Jesteśmy świadkami najdłuższego pontyfikatu XX wieku, a jak Bóg pozwoli, drugiego co do czasu trwania w dziejach papiestwa. Mowa tu o długości posiadania władzy kościelnej przez wielkiego Polaka- Karola Wojtyłę czyli Jana Pawła II. Urodził się On w Wadowicach dnia 18 maja 1920 roku. Miał 9 lat, gdy zmarła mu matka, a 3 lata później świat opuścił brat. Jego wychowaniem zajął się ojciec. Posłał go do męskiego gimnazjum o profilu klasycznym. Karol debiutował jako aktor w szkolnych przedstawieniach. Po maturze w 1938 przeprowadził się z ojcem do Krakowa.Rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rok później musiał je przerwać, ponieważ wybuchła wojna. Pracował w kamieniołomach, a następnie w fabryce. Kontynuował jednocześnie studia na tajnym nauczaniu. W 1941 po śmierci ojca, związał się z Teatrem Rapsodycznym. Wtedy też poczuł swoje powołanie. Najpierw chciał zostać karmelitą bosym. Ostatecznie wstąpił do podziemnego sanktuarium duchownego w 1942 w Krakowie. 1 listopada 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Sapiehy. Studia teologiczne odbył w Rzymie, a w 1948 wrócił do kraju. Pracował jako wikary w Niegowici, a potem u św. Floriana w Krakowie. Od tego czasu zaczął angażować się w duszpasterstwo akademickie. Był niezwykłym kapłanem. Wraz ze studentami chodził w góry, pisał wiersze i dramaty, dużo czytał. W tym samym roku zaczął wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie ponad 20 lat kierował Katedrą Etyki. Na początku lipca 1958 został mianowany biskupem. Dowiedział się o tym, gdy pływał z młodzieżą na kajakach po jeziorach mazurskich. Prymas Stefan Wyszyński wezwał go wtedy do Warszawy. Na pytanie co zamierza teraz zrobić, odparł: „Wrócę na Mazury, aby dalej uczestniczyć w obozie”. Jako biskup brał udział we wszystkich sesjach Sobory Watykańskiego II w Rzymie w latach 1963-65, wniósł wkład w powstanie wielu dokumentów. W 1963 został arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w 1967 kardynałem. 3 października 1978 wyjechał do Rzymu na pogrzeb papieża Jana Pawła I i na konklawe. Gdy wychodził na lotnisko z domu Urszulanek, jedna z sióstr zapytała: „Nie wiem czego mam życzyć Eminencji: by powrócił, czy żeby pozostał...?” Kard. Wojtyła odparł: „W naszym życiu jest tyle spraw, o których nic nie wiemy...”. Kiedy nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym, z balkonu Bazyliki św. Piotra rozległo się radosne: Habemus papam! Było to dnia 16 października 1978. Po chwili głos zabrał nowy papież: „Nie wiem czy potrafię wyrażać się jasno w waszym..., w naszym języku włoskim, więc jak się pomylę, to mnie poprawiajcie”. Tak rozpoczął swój pontyfikat, zaskakując wszystkich swoim niekonwencjonalnym zachowaniem. Jest pierwszym papieżem słowianinem i od 445 lat nie Włochem. Od początku był otwarty na potrzeby ludzi i Kościoła. Od początku swojej „kariery” odbył już około 100 pielgrzymek do 143 krajów (w tym 9 pielgrzymek do Ojczyzny), ogłosił 13 encyklik, 12 adhoracji apostolskich, 10 konstytucji, 37 listów apostolskich i 23 „motu proprio”. Wydał nowy Kodeks Prawa Kanonicznego i Katechizm kościoła Katolickiego. Przewodniczył on 150 uroczystościom kanonicznym i beatyfikacyjnym, ogłosił 1267 błogosławionych, a 451 wiernych wyniósł na ołtarze. Miejmy nadzieję, że XIX pielgrzymka nie będzie ostatnią wizytą w rodzinnym kraju...
Jesteśmy świadkami najdłuższego pontyfikatu XX wieku, a jak Bóg pozwoli, drugiego co do czasu trwania w dziejach papiestwa. Mowa tu o długości posiadania władzy kościelnej przez wielkiego Polaka- Karola Wojtyłę czyli Jana Pawła II. Urodził się On w Wadowicach dnia 18 maja 1920 roku. Miał 9 lat, gdy zmarła mu matka, a 3 lata później świat opuścił brat. Jego wychowaniem zajął się ojciec. Posłał go do męskiego gimnazjum o profilu klasycznym. Karol debiutował jako aktor w szkolnych przedstawieniach. Po maturze w 1938 przeprowadził się z ojcem do Krakowa.Rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rok później musiał je przerwać, ponieważ wybuchła wojna. Pracował w kamieniołomach, a następnie w fabryce. Kontynuował jednocześnie studia na tajnym nauczaniu. W 1941 po śmierci ojca, związał się z Teatrem Rapsodycznym. Wtedy też poczuł swoje powołanie. Najpierw chciał zostać karmelitą bosym. Ostatecznie wstąpił do podziemnego sanktuarium duchownego w 1942 w Krakowie. 1 listopada 1946 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk kardynała Sapiehy. Studia teologiczne odbył w Rzymie, a w 1948 wrócił do kraju. Pracował jako wikary w Niegowici, a potem u św. Floriana w Krakowie. Od tego czasu zaczął angażować się w duszpasterstwo akademickie. Był niezwykłym kapłanem. Wraz ze studentami chodził w góry, pisał wiersze i dramaty, dużo czytał. W tym samym roku zaczął wykładać na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie ponad 20 lat kierował Katedrą Etyki. Na początku lipca 1958 został mianowany biskupem. Dowiedział się o tym, gdy pływał z młodzieżą na kajakach po jeziorach mazurskich. Prymas Stefan Wyszyński wezwał go wtedy do Warszawy. Na pytanie co zamierza teraz zrobić, odparł: „Wrócę na Mazury, aby dalej uczestniczyć w obozie”. Jako biskup brał udział we wszystkich sesjach Sobory Watykańskiego II w Rzymie w latach 1963-65, wniósł wkład w powstanie wielu dokumentów. W 1963 został arcybiskupem metropolitą krakowskim, a w 1967 kardynałem. 3 października 1978 wyjechał do Rzymu na pogrzeb papieża Jana Pawła I i na konklawe. Gdy wychodził na lotnisko z domu Urszulanek, jedna z sióstr zapytała: „Nie wiem czego mam życzyć Eminencji: by powrócił, czy żeby pozostał...?” Kard. Wojtyła odparł: „W naszym życiu jest tyle spraw, o których nic nie wiemy...”. Kiedy nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym, z balkonu Bazyliki św. Piotra rozległo się radosne: Habemus papam! Było to dnia 16 października 1978. Po chwili głos zabrał nowy papież: „Nie wiem czy potrafię wyrażać się jasno w waszym..., w naszym języku włoskim, więc jak się pomylę, to mnie poprawiajcie”. Tak rozpoczął swój pontyfikat, zaskakując wszystkich swoim niekonwencjonalnym zachowaniem. Jest pierwszym papieżem słowianinem i od 445 lat nie Włochem. Od początku był otwarty na potrzeby ludzi i Kościoła. Od początku swojej „kariery” odbył już około 100 pielgrzymek do 143 krajów (w tym 9 pielgrzymek do Ojczyzny), ogłosił 13 encyklik, 12 adhoracji apostolskich, 10 konstytucji, 37 listów apostolskich i 23 „motu proprio”. Wydał nowy Kodeks Prawa Kanonicznego i Katechizm kościoła Katolickiego. Przewodniczył on 150 uroczystościom kanonicznym i beatyfikacyjnym, ogłosił 1267 błogosławionych, a 451 wiernych wyniósł na ołtarze. Miejmy nadzieję, że XIX pielgrzymka nie będzie ostatnią wizytą w rodzinnym kraju...