Question

Opisz o czym mówi 1,2 i 3 rozdział listu św. Pawła do Galatów. (przynajmniej 3 zdania do każdego rozdziału)

Answer 1

List do Galatów napisał Paweł w Rzymie. Świadczy o tym także podpisanie listu występujące w niektórych kodeksach, do którego Teodoret nawiązuje w ostatnim zdaniu komentarza do tego listu (6, 18). Paweł pisał List do Galatów własnoręcznie, o czym sam wspomina w wierszu 6, 11. W wierszu tym – zdaniem Teodoreta – Apostoł podkreśla, że napisał list własnoręcznie, chociaż nie potrafi pięknie pisać. Podobne wyjaśnienie znajdujemy u Jana Chryzostoma.[2][3]
Na samym początku – zdaniem Teodoreta – Paweł stwierdza, że jego powołanie na apostoła dokonało się bez pośrednictwa człowieka (1, 1A), zwracając zarazem uwagę na równość natur Ojca i Syna (1, 1BC), jak również na ich wzajemne współdziałanie (1, 1C). Swój list Apostoł kieruje nie do jednego miasta, lecz do całego regionu objętego chorobą judaizowania chrześcijaństwa (1, 2), przypominając wszystkim, że od grzechów uwolnił ludzi Chrystus, a nie życie zgodne z Prawem (1, 3-4A).
W wierszu Ga 1, 4B(obecny zły wiek) Paweł nie twierdzi, że doczesne życie i doczesny świat są złe ze swej natury (jakby tego życzyli sobie manichejczycy), lecz wskazuje jedynie na możliwość popełniania zła w doczesności oraz na jej krótkotrwałość (1, 4B). Zdaniem Teodoreta, Apostoł łączy imię Chrystusa z Ojcem, ażeby uświadomić nam, iż życie zgodne z Ewangelią jest także wolą Boga Ojca (1, 4C-5).
Po krótkim, lecz ciekawym wstępie (Ga 1, 1-5) Apostoł stawia zarzuty (1, 5). Przestrzeganie Prawa w czasach Ewangelii jest odrzuceniem Boga, gdyż do Ewangelii powołuje ten sam Ojciec, który nadał Prawo (1, 6-7). Następnie Apostoł wzmiankuje o niezmienności Ewangelii, aby przestrzec przed nowinkarstwem (1, 8). Przytacza przykład własnego życia i gorliwości o Prawo (1, 13-14), otrzymania Ewangelii bezpośrednio od Boga (1, 15-16A), czego dał świadectwo nie naradzając się z innymi apostołami, lecz od razu przystępując do jej głoszenia (1, 16B-24). Wieść o przepowiadaniu nawróconego prześladowcy roznosiła się, chrześcijanie zaś wielbili Boga słysząc, „że wilk wykonuje pracę pasterzy” (1, 24). Wyjaśniając wiersz Ga 1, 19 Teodoret podkreśla, że Jakub był ciotecznym bratem Jezusa.
W Ga 2 Paweł – zdaniem Teodoreta – na przykładzie postępowania apostołów uzasadnia, że zwyczaje Prawa nie obowiązują w czasach Ewangelii (2, 1-6). Brakuje jednak komentarza do najbardziej interesujące- go nas fragmentu Ga 2, 6B-14, w którym Paweł stawia zarzuty Piotrowi. Nasuwa się pytanie, komu i dlaczego przeszkadzała interpretacja tych wierszy napisana przez Teodoreta?
Piotr i Paweł, Żydzi od wielu pokoleń, doszli do przekonania, że Prawo nie przynosi usprawiedliwienia, lecz jedynie Chrystus (2, 15-16A); z Prawa aktualny jest w czasach Ewangelii Dekalog, potwierdzony poprzez prawo natury, inne zaś przepisy i zwyczaje Prawa dotyczyły jedynie Żydów (2, 16B). Dlatego poganie nie muszą przestrzegać przepisów Prawa (2, 18).
Przypomniawszy Galatom utracone dobro przyjętej przez nich niegdyś Ewangelii (3, 1), Paweł uświadamia im, iż odwrócili się od spraw duchowych, czyli od łaski do spraw cielesnych, do Prawa i związanych z nim zwyczajów rytualnych (3, 2-5). Następnie, podobnie jak w Liście do Rzymian ukazuje przykład wiary Abrahama, którego potomstwem zostaje się wskutek wiary (3, 6-18). Obietnice złożone potomstwu Abrahama Teodoret interpretuje chrystologicznie: Chrystus jest w ścisłym sensie potomkiem Abrahama i w Nim wierzący dostępują udziału w obietnicy (3, 17). Prawo zostało ustanowione ze względu na Chrystusa (3, 19B). Jeszcze raz Teodoret przypomina, że nie wszystkie przepisy Prawa są aktualne, lecz jedynie te, które potwierdza prawo naturalne (3, 21; zob. 2, 16B).
Pismo Święte poświadcza, że ludzie żyjący przed Prawem przestąpili prawo natury, żyjący zaś pod Prawem przestąpili Prawo Mojżesza (3, 22). Równocześnie wszystkim przyniosło ono lekarstwo, czyli zbawienie poprzez wiarę (3, 22). Prawo było jednak konieczne, gdyż pełniło rolę wychowawcy i ukierunkowywało ludzi na przyjęcie synostwa Bożego (3, 23-29).