henryka IV. W jego państwie duchowni zarządzali wielkimi majątkami, mieli dużą władzę w państwie oraz wpływ na społeczeństwo. W związku z tym, nie mógł on sobie pozwolić na utratę kontroli nad klerem. Pomiędzy Grzegorzem VII a Henrykiem IV wybuchł tak zwany spór o inwestyturę. Inwestytura jest to ceremonia przekazania lenna wasalowi przez seniora. W wypadku osób duchownych było to nadanie osobie duchownej przez władcę świeckiego urzędu kościelnego i dóbr ziemskich z nim związanych. Spór ten był pierwszym etapem walki cesarstwa z papiestwem.
(Jest to fragment mojej pracy na historię, a nie skopiowane z internetu, jak pewnie pomyślałaś)
Przebieg sporu o inwestyturę:
1. zwołanie przez Henryka IV synodu biskupów niemieckich do Wormacji, 24 stycznia1076 roku. Podważył tam legalność wyboru Grzegorza VII i skłonił obecnych do wypowiedzenia mu posłuszeństwa.
2. Grzegorz nakłada na cesarza ekskomunikę, czyli klątwę. Poddani są zwolnieni z posłuszności władcy.
3. Henryk publicznie ukarza się przed papieżem, który zdejmuje z niego klątwę.
4. Henryk walczy z opozycją w Niemczech.
5. Cesarz ogłosił detronizację Grzegorza VII i wybrał antypapieża. Podporządkował sobie Włochy.
6. Grzegorz zostaje wygnany i tam umiera.Nowym papieżem Urban II.
7. Urban II spowrotem przejmuje kontrole nad Rzymem. Wzmacnia swoją pozycję poprzez zorganizowanie krucjat.
8. Kolejny cesarz Henryk V oraz papież Kalikst II zawierają porozumienie - Konkordat w Wormacji w 1122 roku.
Skutki
Wprowadzono kanoniczny wybór opatów i biskupów, w uzgodnieniu z papieżem, który jednak nie wręcza pastorału i pierścienia, jak to miało miejsce poprzednio. Papieża od tej pory mogli wybierać tylko kardynałowie. Natomiast cesarz może nadawać duchownym dobra w postaci lenna. Rok później, w 1123 roku, na soborze larerańskim I, zatwierdzono te postanowienia i rozciągnięto je na inne kraje.
Kolejnym etapem konfliktu była tzw. "walka o dominium mundi". Tylko nie wiem, czy w gimnazjum to także się omawia, czy kończy się na sporze o inwestyturę. Daj znać, to ewentualnie opisze Ci jeszcze ten etap.