Prosze o opracowanie tekstu: Londyn (ang. London) – miasto w południowo-wschodniej części Wielkiej Brytanii, stolica tego państwa, a także stolica Anglii. Położony nad Tamizą, jest drugim największym miastem Europy (po Moskwie, przed Paryżem), jest także jednym z większych miast świata zarówno w skali samego miasta jak i aglomeracji. Liczba mieszkańców Londynu (w granicach tzw. Greater London) wynosi ok. 8,2 mln (2006) na obszarze 1 607 km²; cała zaś aglomeracja londyńska, łącznie ze wszystkimi przyległymi miastami (od Tonbridge na południowym wschodzie po Windsor na północnym zachodzie) liczy ok. 20 mln mieszkańców (obszar tzw. megalopolis). Około 20 % mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki i Karaibów. Współczesny Londyn jest największym centrum finansowym świata (od 2006 przed Nowym Jorkiem). Tutaj dokonuje się 30 % światowego obrotu walutami i 40 % światowego obrotu Euroobligacji. W Londynie usytuowanych jest kilkaset banków, największa giełda w Europie (trzecia na świecie), liczne towarzystwa ubezpieczeniowe i inwestycyjne. Londyn jest także ogromnym ośrodkiem medialnym. Miasto pełne zabytków i muzeów przyciąga rocznie ok. 30 mln turystów. Administracyjnie Wielki Londyn (Greater London) jest podzielony na 32 dzielnice (Boroughs) oraz autonomiczne City: z tego 12 oraz City of London tworzą Inner London (Wewnętrzny albo Centralny Londyn), a pozostałe - Outer London. Najważniejsze (również ze względów historycznych) dzielnice to City of London i City of Westminster położone na północnym brzegu Tamizy, oraz Southwark i Lambeth na południowym brzegu. 40% Wielkiego Londynu jest pokryte Londyńskim Obszarem Pocztowym (ang. London postal area). Kod Londyńskiego Obszaru Telefonicznego (ang. London telephone area code) obejmuje obszar zbliżony do Wielkiego Londynu, aczkolwiek nie obejmuje niektórych dzielnic zewnętrznych, a obejmuje gminy znajdujące się poza granicami Wielkiego Londynu. W granicach Wielkiego Londynu często dokonywany jest podział na Londyn Wewnętrzny (ang. Inner London) oraz Londyn Zewnętrzny (ang. Outer London). Można również dokonać podziału na Londyn północny, południowy, zachodni oraz wschodni. Pierwszymi śladami działalności osadniczej na terenie Londynu są odkryte pozostałości po rzymskim obozie warownym datowanym na lata 70-80 n.e na wzgórzach Cornhill i Ludgate Hill. Rzymianie oznaczyli centrum Londinium kamieniem Londyńskim, który jest do tej pory widoczny na Cannon Street. Niemniej prawdopodobne jest że osady miejscowej ludności istniały tu jeszcze przed przybyciem Rzymian na Wyspy Brytyjskie. Londyn głównie dzięki rozwojowi handlu z krajami kontynentu europejskiego (rzymska nazwa Londinium) był wówczas jednym z najbogatszych miast Imperium. W roku 313 założono tu biskupstwo, a na początku VII wieku stolicę królestwa Essexu. W XI wieku Londyn zaczął pełnić funkcję faktycznej stolicy kraju. Przez kilka wieków niewielki, liczący 133 ha, obszar rzymskiego Londinium odpowiadał w zasadzie średniowiecznemu Londynowi. Dopiero w XII wieku rozpoczął się dynamiczny rozwój wykraczający poza mury miejskie, głównie wzdłuż dróg komunikacyjnych w kierunku zachodnim. Stolica Anglii została przeniesiona do Londynu z Winchesteru w XII i XIII w. po zbudowaniu Pałacu Westminsterskiego i uczynieniu tegoż pałacu siedzibą Dworu królewskiego, a tym samym polityczną stolicą całego narodu angielskiego. W roku 1666 wielki pożar strawił większą część miasta. Wtedy to w ciągu kilku dni spłonęło ponad 13 tys. domów i niemal 90 kościołów. Wydarzenie to pogłębiło szkody zapoczątkowane w poprzednim roku przez epidemię dżumy, w wyniku której śmierć poniosło aż 100 tys. mieszkańców. W okresie odbudowy miasta starano się kontrolować rozwój stolicy, m.in. poprzez wprowadzenie przepisów budowlanych, zaniechanie budowy drewnianej itp. Niektórym pożar przyniósł jednak korzyści, zwłaszcza sir Christopherowi Wrenowi, któremu zlecono zadanie odbudowania spalonej stolicy. Dzięki temu powstały takie arcydzieła, jak Royal Naval Hospital w Greenwich i katedra św. Pawła. W latach sześćdziesiątych XVIII wieku zburzono średniowieczne mury obronne. Rozwojowi przestrzennemu miasta towarzyszyła wzrastająca liczba populacji, szczególnie dynamicznie w okresie rewolucji przemysłowej w XIX wieku. W stuleciu tym zanotowano siedmiokrotny wzrost liczby ludności. W roku 1851 Londyn gościł Wystawę Przemysłu Wszystkich Narodów, będącą de facto protoplastą dzisiejszego Expo. Kilka lat później w mieście nastąpiło otwarcie pierwszej na świecie linii kolei podziemnej, w ceremonii otwarcia uczestniczyła sama królowa Wiktoria. W roku 1908 w Londynie odbyły się Letnie Igrzyska Olimpijskie, jedne z pierwszych nowożytnych igrzysk na świecie. W okresie II wojny światowej miasto było bombardowane przez rakiety i samoloty niemieckie, co spowodowało zniszczenie dzielnicy portowej i częściowo City. Po zakończeniu wojny rozpoczęto realizację planu przestrzennego rozwoju stolicy, obejmującego m.in. wyeliminowanie slumsów, konsolidację pasa zieleni otaczającego miasto (London's Green Belt) oraz budowę, w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od jego centrum, kilku miast-ogrodów (w tym Basildon, Harlow, Hemel, Hempstead, Crawley). Podjęto także wysiłki zmierzającego do likwidacji londyńskiego "smogu" (ponoć problem ten istniał już w XIV wieku, zaś kulminację osiągnął w 1952, podczas „wielkiego smogu londyńskiego”) oraz oczyszczenia wód Tamizy.
Answer

Life Enjoy

" Life is not a problem to be solved but a reality to be experienced! "

Get in touch

Social

© Copyright 2013 - 2024 KUDO.TIPS - All rights reserved.