Schizma wschodnia, rozłam między wschodnim a zachodnim chrześcijaństwem spowodowany oderwaniem się Kościoła prawosławnego od rzymskokatolickiego. Poprzedzona 2 schizmami przejściowymi: tzw. schizmą Akacjusza (484-518) i schizmą Focjusza (861-867), których przyczyny były głównie personalne, a nie dogmatyczne.
Na skutek pogłębiających się różnic między Kościołem wschodnim, pozostającym pod kontrolą cesarza bizantyjskiego, a zachodnim doszło w 1054 do ostatecznego zerwania jedności i wzajemnego obłożenia ekskomuniką obu Kościołów przez ich zwierzchników: papieża Leona IX i patriarchę Michała Cerulariusza. Ekskomunika została zdjęta dopiero w 1965, co zapoczątkowało dialog katolicko-prawosławny.
Schizma zachodnia, wielka schizma, schizma papieska, okres wewnętrznego rozbicia Kościoła zachodniego, równoczesne rządy dwóch, a nawet trzech papieży w latach 1378-1417. Po okresie tzw. niewoli awiniońskiej (1309-1378), niemal równocześnie z obiorem papieża Urbana VI zasiadającego w Rzymie, kardynałowie francuscy wybrali antypapieża Klemensa VII, który zapoczątkował szereg antypapieży rezydujących w Awinionie. Próby zażegnania konfliktu podczas soboru w Pizie (1409) nie powiodły się. Wielką schizmę zakończył dopiero sobór w Konstancji obierając w 1417 Marcina V jedynym, prawowitym papieżem.
Schizma wschodnia, rozłam między wschodnim a zachodnim chrześcijaństwem spowodowany oderwaniem się Kościoła prawosławnego od rzymskokatolickiego. Poprzedzona 2 schizmami przejściowymi: tzw. schizmą Akacjusza (484-518) i schizmą Focjusza (861-867), których przyczyny były głównie personalne, a nie dogmatyczne.
Na skutek pogłębiających się różnic między Kościołem wschodnim, pozostającym pod kontrolą cesarza bizantyjskiego, a zachodnim doszło w 1054 do ostatecznego zerwania jedności i wzajemnego obłożenia ekskomuniką obu Kościołów przez ich zwierzchników: papieża Leona IX i patriarchę Michała Cerulariusza. Ekskomunika została zdjęta dopiero w 1965, co zapoczątkowało dialog katolicko-prawosławny.
Schizma zachodnia, wielka schizma, schizma papieska, okres wewnętrznego rozbicia Kościoła zachodniego, równoczesne rządy dwóch, a nawet trzech papieży w latach 1378-1417. Po okresie tzw. niewoli awiniońskiej (1309-1378), niemal równocześnie z obiorem papieża Urbana VI zasiadającego w Rzymie, kardynałowie francuscy wybrali antypapieża Klemensa VII, który zapoczątkował szereg antypapieży rezydujących w Awinionie. Próby zażegnania konfliktu podczas soboru w Pizie (1409) nie powiodły się. Wielką schizmę zakończył dopiero sobór w Konstancji obierając w 1417 Marcina V jedynym, prawowitym papieżem.