Utwór Gałczyńskiego to liryka bezpośrednia, refleksyjna. Jako pieśń posiada cechy charakterystyczne dla tego gatunku. Utwór ten zbudowany jest z pięciu strof po cztery wersy, a z kolei każdy wers ma ośmiosylabową długość. Dominującym elementem języka są liczne powtórzenia, tzw. anafory, np. „ile” czy „wspólnych”. Ponadto pojawiają się paralelizmy składniowe. Kolejnym środkiem stylistycznym użytym przez autora są pytania retoryczne, np.: „Ile ścieżek przedeptanych?” Przykładowymi epitetami mogą być: „ciężkie godziny”, „wspólne zmartwienia” czy „trud nieustanny”. Charakterystyczny styl został uzyskany przez zastosowanie równoważników, zamiast zdań. Ze względu na rytmiczność „Pieśni III” zostały uwiecznione dodatkowo w poezji Marka Grechuty – „Ocalić od zapomnienia”.
bo jest pieśnia moralna i powarzną
Utwór Gałczyńskiego to liryka bezpośrednia, refleksyjna. Jako pieśń posiada cechy charakterystyczne dla tego gatunku. Utwór ten zbudowany jest z pięciu strof po cztery wersy, a z kolei każdy wers ma ośmiosylabową długość. Dominującym elementem języka są liczne powtórzenia, tzw. anafory, np. „ile” czy „wspólnych”. Ponadto pojawiają się paralelizmy składniowe. Kolejnym środkiem stylistycznym użytym przez autora są pytania retoryczne, np.:
„Ile ścieżek przedeptanych?” Przykładowymi epitetami mogą być: „ciężkie godziny”, „wspólne zmartwienia” czy „trud nieustanny”.
Charakterystyczny styl został uzyskany przez zastosowanie równoważników, zamiast zdań.
Ze względu na rytmiczność „Pieśni III” zostały uwiecznione dodatkowo w poezji Marka Grechuty – „Ocalić od zapomnienia”.