Question

opiszę sanktuarium Matki Boskiej (tylko nie z Lichenia ani z Częstochowy) Jakbyście mogli to proszę pomóżcie. Zależy mi ;)

Answer 1

Gdańsk: sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej

Parafia Matki Bożej Fatimskiej w Gdańsku została erygowana dekretem Księdza Arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiego w czerwcu 1996 r. Kościołem parafialnym a jednocześnie Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej Archidiecezji Gdańskiej ustanowiony został będący w budowie kościół na osiedlu Żabianka.

Uroczyste poświęcenie pierwszej kaplicy odbyło się w październiku 1996 r. Od tego momentu kaplica stała się miejscem nieustannej modlitwy mieszkańców osiedla. W 1999 r. Ks. Arcybiskup Tadeusz Gocłowski uroczyście wmurował tu kamień węgielny, przywieziony z Fatimy.

Po wybudowaniu kościoła, w prezbiterium umieszczono figurę Matki Bożej Fatimskiej, pobłogosławioną przez Ojca św. Pawła VI w 1965 r.

W 2004 r. wybudowano kaplicę Matki Bożej Fatimskiej, do której przeniesiono figurę Matki Bożej. Codziennie odprawiana jest tu Msza św. wieczorna. Wyróżnieniem dla Sanktuarium było przekazanie w listopadzie 2003 r. daru Ojca Św. Jana Pawła II - świecy z łacińskim tekstem modlitwy "Ojcze nasz". W listopadzie 2004 r. abp Tadeusz Gocłowski przekazał Sanktuarium piuskę Jana Pawła II.

Answer 2

Ze Skalnego Podhala, od królującej w tutejszym Sanktuarium Matki Bożej  Fatimskiej, rodzina pallotyńskich kustoszy przesyła Czcicielom Pani Fatimskiej wyrazy jedności i serdecznych pozdrowień zawartych w słowach: niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja zawsze Dziewica! Z woli Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęliśmy duchowe przygotowanie do Roku Wiary (11.X.2012-24.XI.2013), który został ogłoszony w liście apostolskim PORTA FIDEI. Na zakopiańskich Krzeptówkach – wraz z całym Kościołem – dziękujemy Bogu za odnalezienie w naszym życiu drogi wiary, i za to, że  „podwoje wiary” (por. Dz 14, 27) są zawsze dla nas otwarte. Dziękujemy również Bogu, że na drogach naszej wiary spotykaliśmy pasterzy Kościoła, którzy wyruszyli w drogę, „aby wyprowadzić ludzi z pustyni ku przestrzeni życia, ku przyjaźni z Synem Bożym, ku Temu, który daje nam życie — pełnię życia” (z homilii Benedykta XVI podczas Mszy św. na początku pontyfikatu).