Siostra Maria Faustyna, apostołka Bożego Miłosierdzia, należy dzisiaj do grona najbardziej znanych świętych Kościoła. Przez nią Pan Jezus przekazuje światu wielkie orędzie o Bożym miłosierdziu oraz ukazuje wzór chrześcijańskiej doskonałości opartej na zaufaniu wobec Boga i postawie miłosierdzia wobec bliźnich.
Urodziła się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym w kościele parafialnym wŚwinicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wielką wrażliwością na ludzką biedę. W dziewiątym roku życia przystąpiła do I Komunii świętej, którą głęboko przeżywała, świadoma obecności Boskiego Gościa w swej duszy. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata i jako kilkunastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom, by na służbie u zamożnych rodzin w Aleksandrowie, Łodzi i Ostrówku zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom.
Świętą odznaczającą się miłością bliźniego jest np. św. Jadwiga królowa. Żyła w XIV w. Była córką króla Polski, Ludwika Węgierskiego. W wieku 10 lat została królem Polski. Dwa lata później wyszła za mąż za księcia litewskiego, Jagiełłę, który przyjął chrzest i przybrał imię Władysław. Dzięki temu małżeństwu Jadwiga przyczyniła się do chrystianizacji Litwy. Oprócz tego czynnie wspierała szpitale, budowała kościoły, klasztory, przyłączyła do Polski Ruś Kijowską. Znana jest historia o tym, jak królowa odwiedzałą jeden z założonych przez siebie szpitali i zauważyła w kącie leżącego, bardzo chorego człowieka, którym nikt się nie zajmował z powodu okropnego zaachu, jaki wydzielało jego ciało. Królowa szybko zaczęła bandażować jego rany, obmywać, a im dłużej to robiła, tym ciało tego człowieka bardziej młodniało, piękniało. Królowa zapytała się kim on jest, a wtedy postać zajaśniała, uśmiechnęła się i zniknęła. Był to ewidentny obraz łaski bożej, którą została obdarowana królowa, bo nie zniechęcił jej obraz rozpaczy, jaki przedstawiał nędzarz. Uśmiechając się pracowała, by tylko mu pomóc. W 1399r. urodziła córkę, która zmarła niedługo po urodzeniu. Po jej śmierci zmarła także królowa. Pochowano ją w atmosferze świętości. Gdy po pewnym czasie wyjęto ciało z grobu okazało się, że królowa trzyma drewniane insygnia władzy. Te złote, prawdziwe ofiarowała na odbudowę Akademii Krakowskiej. Bardzo jej zależało na odpowiednim wyposażeniu Akademii, która dzięki niej mogła kształcić młodych ludzi z Polski i okolic.Papież Jan Paweł II ogłosił królową Jadwigę świętą.
Faustyna Kowalska-
Siostra Maria Faustyna, apostołka Bożego Miłosierdzia, należy dzisiaj do grona najbardziej znanych świętych Kościoła. Przez nią Pan Jezus przekazuje światu wielkie orędzie o Bożym miłosierdziu oraz ukazuje wzór chrześcijańskiej doskonałości opartej na zaufaniu wobec Boga i postawie miłosierdzia wobec bliźnich.
Urodziła się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym w kościele parafialnym wŚwinicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wielką wrażliwością na ludzką biedę. W dziewiątym roku życia przystąpiła do I Komunii świętej, którą głęboko przeżywała, świadoma obecności Boskiego Gościa w swej duszy. Do szkoły chodziła niecałe trzy lata i jako kilkunastoletnia dziewczyna opuściła rodzinny dom, by na służbie u zamożnych rodzin w Aleksandrowie, Łodzi i Ostrówku zarobić na własne utrzymanie i pomóc rodzicom.
Była sekretarką Bożego Miłosierdzia
Świętą odznaczającą się miłością bliźniego jest np. św. Jadwiga królowa. Żyła w XIV w. Była córką króla Polski, Ludwika Węgierskiego. W wieku 10 lat została królem Polski. Dwa lata później wyszła za mąż za księcia litewskiego, Jagiełłę, który przyjął chrzest i przybrał imię Władysław. Dzięki temu małżeństwu Jadwiga przyczyniła się do chrystianizacji Litwy. Oprócz tego czynnie wspierała szpitale, budowała kościoły, klasztory, przyłączyła do Polski Ruś Kijowską. Znana jest historia o tym, jak królowa odwiedzałą jeden z założonych przez siebie szpitali i zauważyła w kącie leżącego, bardzo chorego człowieka, którym nikt się nie zajmował z powodu okropnego zaachu, jaki wydzielało jego ciało. Królowa szybko zaczęła bandażować jego rany, obmywać, a im dłużej to robiła, tym ciało tego człowieka bardziej młodniało, piękniało. Królowa zapytała się kim on jest, a wtedy postać zajaśniała, uśmiechnęła się i zniknęła. Był to ewidentny obraz łaski bożej, którą została obdarowana królowa, bo nie zniechęcił jej obraz rozpaczy, jaki przedstawiał nędzarz. Uśmiechając się pracowała, by tylko mu pomóc. W 1399r. urodziła córkę, która zmarła niedługo po urodzeniu. Po jej śmierci zmarła także królowa. Pochowano ją w atmosferze świętości. Gdy po pewnym czasie wyjęto ciało z grobu okazało się, że królowa trzyma drewniane insygnia władzy. Te złote, prawdziwe ofiarowała na odbudowę Akademii Krakowskiej. Bardzo jej zależało na odpowiednim wyposażeniu Akademii, która dzięki niej mogła kształcić młodych ludzi z Polski i okolic.Papież Jan Paweł II ogłosił królową Jadwigę świętą.