Question

Przedstaw polski barok.

- budownictwo (przykłady)

-wizerunek polskiego szlachcica-sarmaty

-twurcy polskiej literatury

pomocy ja mam z tym problem więc prosze o pomoc

Answer 1

architektura:

1.Europa:

F.Borromini : kościół S,Carllo alle Quattro Fontane w Rzymie

G.L. Bernini: plac-kolumnada przezd bazyliką św. Piotra w Rzymie

kościół św. Mikołaja w Pradze

pałac w Wersalu

kościół Kartuzów w Grenadzie

2. POlska:

Kolumna Zygmunta w Warszawie

kościół św. Piotra i Pawła

kościól św. Anny w Krakowie

kościół w Wiśniczu

kościól Karmelitanek BOsych we Lwowie

pałac królewski w Willanowie

pałac Krasińskich w Warszawie

 

 

 

Twórcy polskiej literatury:

do najwybitniejszych należą:

Jan Andrzej Morsztyn

Daniel Naborowski

Wacław Potocki

Jan Chryzantom Pasek

Mikołaj Sęp SZarzyński

Piotr Baryko

 

 

Portret Sarmaty:

pozytywne cechy to:waleczność, męstwo, wierność, tym chętniej szlachta zaczynała się powoływać na swój rzekomy sarmacki rodowód. Negatywne cechy to:

egalomanią, ksenofobią, awanturnictwem, sobiepaństwem, skłonnościami do pijatyk, ciasnymi horyzontami myślowymi i dewocyjną pobożnością. Szlachcic, bowiem polski uważał swe szlachectwo za godniejsze i zaszczytniejsze od innych.

Obyczaj szlachty, przejawiający się w specyficznej, wystawnej i niezwykle barwnej modzie był samookreśleniem tej grupy społecznej i stanowił odbicie jej zamiłowania do zbytków. Sprawie tej poświęcał przeciętny Sarmata sporo czasu i mnóstwo pieniędzy. Najpopularniejszą szatą używaną na co dzień był żupan - sięgający po kostki, rozcięty u dołu, zapinany od szyi po pas, posiadał długie i wąskie rękawy. „Wyjściowe” żupany szyte były z kosztownych materiałów (atłas, jedwabi i posiadały żywe barwy czerwony, różowy, niebieski) Na żupan narzucano kontusz z charakterystycznymi, rozciętymi rękawami, sięgającymi poniżej kolan, a to wszystko obejmował kosztowny, wysadzany nie raz drogimi kamieniami lub przetykany złotem - pas. Oprócz kontusza używano tzw. delii - długiej sukni, obcisłej do pasa, od pasa nie zapiętej i luźnej, aby można było wygodnie w razie potrzeby sięgnąć po szablę zawieszoną u pasa. Delia podpięta była często futrem, dlatego z czasem zaczęto ją nosić jak pelerynę, co umożliwiało podziwianie żupana i kosztownego pasa.