W znalezieniu odpowiedzi na te pytania pomoże nam przeanalizowanie przykładów, jak wyrażano smutek w czasach biblijnych. Po śmierci najbliższych członków rodziny zazwyczaj obchodzono przez pewien czas żałobę (Rodzaju 27:41; 50:7-10; Psalm 35:14). Często towarzyszyły temu silne uczucia.
Rozważmy, jak ból po śmierci bliskich okazywali niektórzy mężowie wiary. Na przykład Abraham pokładał ufność w Bożą moc wskrzeszania zmarłych (Hebrajczyków 11:19). Pomimo to po śmierci żony „przyszedł, by lamentować nad Sarą i ją opłakiwać” (Rodzaju 23:1, 2). Kiedy synowie Jakuba okłamali go, mówiąc, że jego ukochany syn Józef umarł, Jakub „rozdarł swoje płaszcze i (...) wciąż go opłakiwał” (Rodzaju 37:34, 35). Nawet wiele lat później każda myśl o jego śmierci sprawiała mu dotkliwy ból! (Rodzaju 42:36-38). Również król Dawid uzewnętrzniał żal po stracie swoich dwóch synów, Amnona i Absaloma. Chociaż obaj przysporzyli zgryzot zarówno jemu, jak i innym członkom rodziny, byli jego dziećmi, toteż ich śmierć bardzo go przygnębiła (2 Samuela 13:28-39; 18:33).
Czasami w żałobie po zmarłym pogrążał się cały naród; było tak po śmierci Mojżesza. Księga Powtórzonego Prawa 34:8 podaje, że Izraelici opłakiwali go przez 30 dni.
Jezus wskrzesza Łazarza, córkę przełożonego synagogi, syna wdowy z miasteczka Nain.
W znalezieniu odpowiedzi na te pytania pomoże nam przeanalizowanie przykładów, jak wyrażano smutek w czasach biblijnych. Po śmierci najbliższych członków rodziny zazwyczaj obchodzono przez pewien czas żałobę (Rodzaju 27:41; 50:7-10; Psalm 35:14). Często towarzyszyły temu silne uczucia.
Rozważmy, jak ból po śmierci bliskich okazywali niektórzy mężowie wiary. Na przykład Abraham pokładał ufność w Bożą moc wskrzeszania zmarłych (Hebrajczyków 11:19). Pomimo to po śmierci żony „przyszedł, by lamentować nad Sarą i ją opłakiwać” (Rodzaju 23:1, 2). Kiedy synowie Jakuba okłamali go, mówiąc, że jego ukochany syn Józef umarł, Jakub „rozdarł swoje płaszcze i (...) wciąż go opłakiwał” (Rodzaju 37:34, 35). Nawet wiele lat później każda myśl o jego śmierci sprawiała mu dotkliwy ból! (Rodzaju 42:36-38). Również król Dawid uzewnętrzniał żal po stracie swoich dwóch synów, Amnona i Absaloma. Chociaż obaj przysporzyli zgryzot zarówno jemu, jak i innym członkom rodziny, byli jego dziećmi, toteż ich śmierć bardzo go przygnębiła (2 Samuela 13:28-39; 18:33).
Czasami w żałobie po zmarłym pogrążał się cały naród; było tak po śmierci Mojżesza. Księga Powtórzonego Prawa 34:8 podaje, że Izraelici opłakiwali go przez 30 dni.