Prorok Izajasz, którego imię znaczyło „Jahwe, Zbaw!”, pochodził ze znakomitej rodziny jerozolimskiej, ojcem jego był Amos. Urodził się około 770 roku przed Chrystusem. W młodości otrzymał wszechstronne wykształcenie, odznaczał się również silną wiarą w Boga i zaletami duchowymi. Bóg powołał go na proroka podczas wizji w świątyni w 739 roku. Izajasz spełniał tę misję przez następne 40 lat. Według podań poniósł śmierć męczeńską za panowania króla Manassesa, na początku VIII w. przed Chrystusem. Izajasz miał żonę i dwóch synów, którym nadał symboliczne, niejako prorocze imiona. Izajasz miał za zadanie nawoływać do nawrócenia grzesznych narodów, zapowiadał zagładę Izraela i Judy za niewierność Bogu. Brał czynny udział w życiu politycznym swojego kraju, walczył o teokrację, ale przede wszystkim mówił, iż jedynym wybawieniem Izraela jest Bóg, w którym wszyscy mają pokładać nadzieję. W narodzie izraelskim przede wszystkim piętnował panujące złe obyczaje, m.in. pychę, majętność, zepsucie moralne i niesprawiedliwość. Pragnął, aby w Izraelu czczono jedynego Boga, dlatego też usilnie nawoływał do uznania boskich wyroków za najważniejsze. Odkąd został powołany przez Boga, Izajasz mocno wierzył w świętość i sprawiedliwość boską, sławił Jego imię i wszechmoc.
IZAJASZ- NAJWIĘKSZY PROROK MESJAŃSKI.
Prorok Izajasz, którego imię znaczyło „Jahwe, Zbaw!”, pochodził ze znakomitej rodziny jerozolimskiej, ojcem jego był Amos. Urodził się około 770 roku przed Chrystusem. W młodości otrzymał wszechstronne wykształcenie, odznaczał się również silną wiarą w Boga i zaletami duchowymi. Bóg powołał go na proroka podczas wizji w świątyni w 739 roku. Izajasz spełniał tę misję przez następne 40 lat. Według podań poniósł śmierć męczeńską za panowania króla Manassesa, na początku VIII w. przed Chrystusem. Izajasz miał żonę i dwóch synów, którym nadał symboliczne, niejako prorocze imiona.
Izajasz miał za zadanie nawoływać do nawrócenia grzesznych narodów, zapowiadał zagładę Izraela i Judy za niewierność Bogu. Brał czynny udział w życiu politycznym swojego kraju, walczył o teokrację, ale przede wszystkim mówił, iż jedynym wybawieniem Izraela jest Bóg, w którym wszyscy mają pokładać nadzieję.
W narodzie izraelskim przede wszystkim piętnował panujące złe obyczaje, m.in. pychę, majętność, zepsucie moralne i niesprawiedliwość. Pragnął, aby w Izraelu czczono jedynego Boga, dlatego też usilnie nawoływał do uznania boskich wyroków za najważniejsze. Odkąd został powołany przez Boga, Izajasz mocno wierzył w świętość i sprawiedliwość boską, sławił Jego imię i wszechmoc.