Chrystus stał się uczestnikiem człowieczeństwa aż do śmierci krzyżowej, aby — jak czytamy w Liście do Hebrajczyków — „przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy […] podlegli byli niewoli” (2,14-15). Oto wielki pewnik wiary chrześcijańskiej: „władca tego świata został osądzony” (J 16,11); „Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła” (1 J 3,8) — wedle świadectwa Janowego. Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały okazał się owym „mocniejszym”, który „pokonał mocarza”, diabła, i pozbawił go władzy.
Chrystus stał się uczestnikiem człowieczeństwa aż do śmierci krzyżowej, aby — jak czytamy w Liście do Hebrajczyków — „przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy […] podlegli byli niewoli” (2,14-15). Oto wielki pewnik wiary chrześcijańskiej: „władca tego świata został osądzony” (J 16,11); „Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła” (1 J 3,8) — wedle świadectwa Janowego. Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały okazał się owym „mocniejszym”, który „pokonał mocarza”, diabła, i pozbawił go władzy.