Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, którego członkinie są nazywane sercankami powstało w 1894 wKrakowie. Inicjatorem jego powołania był ksiądz Józef Sebastian Pelczar, który wcześniej stworzył w Krakowie przytulisko dla przybywających do pracy w Krakowie dziewcząt. Stworzył on zgromadzenie, by zapewnić podopiecznym przytuliska "duchową opiekę". Pierwszą przełożoną została siostra Klara. Zatwierdzenie zgromadzenia przez Watykan nastąpiło w 1912 - tymczasowe, a następnie w1923 - stałe.
Zgromadzenie szybko się rozwijało. Do 1900 wzniesiono dla sióstr klasztor i kościół przy ul. Garncarskiej. Rozwijały się też domy zakonne w innych miastach Galicji, powstawały też pierwsze domy poza jej granicami. Siostry zajmowały się głównie działalności dydaktyczno-wychowawczą i charytatywną: prowadziły schroniska dla dziewcząt pracujących, ochronki, sierocińce, szkoły, pracowały w szpitalach i zakładach opieki społecznej.
Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, którego członkinie są nazywane sercankami powstało w 1894 wKrakowie. Inicjatorem jego powołania był ksiądz Józef Sebastian Pelczar, który wcześniej stworzył w Krakowie przytulisko dla przybywających do pracy w Krakowie dziewcząt. Stworzył on zgromadzenie, by zapewnić podopiecznym przytuliska "duchową opiekę". Pierwszą przełożoną została siostra Klara. Zatwierdzenie zgromadzenia przez Watykan nastąpiło w 1912 - tymczasowe, a następnie w1923 - stałe.
Zgromadzenie szybko się rozwijało. Do 1900 wzniesiono dla sióstr klasztor i kościół przy ul. Garncarskiej. Rozwijały się też domy zakonne w innych miastach Galicji, powstawały też pierwsze domy poza jej granicami. Siostry zajmowały się głównie działalności dydaktyczno-wychowawczą i charytatywną: prowadziły schroniska dla dziewcząt pracujących, ochronki, sierocińce, szkoły, pracowały w szpitalach i zakładach opieki społecznej.