Matka Boża przekazała różaniec Św. Dominikowi, w roku 1213. Łączy się to wydarzenie z odniesieniem zwycięstwa nad albigensami w południowej Francji. W czasach, w których żył św. Dominik, modlitwa "Ave Maria" składała się jedynie z pozdrowienia anielskiego i ze słów św. Elżbiety, a więc wyłącznie ze słów kierowanych do nas. Dopiero później, po Soborze Trydenckim, do modlitwy zostały dodane nasze słowa skierowane do Maryi.
Różaniec jest modlitwą domową, osobistą oraz wspólnotową. Tradycyjnie odmawiany był przez całe rodziny bądź wspólnoty zakonne. Połowa XV w. to początek tworzenia się bractw różańcowych, wspólnot ludzi gromadzących się na modlitwie. W drugiej połowie XV w. kolońskiemu kartuzowi Heirichowi von Kalkar przypisuje się oddzielenie 10 "Zdrowaś Maryjo" – modlitwą "Ojcze nasz". W 1571 r., papież Pius V przypisuje zwycięstwo pod Lepanto nad Turkami modlitwie różańcowej i ustanawia święto Matki Bożej Różańcowej, a wcześniej, w 1569 r., zatwierdza jednolitą formę różańca dla całego Kościoła (trzy części i piętnaście tajemnic).
Około roku 1600 włączono do Różańca trzy wezwania: wiary, nadziei i miłości, symbolizowane trzema "Zdrowaś Maryjo". Od 1716 roku cały świat katolicki obchodzi święto Różańca – 7 października. W 1826 r. Maria Paulina Jaricot zakłada w Lionie we Francji wspólnotę Żywego Różańca, która po zatwierdzeniu przez Papieża, pod koniec jej życia liczy na świecie trzy miliony członków. Rok 1858 jest czasem, w którym Matka Boża osiemnaście razy objawia się w Lourdes z Różańcem w ręku. Papież Leon XIII, w oku 1883, ustanawia październik miesiącem szczególnej modlitwy różańcowej. Do Litanii Loretańskiej wprowadza wezwanie: "Królowo Różańca świętego, módl się za nami". Ten papież wydał kilkanaście Encyklik o Różańcu.
W 1877 Matka Boża objawiła się w Gietrzwałdzie. Tam również prosiła: "Chcę, abyście codziennie odmawiali różaniec". 1917 rok, to objawienia Maryi w Fatimie, w której świat usłyszał znowu o prośbie Matki Bożej związanej z odmawianiem różańca. W 1958 roku Dominikanie w Polsce, powołują Krucjatę Różańca Rodzinnego. Na Podlasiu przyjęto do Krucjaty ponad dwieście tysięcy rodzin. Dominikanie w swoich kościołach w Polsce, wprowadzają "fatimskie nabożeństwa pokutne". W roku 1974 papież Paweł VI w encyklice MARIALIS CULTUS, poświęca modlitwie różańcowej czternaście numerów. Różaniec, zdaniem Ojca Świętego, wywodzi się z liturgicznej modlitwy Kościoła. W Polsce, w 1976 roku, ks. kard. Stefan Wyszyński, zatwierdza kierunki odnowy modlitwy różańcowej.
Różaniec odwołuje się nie tylko do chwili naszych narodzin, ale też do teraźniejszości. "Módl się za nami grzesznymi teraz". "Teraz" to chwila obecna naszego pielgrzymowania przez życie. Musimy w niej wytrwać w drodze do Królestwa Bożego. Teraz, jako ludzie grzeszni potrzebujemy współczucia. Otrzymujemy je wraz z miłosierdziem Boga, właśnie w różańcu. Na znajdującym się w Kaplicy Sykstyńskiej fresku przedstawiającym Sąd Ostateczny widzimy mężczyznę, którego ratuje z czyśćca anioł trzymający w ręku różaniec.
Matka Boża przekazała różaniec Św. Dominikowi, w roku 1213. Łączy się to wydarzenie z odniesieniem zwycięstwa nad albigensami w południowej Francji. W czasach, w których żył św. Dominik, modlitwa "Ave Maria" składała się jedynie z pozdrowienia anielskiego i ze słów św. Elżbiety, a więc wyłącznie ze słów kierowanych do nas. Dopiero później, po Soborze Trydenckim, do modlitwy zostały dodane nasze słowa skierowane do Maryi.
Różaniec jest modlitwą domową, osobistą oraz wspólnotową. Tradycyjnie odmawiany był przez całe rodziny bądź wspólnoty zakonne. Połowa XV w. to początek tworzenia się bractw różańcowych, wspólnot ludzi gromadzących się na modlitwie. W drugiej połowie XV w. kolońskiemu kartuzowi Heirichowi von Kalkar przypisuje się oddzielenie 10 "Zdrowaś Maryjo" – modlitwą "Ojcze nasz". W 1571 r., papież Pius V przypisuje zwycięstwo pod Lepanto nad Turkami modlitwie różańcowej i ustanawia święto Matki Bożej Różańcowej, a wcześniej, w 1569 r., zatwierdza jednolitą formę różańca dla całego Kościoła (trzy części i piętnaście tajemnic).
Około roku 1600 włączono do Różańca trzy wezwania: wiary, nadziei i miłości, symbolizowane trzema "Zdrowaś Maryjo". Od 1716 roku cały świat katolicki obchodzi święto Różańca – 7 października. W 1826 r. Maria Paulina Jaricot zakłada w Lionie we Francji wspólnotę Żywego Różańca, która po zatwierdzeniu przez Papieża, pod koniec jej życia liczy na świecie trzy miliony członków.
Rok 1858 jest czasem, w którym Matka Boża osiemnaście razy objawia się w Lourdes z Różańcem w ręku. Papież Leon XIII, w oku 1883, ustanawia październik miesiącem szczególnej modlitwy różańcowej. Do Litanii Loretańskiej wprowadza wezwanie: "Królowo Różańca świętego, módl się za nami". Ten papież wydał kilkanaście Encyklik o Różańcu.
W 1877 Matka Boża objawiła się w Gietrzwałdzie. Tam również prosiła: "Chcę, abyście codziennie odmawiali różaniec". 1917 rok, to objawienia Maryi w Fatimie, w której świat usłyszał znowu o prośbie Matki Bożej związanej z odmawianiem różańca. W 1958 roku Dominikanie w Polsce, powołują Krucjatę Różańca Rodzinnego. Na Podlasiu przyjęto do Krucjaty ponad dwieście tysięcy rodzin. Dominikanie w swoich kościołach w Polsce, wprowadzają "fatimskie nabożeństwa pokutne". W roku 1974 papież Paweł VI w encyklice MARIALIS CULTUS, poświęca modlitwie różańcowej czternaście numerów. Różaniec, zdaniem Ojca Świętego, wywodzi się z liturgicznej modlitwy Kościoła. W Polsce, w 1976 roku, ks. kard. Stefan Wyszyński, zatwierdza kierunki odnowy modlitwy różańcowej.
Różaniec odwołuje się nie tylko do chwili naszych narodzin, ale też do teraźniejszości. "Módl się za nami grzesznymi teraz". "Teraz" to chwila obecna naszego pielgrzymowania przez życie. Musimy w niej wytrwać w drodze do Królestwa Bożego. Teraz, jako ludzie grzeszni potrzebujemy współczucia. Otrzymujemy je wraz z miłosierdziem Boga, właśnie w różańcu. Na znajdującym się w Kaplicy Sykstyńskiej fresku przedstawiającym Sąd Ostateczny widzimy mężczyznę, którego ratuje z czyśćca anioł trzymający w ręku różaniec.