Question

Prosze o pomoc, poszukuje życiorysu Św.Magdaleny, bo w google jest sama Maria Magdalena, a ja chce Magdalenę proszę o pomoc pilne

Answer 1

Sw. Maria Magdalena
Maria z Magdali to postać ewangeliczna. Utożsamiana bywała z bezimienną grzesznicą, która łzami obmyła nogi Zbawiciela i własnymi włosami je otarła, namaszczając cennym olejkiem głowę Chrystusa w czasie uczty u faryzeusza Szymona. Uczeni i tradycja kościelna nie znajdują jednak podstaw dla takiej tożsamości. Tak więc Maria Magdalena pozostaje dla nas jedną z ewangelicznych kobiet, które wspomina św. Łukasz: "Następnie wędrował (Jezus) przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o Królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna; i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia".
Zbawiciel uwolnił więc tę kobietę z więzów szatańskich, przy czym opętanie Magdaleny było szczególnie silne: żeby je uwypuklić, mówi się o siedmiu czartach. Ewangelista bynajmniej nie chce przez to powiedzieć, że była niewiastą złych obyczajów. Tym wyrażeniem podkreśla jej wyróżnienie i szczególne oddanie. Doznała od Zbawiciela łaski wyjątkowej i dlatego szczególnym było jej przywiązanie do Jezusa. Ta wielka miłość uzdrowionej i obdarowanej łaską Magdaleny sprawiła, że poszła za Chrystusem z Galilei do Judei. Ta miłość zawiodła ją potem aż na Golgotę. Z okazji męki i śmierci Pana Jezusa Ewangelie powiadają:
"Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena".
"A Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono". "Lecz Maria Magdalena i druga Maria pozostały tam, siedząc naprzeciw grobu"
Najpiękniejszy epizod z życia Marii Magdaleny to pierwsze ukazanie się Zmartwychwstałego w poranek wielkanocny.
Kult św. Marii Magdaleny jest powszechny w Kościele od pierwszych wieków.
Ta Święta należy do bardzo popularnych świętych może dlatego, że jest bardzo kobieca i bardzo ludzka.
Dalszych losów Magdaleny nie znamy. Według Ojców Wschodnich udała się ona za św. Janem Apostołem do Efezu i tam zmarła. Kiedy zaś Turcy zawładnęli miastem, miano jej relikwie przenieść do Konstantynopola za cesarza Leona Filozofa (886 - 912). Gdy Krzyżowcy opanowali Konstantynopol, mieli z kolei zabrać relikwie do Francji, do Yezelay, gdzie do dnia dzisiejszego doznają czci.
Według legend prowansalskich (X-XIw.) Maria Magdalena wraz z Łazarzem i Martą z Betanii mieli wylądować na Lazurowym Wybrzeżu. W La Sainte Baume miała zamieszkać w jaskini jako pustelnica i pokutnica. Żydzi według, tej legendy, mieli wywieźć w dziurawej łódce na pełne morze, gdzie zginęła.

Answer 2

Św. Magdalena Zofia Brat

Święta Magdalena Zofia Barat urodziła się 12 grudnia 1779 roku w Joigny we Francji. Jej ojciec był bednarzem, a matka pracowała w winnicy. Do jej duchowego rozwoju i wykształcenia przyczynił się jej brat Louis, który został duchownym. Magdalena w wieku piętnastu lat oddała się studiom teologicznym. Był to jednak dal Francji ciężki okres. Chrześcijańskie szkoły nie przetrwały Rewolucji Francuskiej i w 1800 roku Magdalena rozpoczęła misję, której poświęciła resztę życia. Początkowo nauczała w szkole dla dziewcząt w Amiens, która wkrótce stała się siedzibą pierwszego Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Serca Jezusowego. Następnie została przełożoną kolejnej szkoły i funkcję tę pełniła przez następne 63 lata. Wkrótce w całej Francji zaczęły powstawać instytuty Najświętszego Serca i wizja świętej Magdaleny, iż kobiety powinny być kształcone, by móc wywierać pozytywny wpływ na społeczeństwo, stała się rzeczywistością.
W 1826 roku działalność Zgromadzenia zatwierdził papież. Tymczasem Magdalena organizowała nowe instytuty i odwiedzała te, które już działały, dzieląc się swą wizją kształcenia kobiet i edukowania całego społeczeństwa. Tylko za jej życia 3 600 zakonnic w 86 zgromadzeniach w Europie i w Stanach Zjednoczonych podążyło w jej ślady.
Jak zwykle nie zabrakło także przeciwności, a na początku lat czterdziestych XIX w. Zgromadzeniu zaczęły zagrażać adaptacje. Około 1844 roku odzyskało ono jednak swą równowagę i nadal rozwijało się nie tylko na terenie Francji, ale także poza jej granicami (w Polsce istniało od 1843 roku). Założycielka zmarła 25 maja 1865 roku. Beatyfikował ją w 1908 r. Pius X, a kanonizował w 1925 r. Pius XI.