Question

Praca na 0,5- do 1 strony o świętej Faustynie.

ŻYCIORYS.

Answer 1

Urodziła się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wielką wrażliwością na ludzką biedę. Gdy miała 9 lat przystąpiła do I Komunii świętej, którą przeżyła bardzo głęboko - ze świadomością przyjęcia do serca żywego Boga. Jej edukacja szkolna obejmowała zakres trzech klas szkoły podstawowej. Krótki okres nauki podyktowany był trudną sytuacją materialną jaka panowała w rodzinie. Właśnie dlatego żeby pomóc rodzicom i zarobić na własne utrzymanie Helena udała się już w wieku 16 lat na służbę do Aleksandrowa, a potem Łodzi i Ostrówka.Głos powołania słyszała w swej duszy już od siódmego roku życia. Przez jakiś czas wobec braku zgody rodziców na wstąpienie do klasztoru próbowała go w sobie zagłuszyć. Przynaglona łaską Bożą wyjechała w lipcu 1924 roku do Warszawy - gdzie w ciągu roku zbierała pieniądze na posag. W dniu 1 sierpnia 1925 roku wstąpiła, po wielu poszukiwaniach, do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Po kilku miesiącach swojego pobytu w Warszawie wyjechała do nowicjatu w Krakowie podejmując intensywną formację zakonną. 30 kwietnia 1926 roku odbyły się obłóczyny, w czasie których otrzymała habit zakonny i nowe imię - siostra Maria Faustyna. W Wilnie ujawniła się choroba gruźlicy płuc, która stopniowo obejmowała całe wnętrzności stając się powodem wielkich cierpień, a ostatecznie przyczyną śmierci. W czasie choroby, Siostra Faustyna była dwukrotnie poddawana hospitalizacji na Prądniku Czerwonym w Krakowie. Dużo czasu spędzała w klasztornej infirmerii. Gdy czuła się lepiej podejmowała swoje obowiązki przezwyciężając chorobę siłą woli i wielką miłością do Jezusa. Zmarła w krakowskim klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia 5 października 1938 roku. Została pochowana na klasztornym cmentarzu. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną 18 kwietnia 1993 roku, a następnie kanonizował 30 kwietnia 2000 roku w Rzymie.

Answer 2

Urodziła                     się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci                     w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi                     Głogowiec. Na chrzcie świętym otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa                     odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem                     i wielką wrażliwością na ludzką biedę. Gdy miała 9 lat przystąpiła                     do I Komunii świętej, którą przeżyła bardzo głęboko - ze świadomością                      przyjęcia do serca żywego Boga. Jej edukacja szkolna obejmowała                     zakres trzech klas szkoły podstawowej. Krótki okres nauki                     podyktowany był trudną sytuacją materialną jaka panowała w                     rodzinie. Właśnie dlatego żeby pomóc rodzicom i zarobić na                     własne utrzymanie Helena udała się już w wieku 16 lat na służbę                      do Aleksandrowa, a potem Łodzi i Ostrówka.

Głos powołania słyszała w swej duszy już od siódmego roku                      życia. Przez jakiś czas wobec braku zgody rodziców na wstąpienie                     do klasztoru próbowała go w sobie zagłuszyć. Przynaglona łaską                      Bożą wyjechała w lipcu 1924 roku do Warszawy - gdzie w ciągu                     roku zbierała pieniądze na posag. W dniu 1 sierpnia 1925 roku                     wstąpiła, po wielu poszukiwaniach, do Zgromadzenia Sióstr                     Matki Bożej Miłosierdzia. Po kilku miesiącach swojego pobytu                     w Warszawie wyjechała do nowicjatu w Krakowie podejmując intensywną                      formację zakonną. Poznawała wówczas zasady życia wewnętrznego,                     charyzmat Zgromadzenia i pracę.

30 kwietnia 1926 roku odbyły się obłóczyny, w czasie których                     otrzymała habit zakonny i nowe imię - siostra Maria Faustyna.                     W nowicjacie przeżyła ciemności duchowe, które były dla niej                     czasem cierpienia i próby. Po ukończeniu dwuletniego nowicjatu,                     30 kwietnia 1928 roku, złożyła śluby czasowe, które ponawiała                     przez kolejne pięć lat. 1 czerwca 1933 roku złożyła w Krakowie                      śluby wieczyste. W klasztorze przeżyła trzynaście lat pełniąc                     obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki w wielu domach                     zgromadzenia, najdłużej w Wilnie, Krakowie i Płocku.

U podstaw duchowości s. Faustyny leży tajemnica miłosierdzia                     Bożego, którą ona rozważała w słowie Bożym i kontemplowała                     w codzienności swego życia. Ta modlitwa rozwijała w niej postawę                      dziecięcej ufności wobec Boga i miłosierdzia względem bliźnich.                      O mój Jezu - pisała - każdy ze świętych Twoich odbija                     jedną z cnót Twoich na sobie, ja pragnę odbić Twoje litościwe                     i pełne miłosierdzia Serce, chcę je wysławić. Miłosierdzie                     Twoje, o Jezu, niech będzie wyciśnięte na sercu i duszy mojej                     jako pieczęć, a to będzie odznaką moją w tym i przyszłym życiu"(Dz.                     1242). Najprostsze posługi wypełniała z ogromnym oddaniem                     starając się w zwykłych, codziennych zajęciach odkryć miłość                      Boga i odpowiadać na nią osobistym zaangażowaniem. W Wilnie                     ujawniła się choroba gruźlicy płuc, która stopniowo obejmowała                     całe wnętrzności stając się powodem wielkich cierpień, a ostatecznie                     przyczyną śmierci. W czasie choroby, Siostra Faustyna była                     dwukrotnie poddawana hospitalizacji na Prądniku Czerwonym                     w Krakowie. Dużo czasu spędzała w klasztornej infirmerii.                     Gdy czuła się lepiej podejmowała swoje obowiązki przezwyciężając                     chorobę siłą woli i wielką miłością do Jezusa. Zmarła w krakowskim                     klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia 5                     października 1938 roku. Została pochowana na klasztornym cmentarzu.                     Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną 18 kwietnia                     1993 roku, a następnie kanonizował 30 kwietnia 2000 roku w                     Rzymie.

Siostra Faustyna Kowalska jest znana jako apostołka Bożego miłosierdzia.                     Przez nią Pan Jezus przekazał światu swoje orędzie. Wysłał                      ją do całej ludzkości, której nie chce karać, ale pragnie                     uleczyć, przytulając do swego miłosiernego Serca (por. Dz.                     1588).

Misja s. Faustyny polegała na 3 zadaniach:

Przybliżenie i głoszenie światu prawdy objawionej w Piśmie                        Świętym o miłości miłosiernej Boga do każdego grzesznego                       człowieka. Wypraszanie miłosierdzia Bożego dla całego świata przez                       praktykę podanych przez Pana Jezusa nowych form kultu Miłosierdzia                       Bożego, którymi są: obraz Jezusa Miłosiernego z podpisem                        Jezu, ufam Tobie (namalowany według wskazówek s.                       Faustyny w Wilnie w 1934 przez Eugeniusza Kazimirowskiego),                        Święto Miłosierdzia Bożego (zatwierdzone przez Ojca Świętego                       Jana Pawła II w 2002 roku) w pierwszą niedzielę po Wielkanocy,                       Koronka do Miłosierdzia Bożego i modlitwa w godzinę śmierci                       Jezusa (15:00), zwana Godziną Miłosierdzia. Powstanie nowego zgromadzenia zakonnego, które miało                       podjąć zadanie wielbienia, głoszenia i wypraszania miłosierdzia                       Bożego dla świata całego. Regułą życia tego zgromadzenia                       miał być Duch Jezusa: Życie wasze ma być na mnie wzorowane,                       od żłóbka aż do skonania na krzyżu (Dz. 438). Zgromadzenie                       to zostało założone przez spowiednika s. Faustyny - ks.                       Michała Sopoćkę, który wielokrotnie rozmawiał i korespondował                        ze świętą na ten temat. Zatwierdzone zostało na prawach                       diecezjalnych w 1955 roku i istnieje pod nazwą Zgromadzenie                       Sióstr Jezusa Miłosiernego.

Oprócz Dzienniczka św. s. Faustyna pozostawiła listy i kartki                     z życzeniami pisanymi do kierownika duchowego ks. Michała                     Sopoćki, do o. Józefa Andrasza SI, do przełożonych zakonnych,                     sióstr Zgromadzenia oraz rodziny. Listy te dopełniają obraz                     duchowy apostołki Bożego Miłosierdzia i pokazują jej wielkie                     zaangażowanie w sprawę głoszenia orędzia Miłosierdzia Bożego                      światu.