Prosze o interpretacje, analizę wiersza ,,Serce roście" J.Kochanowskiego. zalezy mi na uwzglednieniu dwoch czesci (opis przyrody i refleksje czlowieka), o sumieniu czlowieka, uczuciach, przeżyciach i ich zwiazku z przyroda :)
Karola18
Pieśń Jana Kochanowskiego pt. „Serce roście…”jest dwudzielna. Pierwsza część składa się z trzech zwrotek. Opisuję przyrodę, która budzi się wiosną z zimowego snu. O naturze opowiada podmiot liryczny, który ją obserwuje. Wspominając, charakteryzuję zimę. Zimą są gołe lasy, ziemia jest skuta lodem i przykryta grubą warstwą białego puchu. Wiosną, drzewa obrastają w liście, na polnych łąkach zakwitają kwiaty, lody topnieją. Cały świat cieszy się z nadejścia wiosny. Zboża rosną, zachodni wiatr wieje, a ptaki budują nowe gwiazda, przy czym radośnie śpiewają. W opisowej części wiersza przedstawienie są dwaj bohaterowie: człowiek radosny i smutny. Człowiek szczęśliwy nie potrzebuje muzyki, wina śpiewów, bo czuje się radosny, pełen życia. Natomiast postać nieszczęśliwa nie cieszy się obiadem, rozmową… Dręczy go niepokój… Ten utwór chce dać nam do zrozumienia, że po zimie przychodzi wiosna, a z nią nowe życie. Może być „usłane różami”, radosne, beztroskie. Więc warto dążyć do poznania świata. Autor zwraca uwagę, iż nie warto się zadręczać różnymi sprawami. KOchanowski dokonuje porownania 2 postaw:stoickiej i epikurejskiej. W utworze jest dużo rzeczowników i epitetów, które ułatwiają wyobrażenie sobie przebiegu wydarzeń, np. „gołe lasy”, „wóz najcięższy”, „łąki zakwitły”. Podmiot liryczny poucza nas, że radości nie można kupić. Warunkami ludzkiego szczęścia są: dobroć, czyste sumienie i wrażliwość na piękno natury.
W opisowej części wiersza przedstawienie są dwaj bohaterowie: człowiek radosny i smutny. Człowiek szczęśliwy nie potrzebuje muzyki, wina śpiewów, bo czuje się radosny, pełen życia. Natomiast postać nieszczęśliwa nie cieszy się obiadem, rozmową… Dręczy go niepokój…
Ten utwór chce dać nam do zrozumienia, że po zimie przychodzi wiosna, a z nią nowe życie. Może być „usłane różami”, radosne, beztroskie. Więc warto dążyć do poznania świata. Autor zwraca uwagę, iż nie warto się zadręczać różnymi sprawami. KOchanowski dokonuje porownania 2 postaw:stoickiej i epikurejskiej.
W utworze jest dużo rzeczowników i epitetów, które ułatwiają wyobrażenie sobie przebiegu wydarzeń, np. „gołe lasy”, „wóz najcięższy”, „łąki zakwitły”.
Podmiot liryczny poucza nas, że radości nie można kupić. Warunkami ludzkiego szczęścia są: dobroć, czyste sumienie i wrażliwość na piękno natury.