Question

Proszę o pomoc:

1. Gdzie i w jakich okolicznościachukazał się Bóg Abrahamowi?

2. W jaki sposób Abraham podjął gościnę trzech osób?

3. Opisz troskę Abrahama o mieszkańców Sadomy.

4. Dlaczego nazywamy Abrahama ojcem wierzących?

5. Co Bóg powiedział zawierając przymierze z Abrahamem ?

Bardzo proszę o pomoc ... mnie osobiście na tej lekcji nie było i nie wiem jak to zrobić... Za wszystko dziękuję.... Za najlepszą odp. dam Najwięcej punktów ... :)

Answer 1

OBIETNICE DANE ABRAHAMOWI

 

Boża ewangelia jest „radosną nowiną” o przyszłych błogosławieństwach zapowiedzianych w obietnicy danej Abrahamowi, co apostoł Paweł opisuje w ten sposób:

 

„I stąd Pismo widząc, że w przyszłości Bóg na podstawie wiary będzie dawał poganom usprawiedliwienie, już Abrahamowi oznajmiło tę radosną nowinę [gr. euaggelion]: W tobie będą błogosławione wszystkie narody” (Gal. 3:8, BT).

 

Paweł nawiązuje tu do „błogosławieństwa Abrahama”, które spłynie na wszystkie narody przez Jezusa Chrystusa. A zatem Abraham pełni bardzo ważną rolę w urzeczywistnieniu się tego błogosławieńtwa. To on jest ojcem narodu Izraela, wybranego przez Boga po to, by nosił Jego imię i wypełnił Boży plan dotyczący ziemi i jej mieszkańców. Paweł powiada nam: „A jeśli jesteście Chrystusowi, tedy jesteście potomkami Abrahama, dziedzicami według obietnicy” (Gal. 3:29).

 

Te słowa mają wielkie znaczenie, mówią bowiem, że obietnice dane Abrahamowi w odległej przeszłości dziś stosują się do wszystkich tych, którzy są dziećmi Boga. Aby być „potomkami Abrahama”, musimy pokładać wiarę w dane mu obietnice. Musimy zatem być tak posłuszni, jak on, a ponadto musimy mieć tę samą wiarę w „potomka” Abrahama, tj. Jezusa Chrystusa, jeśli chcemy stać się Jego „dziedzicami”. A „dziedzicami” możemy stać się dzięki aktowi chrztu, przez który wyrażamy naszą wiarę w tę wspaniałą obietnicę.

 

Biblijne świadectwa, koncentrujące się wokół osoby Abrahama, są ważne także z innego powodu. Dowodzą one i tego, że już Abrahamowi anioł Pana głosił Ewangelię. W jakim środowisku, w jakiej kulturze żył Abraham?

 

Abraham był w prostej linii potomkiem Sema, syna Noego. Wiemy, że Sem czcił prawdziwego Boga. Terah, ojciec Abrahama, odszedł, jak się wydaje, od tej wiary. Założył swój dom w Ur w Chaldei (dziś miasto w Iraku). Żył tam ze swoją rodziną, przez wiele lat służąc pogańskim bożkom krainy Synear. W tym właśnie czasie ukazał się Bóg Abrahamowi i rzekł do niego: „Wyjdź z ziemi swojej i od rodziny swojej, i z domu ojca swego do ziemi, którą ci wskażę” (Gen. 12:1).

W wyniku tego polecenia cała rodzina Abrahama wyruszyła z Ur w podróż przez Mezopotamię, kierując się na północ wzdłuż „żyznego póksiężyca”.  Terah, Abraham, Sara (żona Abrahama) i Lot (jego bratanek) posłuchali głosu Bożego i odłączyli się od bałwochwalców zamieszkujących chaldejską część Mezopotamii. Osiedlili się na krótko w Haranie, zanim Bóg nie ukazał się Abrahamowi ponownie. Właśnie w Haranie Bóg rzekł do Abrahama:

 

„A uczynię z ciebie naród wielki i będę ci błogosławił, i uczynię sławnym imię twoje, tak że staniesz się błogosławieństwem. I będę błogosławił błogosławiącym tobie, a przeklinających cię przeklinać będę; i będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi” (Gen. 12:2–3).

 

Mając na myśli tę obietnicę, apostoł Paweł powiada, że w ten właśnie sposób została Abrahamowi oznajmiona ewangelia (Gal. 3:8, BT). Owe radosne wieści o błogosławieństwie dla wszystkich narodów staną się rzeczywistością, kiedy o Abrahamie i jego potomstwie usłyszą wszystkie krańce ziemi.

 

 

CHRYSTUS – POTOMEK ABRAHAMA

               

W liście do uczniów w Galacji Paweł tak napisał o dziedzictwie Chrystusowym: „obietnice dane były Abrahamowi i potomkowi jego. Pismo nie mówi: i potomkom – jako o wielu, lecz jako o jednym: I potomkowi twemu, a tym jest Chrystus” (Gal. 3:16). Innymi słowy, apostoł mówi, że ziemia Kanaan (Izrael) obiecana została Chrystusowi, kiedy Bóg powiedział do Abrahama: „Ziemię tę dam potomstwu twemu” (Gen. 12:7). W tym fakcie powinniśmy dostrzegać fundamentalne podstawy dobrej nowiny o Królestwie Boga.

 

 

KOLEJNE OBIETNICE DANE ABRAHAMOWI

 

Wkrótce potem Lot, bratanek Abrahama, odłączył się od swego krewnego, a Bóg ponownie ukazał się Abrahamowi i rzekł doń:

 

„Podnieś oczy swoje i spojrzyj z miejsca, na którym jesteś, na północ i na południe, na wschód i na zachód, bo całą tę ziemię, którą widzisz, dam tobie i potomstwu twemu na wieki, i rozmnożę potomstwo twoje jak proch ziemi, tak że jeśli kto zdoła policzyć proch ziemi, również potomstwo twoje będzie mogło być policzone. Wstań i przejdź ten kraj wzdłuż i wszerz, bo tobie go dam” (Gen. 13:14–17).

 

Później, po ponowieniu tych obietnic, kiedy Abraham osiągnął wiek 99 lat, Bóg ukazał mu się ponownie, by potwierdzić raz jeszcze swe przyrzeczenia. Wówczas to rozmawiał Bóg z Abrahamem i zmienił jego imię z Abram na Abraham na pamiątkę tego, że stał się on – jako ojciec wielu narodów – dziedzicem całego świata. Bóg powiedział:

 

„Oto przymierze moje z tobą jest takie: Staniesz się ojcem wielu narodów. Nie będziesz już odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem mnóstwa narodów. Rozmnożę więc ciebie nad miarę i wywiodę z ciebie narody, i królowie pochodzić będą od ciebie. I ustanowię przymierzę moje między mną a tobą i potomkami twoimi po tobie według pokoleń ich jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim i potomstwa twego po tobie. Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich” (Gen. 17: 4–8).

 

               

Answer 2

1. "Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia" (Rdz 18, 1).

2. Abraham pokłonił sie swoim gosciom i rzekł: "O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twego sługi! 4 Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. 5 Ja zaś pójdę wziąć nieco chleba, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego".

3. Abraham targował się z Panem Bogiem o ocalenie Sodomy, jeśli znajdą się tam sprawiedliwi. Pan Bóg obiecał nie zniszczyć miasta, jeśli będzie  w nim 10 sprawiedliwych.

4. Abrahama nazywamy ojcem wierzących ponieważ nie tylko wierzył w Boga, ale ufał Mu i był Mu bezwzględnie posłuszny.

5. Rdz 22, 16-17:

""Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, 17 będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. 18 Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu".