Question

Proszę was tam wszystkich o ciekawostki o ekinie i welorybie potrzebuje na jutro

Answer 1

Wieloryb grenlandzki- (Balaena mysticetus) - ssak łożyskowy z rodziny wali gładkoskórych, rzędu waleni, występujący w morzach arktycznych i subarktycznych. Zwierzę stadne, o masywnej budowie, zaokrąglonej głowie i białych łatach na policzkach. Nie ma płetwy grzbietowej. Fontanna wypuszczana z nozdrzy ma kształt litery V. Ma najdłuższy fiszbin ze wszystkich fiszbinowców.

Długość 14-15 m
Masa ciała 5000-6000 kg.
Ubarwienie czarne lub ciemnoszare, spód białoszary
Pożywienie kryl, inne małe skorupiaki.
Występowanie wody Arktyki i obszary subarktyczne; Ocean Atlantycki, Morze Beringa, Morze Czukockie, Morze Ochockie i Morze Beauforta.
Status zagrożony


Nazwy w innych językach:

ang. Greenland Right Whale; Arctic Whale
Rekin -wykrywa krew z odległości nawOd zamierzchłych już czasów żeglarze tworzyli legendy o wielkim drapieżniku morskim. Jego płetwa nad powierzchnią wody oznaczała zbliżającą się śmierć.

Rekiny są największymi rybami, jakie pływają w morzach i oceanach. Większość z nich to smukłe, zręcznie pływające drapieżniki będące postrachem nawet dużych morskich stworzeń. Ich zęby stanowią niezwykle groźny oręż w walce z większymi nawet zwierzętami.

Najniebezpieczniejszy dla ludzi jest wielki żarłacz-ludojad, zwany białym. Posiada on ułożone w kilku rzędach silne, duże zęby, które sprawiają niesamowite wrażenie, gdy z otwartą paszczą przystępuje do ataku...

Krew go prowokuje
Ludojady często pływają w pobliżu plaż, gdzie zdarzają się przypadki atakowania przez nich ludzi. Rekiny te zyskały przez to opinię bardzo niebezpiecznych. Ataki na ludzi zdarzają się zwykle, gdy rekin np. myli człowieka płynącego na desce surfingowej z foką.

Rekin nigdy jako pierwszy nie zaatakuje człowieka, chyba że poczuje jego krew. Właśnie krew czy plusk wody na powierzchni to dla nich najsilniejsze bodźce. Rekin potrafi wyczuć nawet niewielką ilość krwi z odległości 400 metrów! Wchodzi wtedy w tzw. trans żerowania i atakuje - dosłownie - wszystko, co się rusza... Na całym świecie z ich powodu ginie kilkadziesiąt osób rocznie. Prawdopodobnie lista ofiar jest znacznie dłuższa, ale w niektórych krajach Trzeciego Świata nie są prowadzone żadne statystyki.

Najwięcej ludzi ginie od ataków rekinów u wybrzeży Australii. Najczęściej ich ofiarami są surfingowcy, pływacy i nurkowie.

Całe szczęście, że w Bałtyku nie ma rekinów...
et 400 metrów...

Answer 2

Rekiny (fr. requin) – ogólna nazwa grupy gatunków, rodzajów, a nawet rodzin drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych z podgromady spodoustych, charakteryzujących się opływowym, wrzecionowatym tułowiem, heterocerkalną płetwą ogonową, 5–7 otworami skrzelowymi umiejscowionymi tuż za głową oraz bardzo ostrymi zębami. Wiele gatunków jest poławianych dla mięsa, skór i tranu. Niektóre są niebezpieczne dla ludzi ze względu na możliwość pogryzienia – nawet śmiertelnego.
Spis treści


Występowanie

Zasiedlają morza tropikalne i subtropikalne, nieliczne także wody arktyczne (rekin polarny), wiele wnika do wód śródlądowych.
Charakterystyka ogólna

Rekiny osiągają długość od 15 do 2 000 cm, a masę ciała nawet do 12 ton. Najgroźniejsze gatunki, np. żarłacz biały czy tygrysi posiadają ostre i spiczaste zęby, ułożone w szeregi, stopniowo zużywane i zastępowane nowymi. Inne gatunki mogą mieć również postrzępiony brzeg zębów. Ich szkielet zbudowany jest z chrząstki. Nie posiadają pęcherza pławnego i gdyby przestały pływać, opadłyby na dno.

Mają największe mózgi wśród ryb i dysponują zmysłami: wzroku, węchu, słuchu, smaku, dotyku, linii bocznej (wyczuwanie drobnych przemieszczeń wody) oraz elektrorecepcji (wyczuwanie zmian pola elektrycznego). Widzą w ciemnościach 10-krotnie lepiej niż człowiek (istnieją wyjątki, np. rekin polarny jest praktycznie ślepy). Wykrywają spadek potencjału elektrycznego rzędu 1 μV/cm.
Rekonstrukcja pierwotnego rekina

Pierwsi przedstawiciele rekinów pochodzą z dewonu. Za pierwotny rodzaj rekinów uważa się Cladoselache, którego przedstawiciele żyli przed blisko 400 milionami lat.

Wśród ryb spodoustych spotykane są typowe drapieżniki oraz ryby planktonożerne. Największe z nich - rekin wielorybi i rekin olbrzymi – są niegroźne dla człowieka, pomimo groźnie brzmiących nazw i olbrzymich rozmiarów. Grupa drapieżnych rekinów obejmuje zarówno duże – faktycznie niebezpieczne dla ludzi – gatunki (np. żarłacz biały, żarłacz tygrysi) oraz niewielkich rozmiarów ryby żywiące się innymi wodnymi zwierzętami.
Taksonomia

Dawniej rekiny były klasyfikowane jako odrębny rząd lub nadrząd (Squaliformes, Compagno, 1973) ryb spodoustych.
Rozbieżności w nazewnictwie

W polskojęzycznej literaturze naukowej i popularnonaukowej z nazwą rekiny często wiązane są nazwy: Squaliformes, żarłacze (Selachii, do których zaliczane są rekiny i płaszczki), rekinokształtne (Galeiformes) i koleniokształtne. W źródłach anglojęzycznych z terminem shark (rekin) związanych jest jeszcze więcej nazw systematycznych i zwyczajowych. Jest to spowodowane dynamicznymi zmianami w systematyce świata zwierzęcego, które powodują, że w spotykanym w literaturze nazewnictwie dochodzi do niejednoznaczności, a nawet sprzeczności z wcześniej przyjętymi klasyfikacjami.







Wieloryb

Wieloryb – potoczna nazwa większego walenia. Wieloryby są największymi zwierzętami zamieszkującymi Ziemię. Od wieków poławiane dla mięsa, a przede wszystkim dla tłuszczu i spermacetu. Wieloryby, w odróżnieniu od ryb, mają płetwy poziome, a nie pionowe, dzięki czemu szybciej pływają.

Nazwa „wieloryb” jest pozostałością z czasów, gdy walenie uważano za gigantyczne ryby. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do olbrzymich ryb (patrz rekin wielorybi), są ssakami i posiadają wszystkie najważniejsze ich cechy.

Wieloryby od dawna pobudzały wyobraźnię ludzi. Ich olbrzymie rozmiary budziły lęk i prowokowały do snucia niesamowitych opowieści, a wymierne korzyści, jakie czerpano polując na nie, pchały ludzi na morze, często w zupełnie nieznane rejony, w poszukiwaniu pożądanych dóbr: ambry, oleju, spermacetu oraz tranu.

Olbrzymi biały wieloryb kaszalot stał się bohaterem opowieści Hermana Melville'a Moby Dick, opartej (przynajmniej w części) na prawdziwych wydarzeniach, których ofiarą padła załoga statku wielorybniczego Essex.