Siatka kartograficzna jest to układ równoleżników i południków przedstawiony na mapie Siatka taka powstaje w wyniku określonego rzutowania, czyli odwzorowania siatki geograficznej na płaszczyźnie. Problemem jest tu fakt, że nie sposób wiernie odwzorować powierzchni kuli na powierzchni płaskiej. Uniemożliwiają to pojawiające się zniekształcenia: powierzchni, odległości bądź kątów. Z tego powodu tworzy się różnorodne odwzorowania kartograficzne i konstruuje mapy oddające wiernie któreś z wymienionych cech lub modelujące odpowiednio obraz powierzchni Ziemi. Odwzorowania różnicują się ze względu na powierzchnię rzutowania (wyróżniamy wtedy azymutalne, stożkowe, walcowe) albo na położenie źródła światła (centralne, stereograficzne, ortograficzne).
mam nadzieje że pomogłam
Siatki walcowe
Uzyskuje się je przez rzutowanie siatki geograficznej na pobocznicę walca. W położeniu normalnym południki i równoleżniki są liniami proste przecinającymi się pod kątem prostym; odstępy między południkami są równe, między równoleżnikami zależą od typu odwzorowania, biegun odwzorowuje się jako linia prosta:
siatka wiernokątna Merkatora (właśc. Gerhard Kremer, 1512-1594); nie odwzorowuje się na niej biegun, wiernie zostaje przedstawiony równik. Odległości między równoleżnikami wzrastają w miarę oddalania się od bieguna. Siatkę tę stosuje się na mapach nawigacyjnych, a także do przedstawiania stref czasowych na kuli ziemskiej; siatka wiernopowierzchniowa Lamberta (1728-1777) służąca do przedstawiania stref subtropikalnych. Odwzorowuje wiernie równik, biegun ma postać linii prostych. Odległości między równoleżnikami zmniejszają się wraz z oddalaniem od równika.
Siatka kartograficzna jest to układ równoleżników i południków przedstawiony na mapie Siatka taka powstaje w wyniku określonego rzutowania, czyli odwzorowania siatki geograficznej na płaszczyźnie. Problemem jest tu fakt, że nie sposób wiernie odwzorować powierzchni kuli na powierzchni płaskiej. Uniemożliwiają to pojawiające się zniekształcenia: powierzchni, odległości bądź kątów. Z tego powodu tworzy się różnorodne odwzorowania kartograficzne i konstruuje mapy oddające wiernie któreś z wymienionych cech lub modelujące odpowiednio obraz powierzchni Ziemi. Odwzorowania różnicują się ze względu na powierzchnię rzutowania (wyróżniamy wtedy azymutalne, stożkowe, walcowe) albo na położenie źródła światła (centralne, stereograficzne, ortograficzne).
mam nadzieje że pomogłam
Siatki walcowe
Uzyskuje się je przez rzutowanie siatki geograficznej na pobocznicę walca. W położeniu normalnym południki i równoleżniki są liniami proste przecinającymi się pod kątem prostym; odstępy między południkami są równe, między równoleżnikami zależą od typu odwzorowania, biegun odwzorowuje się jako linia prosta:
siatka wiernokątna Merkatora (właśc. Gerhard Kremer, 1512-1594); nie odwzorowuje się na niej biegun, wiernie zostaje przedstawiony równik. Odległości między równoleżnikami wzrastają w miarę oddalania się od bieguna. Siatkę tę stosuje się na mapach nawigacyjnych, a także do przedstawiania stref czasowych na kuli ziemskiej; siatka wiernopowierzchniowa Lamberta (1728-1777) służąca do przedstawiania stref subtropikalnych. Odwzorowuje wiernie równik, biegun ma postać linii prostych. Odległości między równoleżnikami zmniejszają się wraz z oddalaniem od równika.