Question

potrzebuje sporo ciekawostek o zebrach zyrafach sloniach i lampartach. prosze pomożcie mi. za najdluzsze i najciekawsze daje naj.

Answer 1

Wielkość
wysokość w kłębie: do 155 cm
ciężar ciała: do 430 kg
długość życia: w niewoli 20-25 lat, na wolności do 40 lat

Zebra jest ssakiem należącym do rodziny koniowatych, zamieszkującym obszary stepowe i sawanny Afryki, na południe od Sahary. Z wyglądu zwierzę to przypomina osła lub konia. Zebry żywią się przede wszystkim trawą i czasami ziołami. Nie mogą obyć się bez wody dłużej niż trzy dni, dlatego zawsze trzymają się w pobliżu wodopojów.

-Zebry pasą się rano i późnym wieczorem. W upalne południa odpoczywają w cieniu, ze względów bezpieczeństwa trzymając się w zwartej grupie. Głównym wrogiem naturalnym zebr jest lew. Najskuteczniejszym sposobem obrony przed tymi drapieżcami jest po prostu ucieczka. Przed atakami hien i likaonów zebry skutecznie bronią się uderzeniami kopyt.

Wszystkie trzy znane gatunki mają charakterystyczną sierść w biało-czarne pasy. Najszersze są pasy na szyi, pasy na ciele zaś węższe i często rozgałęzione.biolodzy do tej pory nie mogą dojść do porozumienia, czym kierowała się natura "wyposażając" je w takie umaszczenie. Jedni uważają, że dzięki pasom zebry łatwiej się nawzajem rozpoznają, inni, że służą one do maskowania przed drapieżnikami.

-Zebry żyją w stadach, a pomiędzy samcami zdarzają się walki o przewodnictwo. Jeśli przewodnik grupy zginie, jego miejsce zajmuje inny samiec. Czasem zdarza się, że samice i samce tworzą osobne stada. 

- Każda zebra ma niepowtarzalny sposób ułożenia pasków, podobnie jak w przypadku linii papilarnych u człowieka.

- Zwierzę uciekając może osiągnąć na krótkich dystansach szybkość 80 km/godz.

- Zebry często tworzą duże, mieszane stada z żyrafami, antylopami i... strusiami. Zwierzęta te, w przeciwieństwie do zebr, mają dobry wzrok i wcześnie sygnalizują zbliżające się niebezpieczeństwo.

- Na brzuchu zebra nie ma pasów.

- Zebry żyjące w rejonach wilgotnych mają więcej pasków (ok. 80), niż zamieszkujące strefy suche (ok. 20).

- Dorosłe osobniki śpią na stojąco, kładą się tylko źrebaki.

- Na pewnych obszarach górskich, ubogich w wodę występuje zebra górska.

- Dorosły samiec zajmuje terytorium, które może mieć nawet 10 km kwadratowych.

 

-Zebra wypija 8-10 litrów wody dziennie.

 

 

Wielkość
Wysokość do szczytu głowy: do 6 m
ciężar ciała: do 1000 kg
długość ciała: do 4 m

ciąża: 14-15 miesięcy

długość życia: 20-30 lat

 

Żyrafa jest najwyższym przedstawicielem współcześnie żyjących zwierząt, zamieszkującym sawanny Afryki na południe od Sahary. Żyje w niewielkich stadach liczących 40 - 70 osobników. Jej głównym pożywieniem są liście i pąki drzew, głównie akacji.

Żyrafa jest niezwykle ostrożnym zwierzęciem. Ma doskonale rozwinięte zmysły wzroku i słuchu. Dzięki swojej niezwykle długiej szyi ma możliwość obserwowania dużego obszaru i dostrzeżenia w porę zbliżającego się drapieżnika.

Czasami dorosłą żyrafę zaatakuje lampart, jednak jedynym mięsożercą, który ma szansę pokonania zdrowej żyrafy, jest lew. Najpewniejszą obroną żyrafy jest wówczas ucieczka, ale w wyjątkowej sytuacji może bronić się ona przed napastnikiem uderzeniami kopyt - znane są przypadki, gdy takie kopnięcie zabijało dorosłego lwa.

Cechą charakterystyczną żyrafy są zaokrąglone kostne wyrostki na głowie pokryte skórą, których w zależności od gatunku, jest 2-5. Samce używają ich do potyczek, w których wyłaniane są osobniki dominujące. W trakcie walki zwierzęta stają obok siebie i uderzają się nawzajem głowami oraz... splatają szyje. Potyczki nigdy nie są krwawe - krótkie zaokrąglone rogi nie są zbyt niebezpieczne. Po walce zwyciężony oddala się, nie niepokojony już przez zwycięzcę.

Wśród żyraf spotyka się nieraz białe osobniki.

Zwierzę może na krótkich dystansach może osiągnąć szybkość biegu 50 km/h.

Przednie kończyny żyrafy są dłuższe od tylnych.

Język jest bardzo długi i może osiągać 50 cm.

Sposób zdobywania pożywienia jest inny u samców, niż u samic. Samce sięgają najwyższych gałęzi, natomiast samice zjadają liście z niższych krzewów.

Mimo niezwykle długiej szyi, liczba kręgów szyjnych żyrafy jest taka sama jak u innych ssaków. Są one po prostu dłuższe.

 

 Żyrafa przy urodzeniu sięga niemal 2 m wysokości.

 

Żyrafa potrafi jednorazowo wypić 45 litrów wody.

Żyrafy często śpią i odpoczywają w pozycji stojącej.

 

Największa żyrafa świata (samiec) wynosiła 609 cm.

 

Wielkość
wysokość w kłębie: do 4 metrów
ciężar ciała: do 6 ton

-Obecnie słonie występują w głównie w odosobnionych parkach narodowych lub rezerwatach. Zamieszkują Azję Południową i Południowo -Wschodnią oraz w Afrykę. Ze względu na miejsce występowania rozróżniamy 2 gatunki: słonia afrykańskiego indyjskiego.

-Słonie lubią miejsca porośnięte drzewami, w bezpośredniej bliskości wody. W czasie pory deszczowej pożywienie słoni stanowią rośliny rosnące na ziemi, zwłaszcza trawy.
Podczas pory suchej słonie szukają pokarmu w wyżej położonych lasach.

-Słonie żyją w stadach liczących nawet 50 sztuk. Przemierzają codziennie znaczne odległości, szukając jedzenia i wody. Na czele stada poruszającego się w szyku jeden z drugim zawsze idzie stara, doświadczona samica.
Więź pomiędzy członkami stada jest bardzo silna, chore lub ranne osobniki otaczane są opieką.

-Słonie, podobnie, jak wszystkie duże zwierzęta, muszą rozwiązywać problem grożącego im przegrzania organizmu. W utrzymaniu właściwej temperatury ciała pomagają duże uszy - dzięki wachlowaniu oraz ogromnej ilości znajdujących się w nich naczyń krwionośnych, następuje efektywna wymiana ciepła krwi z otoczeniem.

-Chyba najbardziej charakterystyczną cechą w wyglądzie słoni jest długa trąba. Stanowi ona nie tylko narząd węchu i dotyku, ale służy także do pielęgnacji ciała oraz do obrony. Dzięki trąbie słoń potrafi niezwykle precyzyjnie chwytać przedmioty lub pokarm.

 

-Trąba jest tak silna, że zwierzę potrafi nią podnieść całe drzewo.

-Kły słonia zwane ciosami to w rzeczywistości długie zęby. Przy ich pomocy zwierzęta wygrzebują korzonki oraz zrywają korę z drzew. W czasie suszy słoń wykopuje swymi potężnymi ciosami w ziemi doły w poszukiwaniu wody.

-Zarówno słoń afrykański, jak i indyjski są zagrożone wyginięciem. Często padają ofiarą kłusowników polujących na ich kły, źródło cennej kości słoniowej.

-Słoń afrykański jest największym żyjącym ssakiem lądowym - dlatego nie ma żadnych naturalnych wrogów.

- Kły słonia dochodzą do 3,5 m długości i 130 kg wagi.

- Rośliny zjadane codziennie przez dorosłego słonia stanowią około 5% ciężaru jego ciała. Wypija on około 220 litrów wody dziennie.

- W chwili urodzin słoniątko może ważyć 120 kg.

- Gdy słoń chce odpocząć, często kładzie się na boku. Może też spać stojąc, oparty o drzewo.

- Aby usunąć ze skóry pasożyty, słoń często obsypuje skórę ziemią lub pyłem.

- Słoń afrykański osiąga w biegu na krótkich odcinkach prędkość ok. 35 km/godz.

- Największy upolowany słoń miał 4 m wysokości, 10 m długości i ważył 12 ton.

- Ciało słonia pokrywa skóra o grubości nawet 4 cm.

- Słonie porozumiewają się między sobą dźwiękami o bardzo niskiej częstotliwości, niesłyszalnymi dla ucha ludzkiego (tzw. infradźwiękami) nawet na odległość 5 km.

- Słonie piją, wsysając wodę trąbą i następnie wstrzykując ją sobie do ust.

- Słonie doskonale pływają i chętnie się kąpią.

- Powierzchnia ucha słonia dochodzi do dwóch metrów kwadratowych.

 

-Słoń jest zierzęciem spokojnym, lecz gdy czuje się zagrożony nie zawaha się zaatakować (nawet lew mu ustąpi).

 

-Małe słoniki lubią ssać swoją trąbę - zupełnie jak dzieci, które wkładają do buzi palec. Niekiedy pomaga sobie kłomi.

 

-Słoń codziennie zjada 125 razy więcej pożywienia niż człowiek, jednak jego układ pokarmowy jest mało wydajny i trawi tylko około połowy tego co zjada.

 

-Słoń ma najdłuższy okres ciąży ze wszystkich ssaków – prawie dwa lata.

 

-Na terenach Polski również występowały niegdyś słoniowate. Szczątki prehistorycznego słonia leśnego znaleziono podczas prac budowlanych w Warszawie w 1962 roku.

 

-Ciężar największych samców przekracza 7,5 t (największy ze znanych okazów ważył 12 ton, miał długość ponad 10 metrów). Jedna czwarta ciężaru słonia to waga głowy.

 

 

Czas ciąży: 90-112 dni
Średnia waga: samiec - 60 kg, samica - 35 kg
Średnia długość życia: ok. 15-25 lat

Dojrzałość płociowa: od 2,5 do 3 lat

 

Mimo swej dużej siły, potężnych kłów i pazurów lamparty są niekiedy zmuszane do wycofania się z polowania i ataku w obliczu takich przeciwników jak pawiany w grupie.

 

Zwierzęta te są samotnikami (choć nieraz grupy rodzinne mogą wynosić od czterech do sześciu osobników). Polują w nocy, a za dnia odpoczywają, często drzemiąc wyciągnięte na gałęzi drzewa. Z reguły prowadzą osiadły tryb życia, lecz w poszukiwaniu nowych terenów łowieckich mogą się przemieszczać. Unikają człowieka. Terytorium samca może osiągać od pięciu do czterdziestu kilometrów kwadratowych.

 

Lamparty charakteryzują się niebywałą zwinnością i siłą. Potrafią wykonywać 6-8-metrowe skoki. W polowaniu za zwierzyną są bardzo zwinne.

Potrafią się wspinać i nie boją się stąpać po dość cienkich gałązkach. Niejednokrotnie wciągają wysoko w koronę drzew ofiary trzy razy cięższe od siebie, a nawet młode żyrafy. Choć nie przepadają za wodą, potrafią świetnie pływać.

 

Mistrz kamuflażu, bardzo trudny do tropienia. Poluje na wszystko od insektów do antylop trzykrotnie przekraczających jego wagę. Żyje sobie sam (często blisko osad ludzkich), tworzy pary tylko w trakcie godów. Jest nieśmiały, ale doprowadzony do ataku, zachowuje się jak lew. Jeżeli spotka się lamparta, należy postępować jak w wypadku lwa - stać nieruchomo i czekać, aż odejdzie. Jeżeli nie odchodzi, oznacza to, że ma małe albo samicę w okolicy. I mamy problem. Nie wolno patrzeć w oczy lampartowi leżącemu na drzewu, jeżeli pod tym drzewem przechodzimy; może skoczyć.
Przez te wszystkie lata wypraw widziałam lamparta tylko trzy razy.

 

Rekord w pożeraniu ludzi ustanowił lampart Rudraprayag, który zabił ponad 125 osób. Sam padł ofiarą myśliwego Jima Corbetta.