Strona poświęcona Piśmie Świętemu. Jest jego wirtualną wersją.
1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch2 Boży unosił się nad wodami. 3 Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. 4 Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. 5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy.
www.duchprawdy.com/
Duch Święty w życiu Kościoła Świętego. Objawienia Jezusa i Maryi na przełomie wieków. Prorocy i Mistyka Chrześcijańska.
Dlaczego Eucharystia jest ucztą?
Pytanie to wychodzi naprzeciw niektórym, nie do końca właściwym, interpretacjom rozumienia Eucharystii, które w sprawowaniu tego najwspanialszego Daru Chrystusa akcentują jednostronnie wymiar uczty. Sprawowanie Eucharystii jest uobecnieniem zbawienia, czyli wejściem w Chrystusa, zjednoczeniem z Nim. Jan Paweł II w encyklice O Eucharystii w życiu Kościoła napisał: "Zbawcza skuteczność ofiary urzeczywistnia się w pełni, kiedy w Komunii przyjmujemy Ciało i Krew Pana. Ofiara eucharystyczna sama z siebie jest skierowana ku wewnętrznemu zjednoczeniu nas, wierzących, z Chrystusem przez Komunię: otrzymujemy Tego, który ofiarował się za nas, otrzymujemy Jego Ciało, które złożył za nas na Krzyżu, oraz Jego Krew, którą przelał «za wielu [...] na odpuszczenie grzechów» (Mt 26,28)" (Ecclesia de Euchaństia, nr 16). Chrystus uwielbiony ofiaruje siebie jako pokarm. Zbawiciel przychodzi do uczestnika liturgii W postaciach chleba i wina nie po to, by zachwycić, lecz by "otworzyć na palącą bliskość Boga-Osoby" - żeby posłużyć się wyrażeniem prawosławnego teologa P. Evdokimova.
Jezus Chrystus przychodzi, by ogarnąć człowieka swoją miłością, która najpełniej jednoczy z Nim, a w Nim z drugim człowiekiem. Logiką łączącą sprawowanie Eucharystii jest miłość. Ona prowadzi do spotkania twarzą w twarz.
Zatem, dlatego Jezus Chrystus nakazał Kościołowi powtarzanie swojej ofiary podczas posiłku. Należy spojrzeć przede wszystkim na zamiar Jezusa. Podczas Ostatniej Wieczerzy nie zachowywano wszystkich tradycyjnych form. Zbawicielowi chodzi przede wszystkim o podkreślenie jedności, wspólnotowego charakteru Eucharystii, która narodziła się podczas uczty paschalnej. By ten zamiar stał się czytelniejszy, by została uwypuklona wewnętrzna logika Ostatniej Wieczerzy, przywołajmy choćby niektóre informacje dotyczące charakteru posiłku.
Spożywanie, czynność jedzenia, w rozwoju cywilizacji stawało się coraz bardziej symboliczne. Traktowano je jako podstawową formę przejścia od natury do kultury, czyli okazję, sposobność do bycia razem, budowania wspólnoty. Posiłek doświadczany był jako siła współnototwórcza, kształtująca wspólnotę poprzez dialog, komunikację. W rozważaniach na ten temat jako punkt wyjścia znajdujemy tworzenie wspólnoty życia (karmienie piersią dziecka przez matkę). Podkreśla się także nierozdzielny związek ciała i duszy w człowieku (spożywanie nie syci, nie zaspokaja tylko głodu cielesnego). Zrodziło się powiedzenie: wspólnota stołu. Wspólny posiłek urósł nawet do rangi aktu kultycznego (por. współczesne posiłki z okazji Pierwszej Komunii Świętej).. Posiłek stał się drogą, medium religijnej komunikacji.
By intencja Zbawiciela stawała się coraz bardziej wyrazista, nasi braci chrześcijanie zaczęli oddzielać Eucharystię od zwykłego spożywania potraw. Charakterystyczne w tym względzie jest stanowisko św. Pawła w Pierwszym Liście do Koryntian (11, 17-34). Sprawowanie Eucharystii przeniesiono na godziny poranne. Zresztą Jezus Chrystus przygotował swoich uczniów w przekazie uczynionym po rozmnożeniu chlebów. Do zdziwionych Apostołów powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Związki pomiędzy rozmnożeniem chlebów (Mk 8, 1-9; Mt 15, 32-39; J 6, 1-59, a także 1 Kor 10, 16) a Eucharystią nie pozostawiają wątpliwości. Słowo "spożywać" powraca w Ewangeliach aż 108 razy. Porównując te opisy z ustanowieniem Eucharystii, egzegeci mówią o charakterystycznym rysie wyznawców Chrystusa, nazywając ich ludźmi zasiadającymi do stołu.
Nie można mówić o Eucharystii jako prawdziwie uczcie (wyrażenie ze wspomnianej encykliki) bez podkreślenia, że przekazując nam swoje Ciało i Krew, Jezus Chrystus daje nam swojego Ducha. Sw. Efrem napisał, że kto spożywa Ciało Chrystusa, spożywa Ogień i Ducha, a Duch Święty jest specjalistą od tworzenia wspólnoty z Chrystusem i między braćmi. Posilanie się Ciałem i Krwią Chrystusa wzmacnia wspólnotę wierzących - wzmacnia Kościół. Stanowi równocześnie wezwanie do realizowania darowanej Bożej miłości (agape) na co dzień. Komunia Święta jest doświadczeniem tego, że Bóg jest Miłością - DEUS CARITAS EST!
www.modlitwaserca.org/
Strona poświęcona modlitwie serc
2012-06-09: Modlitwa szczególna na następny tydzień...
Pomódlmy się za pokój w Syrii. O umiejętność rozwiązania konfliktu społecznego, który przynosi tyle cierpienia...
Proszę o odmawianie "Koronki do Miłosierdzia Bożego" i dziesiątek Różańca Świętego - część - TAJEMNICE BOLESNE- "Cierniem ukoronowanie" "Miało to być upokorzeniem Stało się symbolem bezsilności. Korony nie są ani z gałązek, ani ze złota, są po prostu z wielkości miłowania. Ślady po cierniach stają się stygmatami wyróżnienia. Niech nie zasmuci nawet znaczne rozdarcie, jeżeli jest dla zbawienia i ku ratowaniu człowieka. Boże, bądź z nami na ciernistych ścieżkach." (Mt 6,33)." Dodatkowo proponuję aby przez ten tydzień rozważać w sercu zesłanie Ducha Świętego dla apostołów. Bóg zapłać.
www.biblia.pl
Strona poświęcona Piśmie Świętemu. Jest jego wirtualną wersją.
1 Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch2 Boży unosił się nad wodami.
3 Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. 4 Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. 5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.
I tak upłynął wieczór i poranek - dzień pierwszy.
www.duchprawdy.com/
Duch Święty w życiu Kościoła Świętego. Objawienia Jezusa i Maryi na przełomie wieków. Prorocy i Mistyka Chrześcijańska.
Dlaczego Eucharystia jest ucztą?Pytanie to wychodzi naprzeciw niektórym, nie do końca właściwym, interpretacjom rozumienia Eucharystii, które w sprawowaniu tego najwspanialszego Daru Chrystusa akcentują jednostronnie wymiar uczty. Sprawowanie Eucharystii jest uobecnieniem zbawienia, czyli wejściem w Chrystusa, zjednoczeniem z Nim. Jan Paweł II w encyklice O Eucharystii w życiu Kościoła napisał: "Zbawcza skuteczność ofiary urzeczywistnia się w pełni, kiedy w Komunii przyjmujemy Ciało i Krew Pana. Ofiara eucharystyczna sama z siebie jest skierowana ku wewnętrznemu zjednoczeniu nas, wierzących, z Chrystusem przez Komunię: otrzymujemy Tego, który ofiarował się za nas, otrzymujemy Jego Ciało, które złożył za nas na Krzyżu, oraz Jego Krew, którą przelał «za wielu [...] na odpuszczenie grzechów» (Mt 26,28)" (Ecclesia de Euchaństia, nr 16). Chrystus uwielbiony ofiaruje siebie jako pokarm. Zbawiciel przychodzi do uczestnika liturgii W postaciach chleba i wina nie po to, by zachwycić, lecz by "otworzyć na palącą bliskość Boga-Osoby" - żeby posłużyć się wyrażeniem prawosławnego teologa P. Evdokimova.
Jezus Chrystus przychodzi, by ogarnąć człowieka swoją miłością, która najpełniej jednoczy z Nim, a w Nim z drugim człowiekiem. Logiką łączącą sprawowanie Eucharystii jest miłość. Ona prowadzi do spotkania twarzą w twarz.
Zatem, dlatego Jezus Chrystus nakazał Kościołowi powtarzanie swojej ofiary podczas posiłku. Należy spojrzeć przede wszystkim na zamiar Jezusa. Podczas Ostatniej Wieczerzy nie zachowywano wszystkich tradycyjnych form. Zbawicielowi chodzi przede wszystkim o podkreślenie jedności, wspólnotowego charakteru Eucharystii, która narodziła się podczas uczty paschalnej. By ten zamiar stał się czytelniejszy, by została uwypuklona wewnętrzna logika Ostatniej Wieczerzy, przywołajmy choćby niektóre informacje dotyczące charakteru posiłku.
Spożywanie, czynność jedzenia, w rozwoju cywilizacji stawało się coraz bardziej symboliczne. Traktowano je jako podstawową formę przejścia od natury do kultury, czyli okazję, sposobność do bycia razem, budowania wspólnoty. Posiłek doświadczany był jako siła współnototwórcza, kształtująca wspólnotę poprzez dialog, komunikację. W rozważaniach na ten temat jako punkt wyjścia znajdujemy tworzenie wspólnoty życia (karmienie piersią dziecka przez matkę). Podkreśla się także nierozdzielny związek ciała i duszy w człowieku (spożywanie nie syci, nie zaspokaja tylko głodu cielesnego). Zrodziło się powiedzenie: wspólnota stołu. Wspólny posiłek urósł nawet do rangi aktu kultycznego (por. współczesne posiłki z okazji Pierwszej Komunii Świętej).. Posiłek stał się drogą, medium religijnej komunikacji.
By intencja Zbawiciela stawała się coraz bardziej wyrazista, nasi braci chrześcijanie zaczęli oddzielać Eucharystię od zwykłego spożywania potraw. Charakterystyczne w tym względzie jest stanowisko św. Pawła w Pierwszym Liście do Koryntian (11, 17-34). Sprawowanie Eucharystii przeniesiono na godziny poranne. Zresztą Jezus Chrystus przygotował swoich uczniów w przekazie uczynionym po rozmnożeniu chlebów. Do zdziwionych Apostołów powiedział: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeśli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie" (J 6, 53). Związki pomiędzy rozmnożeniem chlebów (Mk 8, 1-9; Mt 15, 32-39; J 6, 1-59, a także 1 Kor 10, 16) a Eucharystią nie pozostawiają wątpliwości. Słowo "spożywać" powraca w Ewangeliach aż 108 razy. Porównując te opisy z ustanowieniem Eucharystii, egzegeci mówią o charakterystycznym rysie wyznawców Chrystusa, nazywając ich ludźmi zasiadającymi do stołu.
Nie można mówić o Eucharystii jako prawdziwie uczcie (wyrażenie ze wspomnianej encykliki) bez podkreślenia, że przekazując nam swoje Ciało i Krew, Jezus Chrystus daje nam swojego Ducha. Sw. Efrem napisał, że kto spożywa Ciało Chrystusa, spożywa Ogień i Ducha, a Duch Święty jest specjalistą od tworzenia wspólnoty z Chrystusem i między braćmi. Posilanie się Ciałem i Krwią Chrystusa wzmacnia wspólnotę wierzących - wzmacnia Kościół. Stanowi równocześnie wezwanie do realizowania darowanej Bożej miłości (agape) na co dzień. Komunia Święta jest doświadczeniem tego, że Bóg jest Miłością - DEUS CARITAS EST!
www.modlitwaserca.org/
Strona poświęcona modlitwie serc
2012-06-09: Modlitwa szczególna na następny tydzień...
Pomódlmy się za pokój w Syrii. O umiejętność rozwiązania konfliktu społecznego, który przynosi tyle cierpienia...
Proszę o odmawianie "Koronki do Miłosierdzia Bożego" i dziesiątek Różańca Świętego - część - TAJEMNICE BOLESNE- "Cierniem ukoronowanie" "Miało to być upokorzeniem Stało się symbolem bezsilności. Korony nie są ani z gałązek, ani ze złota, są po prostu z wielkości miłowania. Ślady po cierniach stają się stygmatami wyróżnienia. Niech nie zasmuci nawet znaczne rozdarcie, jeżeli jest dla zbawienia i ku ratowaniu człowieka. Boże, bądź z nami na ciernistych ścieżkach." (Mt 6,33)." Dodatkowo proponuję aby przez ten tydzień rozważać w sercu zesłanie Ducha Świętego dla apostołów. Bóg zapłać.