Proces rozwoju i zmian w systemie integracyjnym Unii i Wspólnot Europejskich. Podstawy do rozwa¿añ na temat polskiego przewodnictwa w Radzie UE I. Dynamika rozwoju i zmian w systemie integracji europejskiej Wprowadzanie zmian w systemie integracyjnym opiera siê na wprowadzaniu regu³ postêpowania na cztery mo¿liwe sposoby. Po pierwsze, poprzez rozwój, czyli pog³êbianie i rozszerzanie regu³ dotychczasowych. Po drugie, poprzez tworzenie zupe³nie nowych regu³. Po trzecie, poprzez stopniowe zastêpowanie jednych regu³ innymi. I po czwarte, poprzez likwidacjê pewnych wybranych regu³.Wyró¿niamy te¿ zmiany o charakterze koryguj ¹cym, innowacyjnym i roszczeniowym. Zmiany koryguj¹ce dotycz¹ sformalizowania zmian, które zasz³y ju¿ w praktyce. Zmiany innowacyjne stwarzaj¹ nowe rodzaje stosunków lub nowe przedsiêwziêcia miêdzy stronami zmiany. Zmiany o charakterze roszczeniowym oparte s¹ na ¿¹daniach ze strony podmiotów jej podlegaj¹cych. Zmiana mo¿e mieæ te¿ charakter sformalizowany i niesformalizowany oraz uoewiadomiony i nieuoewiadomiony. Jedn¹ z najwa¿niejszych cech systemu integracyjnego jest jego dynamizm. Zmiana zwi¹zana z t¹ dynamik¹ bez w¹tpienia, staje siê podstaw¹ percepcji reform Wspólnot i Unii Europejskiej, a tym samym weryfikowania i kszta³towania ideologii, doktryn i programów (politycznych) odnosz¹cych siê do procesu integracji europejskiej. Integracja europejska podlega sta³emu procesowi przekszta³ceñ, u którego Ÿróde³ znajduj¹ siê ró¿norodne czynniki1. Nauka nie narzuca jednolitego postrzegania dynamiki zmian zachodz¹cych w badanej rzeczywistooeci miêdzynarodowej.Wyró¿nia siê tu podejoecie statyczne i dynamiczne.Wpodejoeciu statycznym analizuje siê ci¹g wydarzeñ prowadz ¹cych do zaistnienia okreoelonej zmiany, a tak¿e struktury oraz podmioty uczestnicz¹ce w procesie wprowadzania zmiany.Wpodejoeciu dynamicznym przedmiotem analizy staje siê determinizm w postrzeganiu i interpretowaniu zmian, bêd¹cych nastêpstwem dzia³añ i oddzia³ywañ, interakcji i wiêzi oraz ról odgrywanych g³ównie przez podmioty integracji europejskiej. Zmiana w ujêciu miêdzynarodowym/europejskim charakteryzuje siê szczególnie z³o- ¿on¹ struktur¹, charakterem i dynamik¹ interakcji ilooeciowych i jakooeciowych2. Pojêcie zmiany nawi¹zuje, generalnie rzecz ujmuj¹c, do procesu przekszta³cania (modyfikacji) 9 1 M. Stolarczyk, Jednooeæ Europy jako element nowego (postulowanego) ³adu europejskiego, w: J. Przew³ocki, T. Rduch (red.), Polska a przemiany wspó³czesnej Europy. Z zagadnieñ miêdzynarodowych, Katowice 1994, s. 23. 2 T. £ooe-Nowak, Stosunki miêdzynarodowe. Teorie – systemy – uczestnicy, Wroc³aw 2000, s. 92.
Proces rozwoju i zmian w systemie integracyjnym
Unii i Wspólnot Europejskich.
Podstawy do rozwa¿añ na temat polskiego
przewodnictwa w Radzie UE
I. Dynamika rozwoju i zmian w systemie integracji europejskiej
Wprowadzanie zmian w systemie integracyjnym opiera siê na wprowadzaniu regu³
postêpowania na cztery mo¿liwe sposoby. Po pierwsze, poprzez rozwój, czyli pog³êbianie
i rozszerzanie regu³ dotychczasowych. Po drugie, poprzez tworzenie zupe³nie nowych
regu³. Po trzecie, poprzez stopniowe zastêpowanie jednych regu³ innymi. I po czwarte,
poprzez likwidacjê pewnych wybranych regu³.Wyró¿niamy te¿ zmiany o charakterze koryguj
¹cym, innowacyjnym i roszczeniowym. Zmiany koryguj¹ce dotycz¹ sformalizowania
zmian, które zasz³y ju¿ w praktyce. Zmiany innowacyjne stwarzaj¹ nowe rodzaje stosunków
lub nowe przedsiêwziêcia miêdzy stronami zmiany. Zmiany o charakterze roszczeniowym
oparte s¹ na ¿¹daniach ze strony podmiotów jej podlegaj¹cych. Zmiana mo¿e mieæ te¿
charakter sformalizowany i niesformalizowany oraz uoewiadomiony i nieuoewiadomiony.
Jedn¹ z najwa¿niejszych cech systemu integracyjnego jest jego dynamizm. Zmiana
zwi¹zana z t¹ dynamik¹ bez w¹tpienia, staje siê podstaw¹ percepcji reform Wspólnot
i Unii Europejskiej, a tym samym weryfikowania i kszta³towania ideologii, doktryn i programów
(politycznych) odnosz¹cych siê do procesu integracji europejskiej.
Integracja europejska podlega sta³emu procesowi przekszta³ceñ, u którego Ÿróde³
znajduj¹ siê ró¿norodne czynniki1. Nauka nie narzuca jednolitego postrzegania dynamiki
zmian zachodz¹cych w badanej rzeczywistooeci miêdzynarodowej.Wyró¿nia siê tu podejoecie
statyczne i dynamiczne.Wpodejoeciu statycznym analizuje siê ci¹g wydarzeñ prowadz
¹cych do zaistnienia okreoelonej zmiany, a tak¿e struktury oraz podmioty uczestnicz¹ce
w procesie wprowadzania zmiany.Wpodejoeciu dynamicznym przedmiotem analizy staje
siê determinizm w postrzeganiu i interpretowaniu zmian, bêd¹cych nastêpstwem dzia³añ
i oddzia³ywañ, interakcji i wiêzi oraz ról odgrywanych g³ównie przez podmioty integracji
europejskiej.
Zmiana w ujêciu miêdzynarodowym/europejskim charakteryzuje siê szczególnie z³o-
¿on¹ struktur¹, charakterem i dynamik¹ interakcji ilooeciowych i jakooeciowych2. Pojêcie
zmiany nawi¹zuje, generalnie rzecz ujmuj¹c, do procesu przekszta³cania (modyfikacji)
9
1 M. Stolarczyk, Jednooeæ Europy jako element nowego (postulowanego) ³adu europejskiego, w: J. Przew³ocki,
T. Rduch (red.), Polska a przemiany wspó³czesnej Europy. Z zagadnieñ miêdzynarodowych, Katowice 1994, s. 23.
2 T. £ooe-Nowak, Stosunki miêdzynarodowe. Teorie – systemy – uczestnicy, Wroc³aw 2000, s. 92.