to jest na 100% dobże bo sam to brałem do szkoły na religie Święty Jakub Apostoł zwany Większym albo Starszym był bratem św. Jana Apostoła i Ewangelisty. Ojcem ich był Zebedeusz, matka Salome - kuzynka Najświętszej Maryi Panny, zwana niegdyś siostrą Matki Jezusa. Wraz z ojcem trudnili się rybołóstwem - byli rybakami - i mieszkali nad jeziorem Tyberiadzkim zwanym niegdyś Galilejskim; było to zapewne w Betsaidzie względnie nad brzegami rzeki Jordan; podobnie jak Piotr, Andrzej i Filip, albowiem spotykamy ich razem przy połowie ryb. Święty Łukasz mówi wyraźnie, że byli wspólnikami Piotra. Matka Synów Zebedeuszowych należała do najwierniejszych towarzyszek Jezusa, podczas Jego publicznej działalności; do niewiast, które usługiwały Jezusowi.
Prawdopodobnie Jakub po raz pierwszy spotkał Jezusa podczas Jego nauczania nad rzeką Jordan. Tam bowiem widzimy także jego brata Jana. Po raz drugi obydwaj bracia spotkali Jezusa podczas połowu ryb i wówczas Jezus powołał ich na swoich uczniów.
"Jezus przechodził obok jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona zwanego Piotrem i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną a uczynię was rybakami! Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim, A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba Syna Zebedeusza i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim" /Mt 4.18-22/.
Ewangeliści wymieniają zawsze Jakuba na czołowym miejscu wśród apostołów. Mateusz i Łukasz wymieniają go po Piotrze i Andrzeju, a Marek zaraz po świątyni Piotrze.
Jakub należał do trzech uprzywilejowanych przez Pana Jezusa Apostołów: Piotr, Jakub i Jan; oni byli świadkami wskrzeszenia córki kapłana żydowskiego Jaira, świadkami Przemienienia Pańskiego na górze Tabor oraz najbliżej w czasie modlitwy Chrystusa w Ogrójcu.
Jakub był gwałtownego usposobienia i popedliwego charakteru, dlatego Pan Jezus nazwał go "Synem Gromu". To on domaga) się od Jezusa, gdy pewne miasto nie chciało przyjąć posłannictwa Jezusowego, aby zesłał ogień z nieba i spalił je /Łk 9,51-557; Jakub był świadkiem licznych cudów Jezusa w czasie Jego publicznej działalności.
Ewangeliści jego imię wymieniają najwięcej spośród apostołów, bo aż 18 razy. W pierwotnym Kościele Jerozolimskim Jakub Apostoł zwany Starszym zajmował ważną pozycję. Był biskupem Jerozolimy. Kiedy Herod I Agryppa chciał się przypodobać Żydom, skierował prześladowanie przeciwko gminie jerozolimskiej, przeciwko jerozolimskiemu Kościołowi; uwięził Jakuba i Piotra; Jakub został skazany na śmierć - zginął ścięty mieczem /Dz Ap 12,1-21. To Jakub pierwszy z apostołów poniósł śmierć męczeńską za Chrystusa; to pierwszy męczennik z grona apostolskiego.
Historyk Ezebiusz mówi o zdrajcy, który, gdy Apostoła prowadzono na śmierć, zbliżył się do Jakuba; ten przebaczył mu wspaniałomyślnie w imię Chrystusa, udzielając mu pocałunku pokoju, co go tak wzruszyło, że zdrajca ów, wyznał wiarę w Chrystusa, nawrócił się i poniósł śmierć razem z Jakubem. Tak mówi dawne podanie.
Według tradycji chrześcijańskiej, Jakub po Zesłaniu Ducha Świętego miał się, udać do Hiszpanii i tam głosić Chrystusa. Potem powrócił do Jerozolimy zostając jej pierwszym biskupem i tam w 42 r. poniósł śmierć męczeńską.
Kiedy w VI wieku Arabowie zajęli Ziemię Świętą, ciało świętego Jakuba miało być potajemnie wywiezione do Hiszpanii i tam złożone. Kiedy i tam maurowie wtargnęli ciało świętego ukryto i pozostawało w ukryciu. Z czasem zapomniano o nim i dopiero pewien biskup wiedziony blaskiem cudownej gwiazdy /Campus Stellae/ miał je odnaleźć; miejsce to nazwano Compostelle.
Nazwa obecna Santiago de Compostella - znaczy po polsku święty Jakub /Sant Jago de Compostella/.
W XII wieku wybudowano dla świętego wspaniałą bazylikę i tam złożono Jego ciało. Jest to najwspanialsza katedra w Hiszpanii. W mieście tym założono także Zakon Rycerski św. Jakuba, którego celem była obrona kraju i wiary przed arabami, którzy przez wiele lat okupowali Hiszpanię /maurowie/. Podobny Zakon Rycerski św. Jakuba dla opieki nad pielgrzymami powstał we Francji w XIII wieku.
Św. Jakub jest pierwszym Patronem Hiszpanii i Portugalii.
to jest na 100% dobże bo sam to brałem do szkoły na religie Święty Jakub Apostoł zwany Większym albo Starszym był bratem św. Jana Apostoła i Ewangelisty. Ojcem ich był Zebedeusz, matka Salome - kuzynka Najświętszej Maryi Panny, zwana niegdyś siostrą Matki Jezusa. Wraz z ojcem trudnili się rybołóstwem - byli rybakami - i mieszkali nad jeziorem Tyberiadzkim zwanym niegdyś Galilejskim; było to zapewne w Betsaidzie względnie nad brzegami rzeki Jordan; podobnie jak Piotr, Andrzej i Filip, albowiem spotykamy ich razem przy połowie ryb. Święty Łukasz mówi wyraźnie, że byli wspólnikami Piotra. Matka Synów Zebedeuszowych należała do najwierniejszych towarzyszek Jezusa, podczas Jego publicznej działalności; do niewiast, które usługiwały Jezusowi.
Prawdopodobnie Jakub po raz pierwszy spotkał Jezusa podczas Jego nauczania nad rzeką Jordan. Tam bowiem widzimy także jego brata Jana. Po raz drugi obydwaj bracia spotkali Jezusa podczas połowu ryb i wówczas Jezus powołał ich na swoich uczniów.
"Jezus przechodził obok jeziora Galilejskiego, ujrzał dwóch braci, Szymona zwanego Piotrem i brata jego Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: Pójdźcie za Mną a uczynię was rybakami! Oni natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim, A gdy poszedł stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci, Jakuba Syna Zebedeusza i brata jego Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim" /Mt 4.18-22/.
Ewangeliści wymieniają zawsze Jakuba na czołowym miejscu wśród apostołów. Mateusz i Łukasz wymieniają go po Piotrze i Andrzeju, a Marek zaraz po świątyni Piotrze.
Jakub należał do trzech uprzywilejowanych przez Pana Jezusa Apostołów: Piotr, Jakub i Jan; oni byli świadkami wskrzeszenia córki kapłana żydowskiego Jaira, świadkami Przemienienia Pańskiego na górze Tabor oraz najbliżej w czasie modlitwy Chrystusa w Ogrójcu.
Jakub był gwałtownego usposobienia i popedliwego charakteru, dlatego Pan Jezus nazwał go "Synem Gromu". To on domaga) się od Jezusa, gdy pewne miasto nie chciało przyjąć posłannictwa Jezusowego, aby zesłał ogień z nieba i spalił je /Łk 9,51-557; Jakub był świadkiem licznych cudów Jezusa w czasie Jego publicznej działalności.
Ewangeliści jego imię wymieniają najwięcej spośród apostołów, bo aż 18 razy. W pierwotnym Kościele Jerozolimskim Jakub Apostoł zwany Starszym zajmował ważną pozycję. Był biskupem Jerozolimy. Kiedy Herod I Agryppa chciał się przypodobać Żydom, skierował prześladowanie przeciwko gminie jerozolimskiej, przeciwko jerozolimskiemu Kościołowi; uwięził Jakuba i Piotra; Jakub został skazany na śmierć - zginął ścięty mieczem /Dz Ap 12,1-21. To Jakub pierwszy z apostołów poniósł śmierć męczeńską za Chrystusa; to pierwszy męczennik z grona apostolskiego.
Historyk Ezebiusz mówi o zdrajcy, który, gdy Apostoła prowadzono na śmierć, zbliżył się do Jakuba; ten przebaczył mu wspaniałomyślnie w imię Chrystusa, udzielając mu pocałunku pokoju, co go tak wzruszyło, że zdrajca ów, wyznał wiarę w Chrystusa, nawrócił się i poniósł śmierć razem z Jakubem. Tak mówi dawne podanie.
Według tradycji chrześcijańskiej, Jakub po Zesłaniu Ducha Świętego miał się, udać do Hiszpanii i tam głosić Chrystusa. Potem powrócił do Jerozolimy zostając jej pierwszym biskupem i tam w 42 r. poniósł śmierć męczeńską.
Kiedy w VI wieku Arabowie zajęli Ziemię Świętą, ciało świętego Jakuba miało być potajemnie wywiezione do Hiszpanii i tam złożone. Kiedy i tam maurowie wtargnęli ciało świętego ukryto i pozostawało w ukryciu. Z czasem zapomniano o nim i dopiero pewien biskup wiedziony blaskiem cudownej gwiazdy /Campus Stellae/ miał je odnaleźć; miejsce to nazwano Compostelle.
Nazwa obecna Santiago de Compostella - znaczy po polsku święty Jakub /Sant Jago de Compostella/.
W XII wieku wybudowano dla świętego wspaniałą bazylikę i tam złożono Jego ciało. Jest to najwspanialsza katedra w Hiszpanii. W mieście tym założono także Zakon Rycerski św. Jakuba, którego celem była obrona kraju i wiary przed arabami, którzy przez wiele lat okupowali Hiszpanię /maurowie/. Podobny Zakon Rycerski św. Jakuba dla opieki nad pielgrzymami powstał we Francji w XIII wieku.
Św. Jakub jest pierwszym Patronem Hiszpanii i Portugalii.