Juliusz Lepki - Szekspir. Uczeń klasy dziesiątej, prymus. Szekspir ma zamiłowania teatralne, co zresztą zdradza jego przezwisko. Prowadzi szkolne kółko dramatyczne, w którym jest reżyserem. Przygotowuje sztukę pt. “Przebudzenie Afryki”. Gra w niej rolę kacyka. Jest inteligentny, opanowany, cierpliwy. Chłopcy przypuszczają, że cechuje go ponadto mściwość i wciąż się go obawiają. Lepki jest zręcznym dyplomatą. Wybronił chłopców przed dyrektorem, ale zrobił to tak, że zostali oni niejako oddani do jego dyspozycji.
To właśnie Szekspir wtajemnicza chłopców w zasady SPONY i WAB-u.
Alcybiades - bohater główny i tytułowy, profesor Tymoteusz Misiak, nauczyciel historii. Swoje przezwisko zawdzięcza temu, że przestrzegał uczniów przed losem Alcybiadesa, ateńskiego przywódcy, moralnie zepsutego, wygnanego z kraju. Przekora uczniów spowodowała, że nosi imię postaci, której nie ceni. Jest już starszy, ma sześćdziesiąt dwa lata, zupełnie łysy. Jego obwisłe ramiona i przygarbione plecy powodują, że wydaje się jeszcze niższy niż jest. Nosi grube okulary i wiecznie wygniecione ubranie, bo nie przywiązuje wagi do wyglądu. Jest spokojny, łagodny. Nigdy nie podnosi głosu. Zdaniem Dyra jest zbyt pobłażliwy dla uczniów. To prawda, że w czasie jego lekcji zawsze panuje gwar. Młodsi uczniowie w ogóle go nie szanują, uważają za nieporadnego. Inaczej jest ze starszymi. W kartotece prezentowanej przez Szekspira Alcybiades został oceniony bardzo wysoko: jest nauczycielem sprawiedliwym, choć wymagającym, łagodnym, cierpliwym i wyrozumiałym, jego lekcje są ciekawie prowadzone. W jego charakterystyce znalazło się też zdanie “Podlega ścisłej ochronie” - oznaczało ono, że wszelkie formy dręczenia przez uczniów są zabronione. Określono Alcybiadesa jako nauczyciela dryfującego, to znaczy takiego, który łatwo zbacza z zasadniczego tematu na rzecz jakiejś dyskusji. Profesor Misiak jest dobrym nauczycielem, choć nie zawsze docenianym.
Rolnik z Czerska - wyglądający na poczciwca, mieszkający w pobliżu ruin zamku chłop. Chętnie proponuje różnym zbieraczom pamiątek i poszukiwaczom skarbów swoją pomoc. Sprzedaje im wyorane ponoć eksponaty. W rzeczywistości jest sprytnym oszustem, żerującym na naiwności i niedouczeniu kupujących. Chłopcom na przykład sprzedał starą siatkę pszczelarską jako misiurkę, czyli część rycerskiej zbroi.
Marcin Ciamciara był głównym bohaterem powieści i jednocześnie jej narratorem. Opowiadał z pewnego dystansu czasowego, kilka lat po przeżytych wydarzeniach, już po maturze. W czasie, kiedy rozgrywała się akcja powieści, był uczniem klasy ósmej. Jego ojciec był dyrektorem w hucie Warszawa. Niewiele wiadomo o matce. Należy przypuszczać, że chłopiec był jedynakiem. Nie uczył się zbyt dobrze, raczej z powodu niechęci do pracy niż z braku zdolności. Należał do słynnej w klasie paczki wyczynowców. Mimo słabych ocen był bardzo inteligentny. Nie pochwalał metod stosowanych przez Zasępę. Podobnie jak inni decydował się na stosowanie SPONY dla własnej wygody. Szybko dawał się porwać zapałowi i podobnie jak inni aktywnie włączał się w pracę. Zdawał sobie sprawę z tego, że polubił Alcybiadesa i godził się z tym. Był wrażliwy. Starał się wyjaśnić pedagogowi sytuację, w jakiej się znaleźli.
Juliusz Lepki - Szekspir. Uczeń klasy dziesiątej, prymus. Szekspir ma zamiłowania teatralne, co zresztą zdradza jego przezwisko. Prowadzi szkolne kółko dramatyczne, w którym jest reżyserem. Przygotowuje sztukę pt. “Przebudzenie Afryki”. Gra w niej rolę kacyka. Jest inteligentny, opanowany, cierpliwy. Chłopcy przypuszczają, że cechuje go ponadto mściwość i wciąż się go obawiają. Lepki jest zręcznym dyplomatą. Wybronił chłopców przed dyrektorem, ale zrobił to tak, że zostali oni niejako oddani do jego dyspozycji.
To właśnie Szekspir wtajemnicza chłopców w zasady SPONY i WAB-u.
Alcybiades - bohater główny i tytułowy, profesor Tymoteusz Misiak, nauczyciel historii. Swoje przezwisko zawdzięcza temu, że przestrzegał uczniów przed losem Alcybiadesa, ateńskiego przywódcy, moralnie zepsutego, wygnanego z kraju. Przekora uczniów spowodowała, że nosi imię postaci, której nie ceni. Jest już starszy, ma sześćdziesiąt dwa lata, zupełnie łysy. Jego obwisłe ramiona i przygarbione plecy powodują, że wydaje się jeszcze niższy niż jest. Nosi grube okulary i wiecznie wygniecione ubranie, bo nie przywiązuje wagi do wyglądu. Jest spokojny, łagodny. Nigdy nie podnosi głosu. Zdaniem Dyra jest zbyt pobłażliwy dla uczniów. To prawda, że w czasie jego lekcji zawsze panuje gwar. Młodsi uczniowie w ogóle go nie szanują, uważają za nieporadnego. Inaczej jest ze starszymi. W kartotece prezentowanej przez Szekspira Alcybiades został oceniony bardzo wysoko: jest nauczycielem sprawiedliwym, choć wymagającym, łagodnym, cierpliwym i wyrozumiałym, jego lekcje są ciekawie prowadzone. W jego charakterystyce znalazło się też zdanie “Podlega ścisłej ochronie” - oznaczało ono, że wszelkie formy dręczenia przez uczniów są zabronione. Określono Alcybiadesa jako nauczyciela dryfującego, to znaczy takiego, który łatwo zbacza z zasadniczego tematu na rzecz jakiejś dyskusji. Profesor Misiak jest dobrym nauczycielem, choć nie zawsze docenianym.
Rolnik z Czerska - wyglądający na poczciwca, mieszkający w pobliżu ruin zamku chłop. Chętnie proponuje różnym zbieraczom pamiątek i poszukiwaczom skarbów swoją pomoc. Sprzedaje im wyorane ponoć eksponaty. W rzeczywistości jest sprytnym oszustem, żerującym na naiwności i niedouczeniu kupujących. Chłopcom na przykład sprzedał starą siatkę pszczelarską jako misiurkę, czyli część rycerskiej zbroi.
trzech tylko
Marcin Ciamciara był głównym bohaterem powieści i jednocześnie jej narratorem. Opowiadał z pewnego dystansu czasowego, kilka lat po przeżytych wydarzeniach, już po maturze. W czasie, kiedy rozgrywała się akcja powieści, był uczniem klasy ósmej. Jego ojciec był dyrektorem w hucie Warszawa. Niewiele wiadomo o matce. Należy przypuszczać, że chłopiec był jedynakiem. Nie uczył się zbyt dobrze, raczej z powodu niechęci do pracy niż z braku zdolności. Należał do słynnej w klasie paczki wyczynowców. Mimo słabych ocen był bardzo inteligentny. Nie pochwalał metod stosowanych przez Zasępę. Podobnie jak inni decydował się na stosowanie SPONY dla własnej wygody. Szybko dawał się porwać zapałowi i podobnie jak inni aktywnie włączał się w pracę. Zdawał sobie sprawę z tego, że polubił Alcybiadesa i godził się z tym. Był wrażliwy. Starał się wyjaśnić pedagogowi sytuację, w jakiej się znaleźli.