Księga Izajasza należy do najważniejszych i najbardziej znaczących tekstów prorockich, które wchodzą w skład Starego Testamentu. Nazwa księgi pochodzi od proroka Izajasza – żyjącego w Judzie, w okresie od 765 do 701 r. p.n.e. Zgodnie z Tradycją, obowiązuje przekonanie o tym, że autorem całego tekstu był właśnie wspomniany wyżej profeta. Inny pogląd na autorstwo księgi mówi, że piszących było trzech: Proto-Izajasz (rozdziały od 1 do 39, przypisywany właśnie Izajaszowi), Deutero-Izajasz (rozdziały 40-55, za autora tego fragmentu uznaje się bliżej nieznanego proroka, który miał żyć w czasach wygnania babilońskiego, ok. 550 r. p.n.e.) oraz Trito-Izajasz (56-66, tekst nieznanego autora, datowany na VI w. p.n.e.). Niezależnie od naukowych zapatrywań na kwestię powstania Księgi Izajasza, tekst ten jest niezwykle spójny i spisany bardzo podobnym stylem. Nieobeznany w tematyce biblijnej czytelnik najprawdopodobniej w ogóle nie odczuje faktu, iż przemieszcza się między fragmentami, których autorstwo przypisuje się różnym osobom.
Prorok Izajasz pochodził ze znakomitej rodziny, która mieszkała w Jerozolimie. Już za młodu odebrał niezwykle staranne wykształcenie – literackie, religijne, prawnicze oraz polityczne. Na proroka został on wybrany w 739 lub 738 r. p.n.e. Zaszczytną funkcję pełnił przez ok. 40 lat (źródła podają rozbieżne informacje na ten temat). Jako człowiek bezkompromisowy i szczególnie mocno wierzący w Boga, często był osobą niewygodną dla sprawujących władzę...
Księga Izajasza należy do najważniejszych i najbardziej znaczących tekstów prorockich, które wchodzą w skład Starego Testamentu. Nazwa księgi pochodzi od proroka Izajasza – żyjącego w Judzie, w okresie od 765 do 701 r. p.n.e. Zgodnie z Tradycją, obowiązuje przekonanie o tym, że autorem całego tekstu był właśnie wspomniany wyżej profeta. Inny pogląd na autorstwo księgi mówi, że piszących było trzech: Proto-Izajasz (rozdziały od 1 do 39, przypisywany właśnie Izajaszowi), Deutero-Izajasz (rozdziały 40-55, za autora tego fragmentu uznaje się bliżej nieznanego proroka, który miał żyć w czasach wygnania babilońskiego, ok. 550 r. p.n.e.) oraz Trito-Izajasz (56-66, tekst nieznanego autora, datowany na VI w. p.n.e.). Niezależnie od naukowych zapatrywań na kwestię powstania Księgi Izajasza, tekst ten jest niezwykle spójny i spisany bardzo podobnym stylem. Nieobeznany w tematyce biblijnej czytelnik najprawdopodobniej w ogóle nie odczuje faktu, iż przemieszcza się między fragmentami, których autorstwo przypisuje się różnym osobom.
Prorok Izajasz pochodził ze znakomitej rodziny, która mieszkała w Jerozolimie. Już za młodu odebrał niezwykle staranne wykształcenie – literackie, religijne, prawnicze oraz polityczne. Na proroka został on wybrany w 739 lub 738 r. p.n.e. Zaszczytną funkcję pełnił przez ok. 40 lat (źródła podają rozbieżne informacje na ten temat). Jako człowiek bezkompromisowy i szczególnie mocno wierzący w Boga, często był osobą niewygodną dla sprawujących władzę...