Pilnie potrzebuje analizę i interpretację pieśni "Jest kto, co by wzgardziwszy te doczesne rzeczy..." XIX, ks II Jana Kochanowskiego. Tylko proszę nie z neta. Dam naj. Jest kto, co by wzgardziwszy te doczesne rzeczy Chciał ze mną dobrą tylko sławę mieć na pieczy, A starać się, ponieważ musi zniszczeć ciało, Aby imię przynamniej po nas tu zostało? I szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęce żyje Tkając, lejąc w się wszytko, póki zstawa szyje; Nie chciał nas Bóg położyć równo z bestyjami: Dał nam rozum, dał mowę, a nikomu z nami. Przeto chciejmy wziąć przed się myśli godne siebie, Myśli ważne na ziemi, myśli ważne w niebie; Służmy poczciwej sławie, a jako kto może, Niech ku pożytku dobra spólnego pomoże. Komu dowcipu równo z wymową dostaje, Niech szczepi miedzy ludźmi dobre obyczaje; Niechaj czyni porządek, rozterkom zabiega, Praw ojczystych i pięknej swobody przestrzega. A ty, coć Bóg dał siłę i serce po temu, Uderz się z poganinem, jako słusze cnemu; Prostak to, który wojsko z wielkości szacuje: Zwycięstwo liczby nie chce, męstwa potrzebuje. Śmiałemu wszędy równo, a o wolność miłą Godzi się oprzeć, by więc i ostatnią siłą; Nie przegra, kto frymarczy na sławę żywotem, Azaby go lepiej dał w cieniu darmo potem?
Wiersz składa się z sześciu strofek, każda po 4 wersy. Układ rymów to AABB. Jedna strofka ma 13 sylab.
Zabiorę się za to strofkami:
Jest kto, co by wzgardziwszy te doczesne rzeczy
Chciał ze mną dobrą tylko sławę mieć na pieczy,
A starać się, ponieważ musi zniszczeć ciało,
Aby imię przynamniej po nas tu zostało?
Podmiot pyta odbiorcę, czy jest gdzieś na świecie ktoś, kto jest w stanie poświęcić wszystkie dobra doczesne tylko po to, aby zostało po nim dobre wspomnienie. Stwierdza również, że w tym celu trzeba poświęcić swoje ciało [chyba chodzi o śmierć].
I szkoda zwać człowiekiem, kto bydlęce żyje
Tkając, lejąc w się wszytko, póki zstawa szyje;
Nie chciał nas Bóg położyć równo z bestyjami:
Dał nam rozum, dał mowę, a nikomu z nami.
Podmiot stwierdza, że osoby namiętnie pijące alkohol nie mają prawa nazywać siebie ludźmi, ponieważ Bóg dał na rozum i mowę, przez co wyróżnił nas od zwierząt [bestii].
Przeto chciejmy wziąć przed się myśli godne siebie,
Myśli ważne na ziemi, myśli ważne w niebie;
Służmy poczciwej sławie, a jako kto może,
Niech ku pożytku dobra spólnego pomoże.
Podmiot stwierdza, że ze względu na dar otrzymany przez Boga, powinniśmy robić rzeczy, które są odpowiednie do naszego stanu umysłu. Wszystko co robimy, powinno mieć znaczenie nie tylko na ziemi ale i w niebie, co oznacza, że powinniśmy czynić dobre uczynki. Mamy starać się o to, aby robić coś dla dobra wszystkich. Nie mamy byc egoistami. W miarę naszych sił mamy czynić dobro.
Komu dowcipu równo z wymową dostaje,
Niech szczepi miedzy ludźmi dobre obyczaje;
Niechaj czyni porządek, rozterkom zabiega,
Praw ojczystych i pięknej swobody przestrzega.
Każdy talent należy wykorzystać. Osoba cechująca się wyszukanym honorem i łatwością wypowiedzi powinna szerzyć swoją wiedzę, dbać o zachowanie dobrych obyczajów, starać się zażegnać spory i sama przestrzegać praw.
A ty, coć Bóg dał siłę i serce po temu,
Uderz się z poganinem, jako słusze cnemu;
Prostak to, który wojsko z wielkości szacuje:
Zwycięstwo liczby nie chce, męstwa potrzebuje.
Ze względu na siłę i uczucia otzrymane od Boga powinniśmy nawracać osoby niewierzące i innych wyznań na chrześcijaństwo. Nie powinniśmy również oceniać niczego z pozorów, ponieważ może sie okazać, że ogromne wojsko jest łatwe do pokonania. Powinnismy sie cechować męstwem.
Śmiałemu wszędy równo, a o wolność miłą
Godzi się oprzeć, by więc i ostatnią siłą;
Nie przegra, kto frymarczy na sławę żywotem,
Azaby go lepiej dał w cieniu darmo potem?
Bycie odważnym popłaca, gdyż "śmiałemu wszędy równo". O wolność warto walczyć nawet ostatkiem sił. "Nie przegra" ten, kto całe życie stara się o dobre imię.
Wiersz mówi nam o życiu doczesnym i po śmierci. Ogólnie chodzi w nim o to, że mamy dobrze żyć, żeby zasłużyć sobie na to, co czeka nas "po drugiej stronie".
Prosze o naj:) narobiłam się