Potrzebuje naprowadzenia na temat"instrumenty dente o okreslonej wysokiej intonacji dziwiekowej"
i właśnie nie moge nic takiego znaleść pomóżcie prosze
>z góry dziekuje>(około 2 stron A4 )
i właśnie nie moge nic takiego znaleść pomóżcie prosze
>z góry dziekuje>(około 2 stron A4 )
INSTRUMENTY DĘTE DREWNIANE
Instrumenty wargowe to takie, w których zadęcie polega na kierowaniu strumienia powietrza na wargę. Rozróżnia się dwa typy: podłużne – tzrymane w czasie gry pionowo oraz poprzeczne – trzymane poprzecznie.
Instrumenty stroikowe posiadają stroik wywołujący drganie słupa powietrza.
Flet to jeden z najstarszych instrumentów. Istnieją dwa jego rodzaje: flet prosty – wykorzystywany w zespołach muzyki dawnej, i flet poprzeczny – instrument wchodzący w skład orkiestrowego instrumentarium, także solistyczny. W XII wieku przywędrował do Europy flet poprzeczny. Najpierw budowano go z drewna, a otwory zamykano palcami. Z czasem jego budowę udoskonalono i dopiero w XVII wieku dodano klapy umożliwiające sprawniejszą grę. Współczesny flet ma ponad 70 centymetrów długości. Jest zbudowany z metalu, często ze srebra, a nawet ze srebra pozłacanego. Skala dźwięku obejmuje cztery oktawy: od c1 do c4. Dźwięk powstaje dzięki bezpośredniemu zadęciu na otwór – wargę instrumentu. Odmianą fletu poprzecznego jest mały FLET PICCOLO.
Flet piccolo po raz pierwszy wprowadzony został do orkiestry dętej ok. 1800 roku, a do orkiestry symfonicznej na początku XIX wieku. Posiada skalę wyższą o oktawę od fletu wielkiego.
Postać dzisiejszego oboju znana jest od XVII wieku. Obój zalicza się do grupy instrumentów o podwójnym, drewnianym stroiku osadzonym w górnej części instrumentu, u wlotu powietrza. Zasięg jego skali wynosi dwie i pół oktawy ( b – g3 ). W muzyce baroku i klasycyzmu był często instrumentem solowym. W epoce romantyzmu zajął miejsce w orkiestrze symfonicznej, realizując partie najwyższego lub środkowego głosu. Orkiestra współczesna wykorzystuje jeszcze dwa rodzaje oboju: obój miłosny i rożek angielski
ROŻEK ANGIELSKIjest altową odmianą oboju. Posiada większe rozmiary i niższą skalę dźwiękową. Jest instrumentem transponującym o kwintę w dół ( tzn. zapisane dżwięki brzmią o kwintę niższą niżej ).
Klarnet ma stroik pojedynczy, podobnie jak saksofon. Historia tego instrumentu zaczyna się w końcu XVII wieku. W połowie XVII wieku wszedł w skład orkiestry symfonicznej. Jego skala dźwięku liczy trzy i pół oktawy (dźwięki od d do g3 ). Klarnet jest instrumentem transponującym. Najczęściej występujący strój – to klarnet in B, czyli klarnecista transponuje
ponuje o sekundę do dołu. Występuję też klarnety in A, C. Klarnetu używa się też w kapelach ludowych, tanecznych i w zespołach jazzowych.
Basową odmianą klarnetu jest BASKLARNET, zwany KLARNETEM BASOWYM. Występuje on w stroju B.
Fagot jest instrumentem o podwójnym drewnianym stroiku, podobnie jak obój. Łączna dzięki długość jego piszczałki, zgiętej i połączonej kolankami, wynosi 250 centymetrów. Obecny kształt otrzymał fagot dopiero w XIX wieku dzięki konstruktorom francuskim i niemieckim. Instrument ten ma bardzo szeroką skalę ( B1 - d2 ), dzięki której zajmuje ważne miejsce w orkiestrze. Basową odmianą fagotu jest KONTRAFAGOT. W orkiestrze symfonicznej pełni rolę podłoża harmonicznego.
Saksofon – wynaleziony w 1840 roku przez A. Saxa – to jeden z najmłodszych instrumentów. Konstruktor stworzył całą rodzinę saksofonów: sopranowy, altowy, tenorowy, baryto nowy, basowy i kontrabasowy. Rozwój tego instrumentu przypada na wiek XX i wiąże się z szerokim zastosowaniem jego w muzyce rozrywkowej. Należy do grupy instrumentów transponujących.
INSTRUMENTY DĘTE BLASZANE
Trąbka należy do instrumentów dętych blaszanych, gdyż posiada metalowy ustnik w kształcie lejka. Istniała już w starożytności, pełniąc funkcję instrumentu fanfarowo – sygnałowego. Dzisiejsze instrumenty w zależności od typu posiadają skalę prawie trzech oktaw ( od e do c3 ). Skalę chromatyczną wprowadzono w XIX wieku dzięki wynalazkowi trzech wentyli, które grający naciska palcami, zmieniając w ten sposób wysokości dźwięków. Brzmienie można ściszyć poprzez zastosowanie tłumika. Jest najruchliwszym instrumentem w grupie instrumentów dętych blaszanych.
Róg ( waltornia ) pochodzi z naturalnego rogu zwierzęcego. Przez zastosowanie szeregu udoskonaleń powstał dzisiejszy instrument powstał w XIX wieku. Współczesny instrument to długa rura trzykrotnie zwinięta, wyposażona w trzy lub cztery wentyle o skali ponad trzech oktaw ( od H1 do es 2 ). Dziś używane są prawie wyłącznie waltornie w stroju F ( transponują o kwintę w dół ). Barwę rogu można zmienić przez częściowe zamknięcie czary głosowej lub zastosowanie tłumika.
Puzon nie posiada wentyli, lecz suwak, który umożliwia granie np. glissando ( polega na płynnym przejściu przez kolejne dźwięki skali ). Udogodnienie to wprowadzono w XV wieku. Obecnie instrument tworzą dwie metalowe rury w kształcie litery „U”, połączone ze sobą równolegle. Wysokość dźwięku osiąga się poruszając suwakiem. Posiada skalę od B1 do d2. Istnieją także puzony z wentylami ( bez suwaka ), zbudowane ok. 1830 r. Mają gorsze brzmienie i ograniczone możliwości ( np. brak glissanda ). Puzony występują w różnego typu orkiestrach: od wojskowych, poprzez jazzowe po orkiestrę symfoniczną.
Tuba w orkiestrze symfonicznej jest najniżej brzmiącym instrumentem z grupy dętych blaszanych. Skonstruowana została w I połowie XIX wieku Ma kształt długiej rury kilkakrotnie zwiniętej. Skala instrumentu to dźwięki od E1 do d1.
Pozdrawiam.