Kompozytor, dyrygent oper, orkiestr symfonicznych i chórów oraz pedagog. Urodzony 5 maja 1819 w majątku Ubiel k. Mińska, zmarł 4 czerwca 1872 w Warszawie.
Po krótkim okresie nauki domowej pod kierunkiem matki Elżbiety, kształcił się w grze na fortepianie od 1827 u Augusta Freyera w Warszawie, zaś od 1830 - u Dominika Stefanowicza w Mińsku. W 1836, podczas pobytu w Wilnie, poznał swoją przyszłą żonę - Aleksandrę Müllerównę. W 1837 wyjechał na studia do Berlina, gdzie uczył się prywatnie harmonii, kontrapunktu, instrumentacji i dyrygentury pod kierunkiem Carla Friedricha Rungenhagena, dyrektora Towarzystwa Muzycznego "Singakademie". Odbywał także praktykę, prowadząc chóry i akompaniując śpiewakom, poznawał wielki repertuar operowy, oratoryjny i symfoniczny oraz proces przygotowywania dzieł do wystawienia i technikę dyrygowania, biorąc udział w próbach prowadzonych przez Rungenhagena oraz goszczącego wówczas w Berlinie Gaspara Spontiniego.
Po trzyletnim pobycie w Berlinie w 1840 Moniuszko powrócił do kraju. Ożenił się z Aleksandrą Müllerówną i zamieszkał z nią w Wilnie, gdzie został prywatnym nauczycielem gry na fortepianie oraz objął stanowisko organisty w tamtejszym Kościele św. Jana. Jego działalność przyczyniła się wybitnie do ożywienia muzycznego środowiska wileńskiego. Przy Kościele św. Jana zorganizował amatorski zespół chóralny, z którym podczas kilku miesięcy jego istnienia wykonał z towarzyszeniem doraźnie zorganizowanej orkiestry "Requiem" Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz fragmenty oratoriów "Stworzenie świata" Josepha Haydna i "Św. Paweł" Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego. Na jednym z koncertów orkiestra wykonała pod jego batutą dzieła Gaspara Spontiniego, Felixa Mendelssohna i Ludwiga van Beethovena. Odbywał także podróże artystyczne do Petersburga. Zapoznawał tamtejszą publiczność ze swoją twórczością, która zyskała duże powodzenie i przychylną prasę. W czasie podróży nawiązał bliską znajomość z wybitnymi muzykami rosyjskimi, m.in. Michaiłem Glinką, Aleksandrem Dargomyżskim, Cezarem Cui, Aleksandrem Sierowem.
Stanisław Moniuszko- ur 5.05 1819 w Ubielu. byl kompozytorem, dyrygentem, pedagogiem. napisal ok. 268 piesni. na poczatku ksztalcila go jego mama. w 1827 roku 8letni moniuszko wraz z rodzina przeniosl sie do warszawy. rozpocząl nauke u Augusta Freyera, ktory byl ogragista w kosciele Swietej Trojcy. po 3 latach przeprowadzili sie do Minska, a on uczyl sie u Czeslawa Stefanowicza. w 1840 rkoku skonczyl studia w Berlinie. Nastepnie zamieszkal w Wilnie. Był tam organista, kompozytorem i pedagogiem. w 1858 roku spowrotem przeniósl sie do Warszawy, gdzie dostal posade dyrygenya opery. wykładal na Uniwerstytecie Muzycznym w Warszawie. Przyczyna smierci byl atak serca w 1872 roku.
Wiekszosc pamiatek po Stanisławie przechowuje Warszawskie Towarzystwo muzyczne im. stanisława Moniuszki. naslynniejsze dzieła:
Kompozytor, dyrygent oper, orkiestr symfonicznych i chórów oraz pedagog. Urodzony 5 maja 1819 w majątku Ubiel k. Mińska, zmarł 4 czerwca 1872 w Warszawie.
Po krótkim okresie nauki domowej pod kierunkiem matki Elżbiety, kształcił się w grze na fortepianie od 1827 u Augusta Freyera w Warszawie, zaś od 1830 - u Dominika Stefanowicza w Mińsku. W 1836, podczas pobytu w Wilnie, poznał swoją przyszłą żonę - Aleksandrę Müllerównę. W 1837 wyjechał na studia do Berlina, gdzie uczył się prywatnie harmonii, kontrapunktu, instrumentacji i dyrygentury pod kierunkiem Carla Friedricha Rungenhagena, dyrektora Towarzystwa Muzycznego "Singakademie". Odbywał także praktykę, prowadząc chóry i akompaniując śpiewakom, poznawał wielki repertuar operowy, oratoryjny i symfoniczny oraz proces przygotowywania dzieł do wystawienia i technikę dyrygowania, biorąc udział w próbach prowadzonych przez Rungenhagena oraz goszczącego wówczas w Berlinie Gaspara Spontiniego.
Po trzyletnim pobycie w Berlinie w 1840 Moniuszko powrócił do kraju. Ożenił się z Aleksandrą Müllerówną i zamieszkał z nią w Wilnie, gdzie został prywatnym nauczycielem gry na fortepianie oraz objął stanowisko organisty w tamtejszym Kościele św. Jana. Jego działalność przyczyniła się wybitnie do ożywienia muzycznego środowiska wileńskiego. Przy Kościele św. Jana zorganizował amatorski zespół chóralny, z którym podczas kilku miesięcy jego istnienia wykonał z towarzyszeniem doraźnie zorganizowanej orkiestry "Requiem" Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz fragmenty oratoriów "Stworzenie świata" Josepha Haydna i "Św. Paweł" Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego. Na jednym z koncertów orkiestra wykonała pod jego batutą dzieła Gaspara Spontiniego, Felixa Mendelssohna i Ludwiga van Beethovena. Odbywał także podróże artystyczne do Petersburga. Zapoznawał tamtejszą publiczność ze swoją twórczością, która zyskała duże powodzenie i przychylną prasę. W czasie podróży nawiązał bliską znajomość z wybitnymi muzykami rosyjskimi, m.in. Michaiłem Glinką, Aleksandrem Dargomyżskim, Cezarem Cui, Aleksandrem Sierowem.
Stanisław Moniuszko- ur 5.05 1819 w Ubielu. byl kompozytorem, dyrygentem, pedagogiem. napisal ok. 268 piesni. na poczatku ksztalcila go jego mama. w 1827 roku 8letni moniuszko wraz z rodzina przeniosl sie do warszawy. rozpocząl nauke u Augusta Freyera, ktory byl ogragista w kosciele Swietej Trojcy. po 3 latach przeprowadzili sie do Minska, a on uczyl sie u Czeslawa Stefanowicza. w 1840 rkoku skonczyl studia w Berlinie. Nastepnie zamieszkal w Wilnie. Był tam organista, kompozytorem i pedagogiem. w 1858 roku spowrotem przeniósl sie do Warszawy, gdzie dostal posade dyrygenya opery. wykładal na Uniwerstytecie Muzycznym w Warszawie. Przyczyna smierci byl atak serca w 1872 roku.
Wiekszosc pamiatek po Stanisławie przechowuje Warszawskie Towarzystwo muzyczne im. stanisława Moniuszki.
naslynniejsze dzieła:
-Halka,
-Straszny dwor,
-Paria.