Łosoś szlachetny - po raz ostatni odbył naturalne tarło w Polsce najprawdopodobniej w 1985 roku (była to tzw. populacja łososia drawskiego - zasiedlającego północno - zachodnie tereny Polski), a w latach 1988 - 1989 ichtiolodzy w przeprowadzonych badaniach w ogóle nie obserwowali ryb tego gatunku. Podjęto próbę ratowania populacji łososia szlachetnego w Polsce, polegającą na pozyskaniu zaobrączkowanej ikry, jej inkubacji, wylęgu i chowu narybku parr i smolt w specjalistycznych wylęgarniach. Następnie pod koniec lat 80. w celu opracowania i stworzenia technologii chowu w sadzach umieszczonych w morzu przekazano część podchowanych smoltów do Ośrodka Hodowli Łososia w Jastarni. Pod koniec 1990 roku podchowane w ten sposób łososie (średnia masa ryb wynosiła ok. 6,5 kg) były reintrodukowane do zlewiska Słupi. W latach 1992 - 1993 zarybiano łososiem kolejne rzeki pomorskie np. Grabową. Reintrodukcja szybko doprowadziła do odrodzenia się populacji łososia szlachetnego w kraju, dowodem może być odłowiony w 1999 roku w Bałtyku łosoś szlachetny o długości 130 cm i wadze 30,4 kg.
Niewątpliwie jedną z najważniejszych części składowych cyklu życiowego ryb są wędrówki. Mają one bardzo duże znaczenie w stosunku do poszczególnych gatunków, są też niezmiernie istotne dla gospodarki rybackiej. Wędrówki ryb są zjawiskiem przyrodniczym wywierającym duże wrażenie zarówno na naukowcach, jak i na ludziach interesujących się życiem ryb. W wielu przypadkach wędrówki te mają charakter masowy, np. u śledzi przy brzegach Sachalinu jak też u młodego węgorza wstępującego do rzek. W miarę rozwoju i wzrostu ryb zmieniają się ich potrzeby pokarmowe i wymagania środowiskowe. Przemieszczają się z miejsca na miejsce ryby mają możliwość odnalezienia odpowiednich warunków dla aktualnego stadium rozwoju. Ryby wędrują z rożnych powodów. Jedną z przyczyn wędrówek gatunków żyjących na terenach, gdzie wyraźnie można wyróżnić sezonowość pór roku może być przystosowywanie się do zmian środowiska.
Łosoś szlachetny - po raz ostatni odbył naturalne tarło w Polsce najprawdopodobniej w 1985 roku (była to tzw. populacja łososia drawskiego - zasiedlającego północno - zachodnie tereny Polski), a w latach 1988 - 1989 ichtiolodzy w przeprowadzonych badaniach w ogóle nie obserwowali ryb tego gatunku. Podjęto próbę ratowania populacji łososia szlachetnego w Polsce, polegającą na pozyskaniu zaobrączkowanej ikry, jej inkubacji, wylęgu i chowu narybku parr i smolt w specjalistycznych wylęgarniach. Następnie pod koniec lat 80. w celu opracowania i stworzenia technologii chowu w sadzach umieszczonych w morzu przekazano część podchowanych smoltów do Ośrodka Hodowli Łososia w Jastarni. Pod koniec 1990 roku podchowane w ten sposób łososie (średnia masa ryb wynosiła ok. 6,5 kg) były reintrodukowane do zlewiska Słupi. W latach 1992 - 1993 zarybiano łososiem kolejne rzeki pomorskie np. Grabową. Reintrodukcja szybko doprowadziła do odrodzenia się populacji łososia szlachetnego w kraju, dowodem może być odłowiony w 1999 roku w Bałtyku łosoś szlachetny o długości 130 cm i wadze 30,4 kg.
____________________________________________________
Niewątpliwie jedną z najważniejszych części składowych cyklu życiowego ryb są wędrówki. Mają one bardzo duże znaczenie w stosunku do poszczególnych gatunków, są też niezmiernie istotne dla gospodarki rybackiej. Wędrówki ryb są zjawiskiem przyrodniczym wywierającym duże wrażenie zarówno na naukowcach, jak i na ludziach interesujących się życiem ryb. W wielu przypadkach wędrówki te mają charakter masowy, np. u śledzi przy brzegach Sachalinu jak też u młodego węgorza wstępującego do rzek.
W miarę rozwoju i wzrostu ryb zmieniają się ich potrzeby pokarmowe i wymagania środowiskowe. Przemieszczają się z miejsca na miejsce ryby mają możliwość odnalezienia odpowiednich warunków dla aktualnego stadium rozwoju. Ryby wędrują z rożnych powodów. Jedną z przyczyn wędrówek gatunków żyjących na terenach, gdzie wyraźnie można wyróżnić sezonowość pór roku może być przystosowywanie się do zmian środowiska.