Krótka historia starożytnego Egiptu Około IV tysiąclecia nastąpiło pustynnienie obszaru Afryki (powstała m.in. Sahara) co spowodowało przenoszenie się ludności na teren doliny Egiptu. Zasiedlany był głównie teren delty Nilu. Około roku 3100 Górny Egipt (ten na południu, przy pierwszej katarakcie) podbił Dolny. W Egipcie było 30 dynastii. Egipt rozwinął się dzięki corocznym, regularnym (a co za tym idzie dającym się przewidzieć) wylewom Nilu, który przynosił żyzne muły zapewniające przy odpowiednim nakładzie sił i środków oraz odpowiedniej organizacji dwukrotne, wysokie plony w ciągu roku. Dzięki tak sprzyjającym warunkom rolnictwo, które stanowiło podstawowe zajęcie ludności, zapewniało nadwyżki żywności, co pozwalało na jej magazynowanie na okresy nieurodzaju oraz na eksport. Równocześnie, od początku IV tysiąclecia p.n.e., posługiwano się w Egipcie żaglowymi łodziami do transportu materiałów po Nilu i opanowano obróbkę miedzi. Pod koniec tego tysiąclecia zaczęto stosować pismo hieroglificzne.
Hieroglify były pismem obrazkowym. System pisma hieroglificznego kształtował się za panowania trzech pierwszych dynastii, na przełomie IV i III tysiąclecia p.n.e. Utrzymywał się przez trzy tysiące lat, aż do okresu
Niemal równocześnie z powstaniem pisma hieroglificznego w okresie Starego Państwa, jako wynik szybkiego pisania niektórych tekstów wykształciła się kursywa hieroglificzna. Zaznaczano w niej tylko kontury znaków, pomijano zaś szczegóły. Państwem kierowali dynastyczni władcy – faraonowie, którym przydawano boskie pochodzenie, uznając ich za synów boga-słońca Re (Ra). Wierzono iż ich dusze żyją tak długo aż ich ciała się nie rozłożą bądź dopóki nie zniknie imię zmarłego i dlatego mumifikowano ciała zmarłych władców, umieszczając je w specjalnie w tym celu budowanych grobowcach
Krótka historia starożytnego Egiptu
Około IV tysiąclecia nastąpiło pustynnienie obszaru Afryki (powstała m.in. Sahara) co spowodowało
przenoszenie się ludności na teren doliny Egiptu. Zasiedlany był głównie teren delty Nilu. Około roku 3100
Górny Egipt (ten na południu, przy pierwszej katarakcie) podbił Dolny.
W Egipcie było 30 dynastii.
Egipt rozwinął się dzięki corocznym, regularnym (a co za tym idzie dającym się przewidzieć) wylewom Nilu,
który przynosił żyzne muły zapewniające przy odpowiednim nakładzie sił i środków oraz odpowiedniej
organizacji dwukrotne, wysokie plony w ciągu roku. Dzięki tak sprzyjającym warunkom rolnictwo, które
stanowiło podstawowe zajęcie ludności, zapewniało nadwyżki żywności, co pozwalało na jej magazynowanie na
okresy nieurodzaju oraz na eksport. Równocześnie, od początku IV tysiąclecia p.n.e., posługiwano się w Egipcie
żaglowymi łodziami do transportu materiałów po Nilu i opanowano obróbkę miedzi. Pod koniec tego tysiąclecia
zaczęto stosować pismo hieroglificzne.
Hieroglify były pismem obrazkowym. System pisma hieroglificznego kształtował się za panowania trzech
pierwszych dynastii, na przełomie IV i III tysiąclecia p.n.e. Utrzymywał się przez trzy tysiące lat, aż do okresu
Niemal równocześnie z powstaniem pisma hieroglificznego w okresie Starego Państwa, jako wynik szybkiego
pisania niektórych tekstów wykształciła się kursywa hieroglificzna. Zaznaczano w niej tylko kontury znaków,
pomijano zaś szczegóły.
Państwem kierowali dynastyczni władcy – faraonowie, którym przydawano boskie pochodzenie, uznając ich
za synów boga-słońca Re (Ra). Wierzono iż ich dusze żyją tak długo aż ich ciała się nie rozłożą bądź dopóki nie
zniknie imię zmarłego i dlatego mumifikowano ciała zmarłych władców, umieszczając je w specjalnie w tym
celu budowanych grobowcach
rzymskiego.