Opisz dzieje Abrachama. Opisz dzieje Mojżesza. Potrzebuję to na dzisiaj jeszcze, więc proszę o szybką odpowiedź, i z góry dziękuję. PS.: Oczywiście proszę o opisanie obydwu, a jeden opis ma zajmować 1 stronę a5
Kasiaaa12
Mojżesz jest jedną z najważniejszych postaci Starego Testamentu - to on wyprowadził lud Izraela z egipskiej niewoli. Niezwykłe wydarzenia są jego towarzyszami już od samych narodzin: ponieważ ówczesny faron nakazał pozbawiać życia nowo narodzone dzieci płci męskiej spośród Izraelitów, matka Mojżesza w celu ratowania syna umieściła go w koszyku, który pozostawiła w sitowiach Nilu. tam własnie chłopca znalazła córka faraona, która pokochawszy go jak własnego syna wychowała go w królewskim pałacu. Przypadek chciał, że piastunką chłopca została jego rodzona matka. Gdy Mojżesz dorósł dopuścił się zabójstwa na okrutnym Egipcjaninie, który usiłował posiąść przemocą jedną z Izraelitek. W wyniku tego wydarzenia Mojżesz został zmuszony do ucieczki z kraju, skąd udał się do kraju pasterzy. Spędził tam czterdzieści lat, założył rodzinę, spłodził synów. Tam właśnie objawił mu się Bóg, który przemówił do niego z gorejącego krzaka. Bóg nakazał Mojżeszowi misję wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Mójżesz otrzymał także od Niego moc czynienia cudów - np. umiejętność zamiany laski w węża. Dalsze części biografii Mojżesza są ogólnie znane: wymusza poprzez dziesięć plag egipskich zgodę faraona na to, by jego lud opuścił Egipt, po czym na czele Izraelitów wyrusza w długą podróż do Ziemi Obiecanej (Kanaan). Ta słynna wędrówka trwała aż 40 lat (liczba charakterystyczna dla Biblii ) i obfitowała w szczególne, niezwykłe wydarzenia: przejście przez Morze Czerwone, które rozstąpiło się przed wędrowcami, mannę zesłaną z nieba przez Boga, która zaspokoiła głód pielgrzymów, źródło wytryskujące ze skały bespośrednio po uderzeniu w nią laską Mojżeszową. W czasie tejże wędrówki miał również miejsce kolejny przejaw buntu człowieka przeciwko Bogu - podczas gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj (tam gdzie Bóg dał mu kamienne tablice z wyrytą treścią dziesięciorga przykazań), zniecierpliwiony oczekiwaniem lud odlał posąg złotego cielca, któremu zaczęto oddawać cześć. Dopiero rozgniewany tym nieposłuszeństwem Mojżesz przywrócił ład wśród Izraelitów. Wędrówka toczyła się dalej. W końcu Izraelici dotarli do swojej Ziemi Obiecanej, jednak Mojżeszowi nie było dane wstąpić w jej granice. Ze szczytu góry Nebo ujrzał Jordan i ziemie Kanaanu po czym zmarł. Gdzie znajduje się jego mogiła - nie wiadomo
Spośród wielu mieszkańców Ziemi, Bóg wybrał jednego człowieka - Abrahama i powiedział mu co uczyni: "Abrahamie, sprawię że zostaniesz ojcem wielkiego narodu, a ludy całej ziemi otrzymają przez ciebie moje błogosławieństwo. Opuść teraz swój dom i udaj się do kraju, który ci wskażę". Abraham posłuszny Panu Bogu zabrał swoją rodzinę, służbę, cały dobytek - owce, woły, wielbłądy, namioty i wyruszył w daleką drogę. Kiedy przybył do kraju, który nazywał się Kanaan Bóg znów ukazał się Abrahamowi i rzekł: Tę właśnie Ziemię oddaję tobie i twoim potomkom. I Abraham osiedlił się w ziemi Kanaan. Pewnego razu Abraham odpoczywał w cieniu dębów. Zobaczył, że zbliżają się do niego trzej podróżni. Powitał ich przyjaźnie i ugościł chlebem, serem, mlekiem, a także mięsem z tłustego cielęcia. Podczas rozmowy jeden z podróżnych powiedział: "Przybyliśmy do Ciebie, by przekazać ci radosną nowinę. Za rok twoja żona Sara będzie miała syna." Abraham uwierzył, że tak się stanie, ale Sara, która przysłuchiwała się rozmowie uśmiechnęła się tylko z niedowierzaniem. Podróżny zapewnił ją jednak, że powiedział prawdę, taka jest bowiem wola Pana Boga. Minął rok i Sara urodziła syna. Stało się tak, jak zapowiedział Bóg. Abraham dał swemu synowi imię Izaak. Potem wyprawił wielką ucztę. Wszyscy się cieszyli, a szczęśliwi rodzice dziękowali Panu Bogu za małego Izaaka. Kilka lat później, kiedy Izaak podrósł, Bóg chciał przekonać się, kogo Abraham bardziej kocha - swego syna Izaaka czy Pana Boga, który dał mu tego syna. Powiedział więc do Abrahama: Weź twego syna, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze, na jednym z pagórków. Abraham uczynił tak, jak mu polecił Bóg. Następnego dnia rano wyruszył w drogę razem z Izaakiem. Gdy przyszli na miejsce wskazane przez Boga, Abraham zbudował ołtarz i ułożył na nim drzewo. Potem wziął swego syna i położył na tym drzewie, jako ofiarę Bogu. W tej samej chwili anioł z nieba zawołał do niego: "Abrahamie, nie czyń chłopcu nic złego. Już wiem, że bardzo kochasz Pana Boga, bo poświęcić mu chciałeś swojego jedynego syna." Abraham z radością przytulił Izaaka do siebie. Zobaczył zaplątanego w krzakach barana. Wziął go i złożył w ofierze Bogu zamiast swego syna. Jeszcze raz przemówił do Abrahama anioł: "Ponieważ nie oszczędziłeś swego syna i uwierzyłeś Bogu, błogosławieństwo Boże będzie zawsze z Tobą i Twoimi dziećmi. Bóg Wszechmogący da Ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie. Przymierze wieczne zawiera z Tobą Bóg - służ Bogu i bądź Mu wierny a On nigdy Cię nie opuści." Obietnica Boga napełniła serce Abrahama radością..
aleksandra57
Dzieje Abrahama: Abraham w wieku 100 lat doczekał się wkrótce swojego pierworodnego syna, któremu nadał imię Izaak. Pewnego dnia Bóg postanowił wystawić swojego sługę Abrahama na ciężką próbę wiary. Rozkazał mu poświęcić w ofierze swojego jedynego syna. Abraham zabrał więc Izaaka w miejsce wskazane przez Boga, skonstruował tam ołtarz ofiarny i położył na nim ciało swojego syna Izaaka. W pewnym momencie sięgnął on po nóż, by dopełnić dzieła, gdy nagle usłyszał głos Anioła wysłanego do niego przez Boga. Anioł oznajmił Abrahamowi, ze Bóg widząc jak Abraham bardzo go kocha, postanowił ocalić Izaaka, ponadto obiecał, że będzie go miał w swojej opiece oraz obdarzy go bardzo licznym potomstwem.
Mojżesz jest jedną z najważniejszych postaci Starego Testamentu - to on wyprowadził lud Izraela z egipskiej niewoli. Niezwykłe wydarzenia są jego towarzyszami już od samych narodzin: ponieważ ówczesny faron nakazał pozbawiać życia nowo narodzone dzieci płci męskiej spośród Izraelitów, matka Mojżesza w celu ratowania syna umieściła go w koszyku, który pozostawiła w sitowiach Nilu. tam własnie chłopca znalazła córka faraona, która pokochawszy go jak własnego syna wychowała go w królewskim pałacu. Przypadek chciał, że piastunką chłopca została jego rodzona matka. Gdy Mojżesz dorósł dopuścił się zabójstwa na okrutnym Egipcjaninie, który usiłował posiąść przemocą jedną z Izraelitek. W wyniku tego wydarzenia Mojżesz został zmuszony do ucieczki z kraju, skąd udał się do kraju pasterzy. Spędził tam czterdzieści lat, założył rodzinę, spłodził synów. Tam właśnie objawił mu się Bóg, który przemówił do niego z gorejącego krzaka. Bóg nakazał Mojżeszowi misję wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Mójżesz otrzymał także od Niego moc czynienia cudów - np. umiejętność zamiany laski w węża. Dalsze części biografii Mojżesza są ogólnie znane: wymusza poprzez dziesięć plag egipskich zgodę faraona na to, by jego lud opuścił Egipt, po czym na czele Izraelitów wyrusza w długą podróż do Ziemi Obiecanej (Kanaan). Ta słynna wędrówka trwała aż 40 lat (liczba charakterystyczna dla Biblii ) i obfitowała w szczególne, niezwykłe wydarzenia: przejście przez Morze Czerwone, które rozstąpiło się przed wędrowcami, mannę zesłaną z nieba przez Boga, która zaspokoiła głód pielgrzymów, źródło wytryskujące ze skały bespośrednio po uderzeniu w nią laską Mojżeszową. W czasie tejże wędrówki miał również miejsce kolejny przejaw buntu człowieka przeciwko Bogu - podczas gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj (tam gdzie Bóg dał mu kamienne tablice z wyrytą treścią dziesięciorga przykazań), zniecierpliwiony oczekiwaniem lud odlał posąg złotego cielca, któremu zaczęto oddawać cześć. Dopiero rozgniewany tym nieposłuszeństwem Mojżesz przywrócił ład wśród Izraelitów. Wędrówka toczyła się dalej. W końcu Izraelici dotarli do swojej Ziemi Obiecanej, jednak Mojżeszowi nie było dane wstąpić w jej granice. Ze szczytu góry Nebo ujrzał Jordan i ziemie Kanaanu po czym zmarł. Gdzie znajduje się jego mogiła - nie wiadomo
Spośród wielu mieszkańców Ziemi, Bóg wybrał jednego człowieka - Abrahama i powiedział mu co uczyni: "Abrahamie, sprawię że zostaniesz ojcem wielkiego narodu, a ludy całej ziemi otrzymają przez ciebie moje błogosławieństwo. Opuść teraz swój dom i udaj się do kraju, który ci wskażę". Abraham posłuszny Panu Bogu zabrał swoją rodzinę, służbę, cały dobytek - owce, woły, wielbłądy, namioty i wyruszył w daleką drogę. Kiedy przybył do kraju, który nazywał się Kanaan Bóg znów ukazał się Abrahamowi i rzekł: Tę właśnie Ziemię oddaję tobie i twoim potomkom. I Abraham osiedlił się w ziemi Kanaan. Pewnego razu Abraham odpoczywał w cieniu dębów. Zobaczył, że zbliżają się do niego trzej podróżni. Powitał ich przyjaźnie i ugościł chlebem, serem, mlekiem, a także mięsem z tłustego cielęcia. Podczas rozmowy jeden z podróżnych powiedział: "Przybyliśmy do Ciebie, by przekazać ci radosną nowinę. Za rok twoja żona Sara będzie miała syna." Abraham uwierzył, że tak się stanie, ale Sara, która przysłuchiwała się rozmowie uśmiechnęła się tylko z niedowierzaniem. Podróżny zapewnił ją jednak, że powiedział prawdę, taka jest bowiem wola Pana Boga. Minął rok i Sara urodziła syna. Stało się tak, jak zapowiedział Bóg. Abraham dał swemu synowi imię Izaak. Potem wyprawił wielką ucztę. Wszyscy się cieszyli, a szczęśliwi rodzice dziękowali Panu Bogu za małego Izaaka. Kilka lat później, kiedy Izaak podrósł, Bóg chciał przekonać się, kogo Abraham bardziej kocha - swego syna Izaaka czy Pana Boga, który dał mu tego syna. Powiedział więc do Abrahama: Weź twego syna, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze, na jednym z pagórków. Abraham uczynił tak, jak mu polecił Bóg. Następnego dnia rano wyruszył w drogę razem z Izaakiem. Gdy przyszli na miejsce wskazane przez Boga, Abraham zbudował ołtarz i ułożył na nim drzewo. Potem wziął swego syna i położył na tym drzewie, jako ofiarę Bogu. W tej samej chwili anioł z nieba zawołał do niego: "Abrahamie, nie czyń chłopcu nic złego. Już wiem, że bardzo kochasz Pana Boga, bo poświęcić mu chciałeś swojego jedynego syna." Abraham z radością przytulił Izaaka do siebie. Zobaczył zaplątanego w krzakach barana. Wziął go i złożył w ofierze Bogu zamiast swego syna.
Gdy Mojżesz dorósł dopuścił się zabójstwa na okrutnym Egipcjaninie, który usiłował posiąść przemocą jedną z Izraelitek. W wyniku tego wydarzenia Mojżesz został zmuszony do ucieczki z kraju, skąd udał się do kraju pasterzy. Spędził tam czterdzieści lat, założył rodzinę, spłodził synów. Tam właśnie objawił mu się Bóg, który przemówił do niego z gorejącego krzaka. Bóg nakazał Mojżeszowi misję wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Mójżesz otrzymał także od Niego moc czynienia cudów - np. umiejętność zamiany laski w węża. Dalsze części biografii Mojżesza są ogólnie znane: wymusza poprzez dziesięć plag egipskich zgodę faraona na to, by jego lud opuścił Egipt, po czym na czele Izraelitów wyrusza w długą podróż do Ziemi Obiecanej (Kanaan). Ta słynna wędrówka trwała aż 40 lat (liczba charakterystyczna dla Biblii ) i obfitowała w szczególne, niezwykłe wydarzenia: przejście przez Morze Czerwone, które rozstąpiło się przed wędrowcami, mannę zesłaną z nieba przez Boga, która zaspokoiła głód pielgrzymów, źródło wytryskujące ze skały bespośrednio po uderzeniu w nią laską Mojżeszową. W czasie tejże wędrówki miał również miejsce kolejny przejaw buntu człowieka przeciwko Bogu - podczas gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj (tam gdzie Bóg dał mu kamienne tablice z wyrytą treścią dziesięciorga przykazań), zniecierpliwiony oczekiwaniem lud odlał posąg złotego cielca, któremu zaczęto oddawać cześć. Dopiero rozgniewany tym nieposłuszeństwem Mojżesz przywrócił ład wśród Izraelitów. Wędrówka toczyła się dalej.
W końcu Izraelici dotarli do swojej Ziemi Obiecanej, jednak Mojżeszowi nie było dane wstąpić w jej granice. Ze szczytu góry Nebo ujrzał Jordan i ziemie Kanaanu po czym zmarł. Gdzie znajduje się jego mogiła - nie wiadomo
Spośród wielu mieszkańców Ziemi, Bóg wybrał jednego człowieka - Abrahama i powiedział mu co uczyni: "Abrahamie, sprawię że zostaniesz ojcem wielkiego narodu, a ludy całej ziemi otrzymają przez ciebie moje błogosławieństwo. Opuść teraz swój dom i udaj się do kraju, który ci wskażę".
Abraham posłuszny Panu Bogu zabrał swoją rodzinę, służbę, cały dobytek - owce, woły, wielbłądy, namioty i wyruszył w daleką drogę.
Kiedy przybył do kraju, który nazywał się Kanaan Bóg znów ukazał się Abrahamowi i rzekł: Tę właśnie Ziemię oddaję tobie i twoim potomkom. I Abraham osiedlił się w ziemi Kanaan.
Pewnego razu Abraham odpoczywał w cieniu dębów. Zobaczył, że zbliżają się do niego trzej podróżni. Powitał ich przyjaźnie i ugościł chlebem, serem, mlekiem, a także mięsem z tłustego cielęcia. Podczas rozmowy jeden z podróżnych powiedział: "Przybyliśmy do Ciebie, by przekazać ci radosną nowinę. Za rok twoja żona Sara będzie miała syna." Abraham uwierzył, że tak się stanie, ale Sara, która przysłuchiwała się rozmowie uśmiechnęła się tylko z niedowierzaniem. Podróżny zapewnił ją jednak, że powiedział prawdę, taka jest bowiem wola Pana Boga.
Minął rok i Sara urodziła syna. Stało się tak, jak zapowiedział Bóg. Abraham dał swemu synowi imię Izaak. Potem wyprawił wielką ucztę. Wszyscy się cieszyli, a szczęśliwi rodzice dziękowali Panu Bogu za małego Izaaka.
Kilka lat później, kiedy Izaak podrósł, Bóg chciał przekonać się, kogo Abraham bardziej kocha - swego syna Izaaka czy Pana Boga, który dał mu tego syna. Powiedział więc do Abrahama: Weź twego syna, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze, na jednym z pagórków.
Abraham uczynił tak, jak mu polecił Bóg. Następnego dnia rano wyruszył w drogę razem z Izaakiem.
Gdy przyszli na miejsce wskazane przez Boga, Abraham zbudował ołtarz i ułożył na nim drzewo.
Potem wziął swego syna i położył na tym drzewie, jako ofiarę Bogu.
W tej samej chwili anioł z nieba zawołał do niego: "Abrahamie, nie czyń chłopcu nic złego. Już wiem, że bardzo kochasz Pana Boga, bo poświęcić mu chciałeś swojego jedynego syna." Abraham z radością przytulił Izaaka do siebie. Zobaczył zaplątanego w krzakach barana. Wziął go i złożył w ofierze Bogu zamiast swego syna.
Jeszcze raz przemówił do Abrahama anioł: "Ponieważ nie oszczędziłeś swego syna i uwierzyłeś Bogu, błogosławieństwo Boże będzie zawsze z Tobą i Twoimi dziećmi. Bóg Wszechmogący da Ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie. Przymierze wieczne zawiera z Tobą Bóg - służ Bogu i bądź Mu wierny a On nigdy Cię nie opuści." Obietnica Boga napełniła serce Abrahama radością..
Abraham w wieku 100 lat doczekał się wkrótce swojego pierworodnego syna, któremu nadał imię Izaak. Pewnego dnia Bóg postanowił wystawić swojego sługę Abrahama na ciężką próbę wiary. Rozkazał mu poświęcić w ofierze swojego jedynego syna. Abraham zabrał więc Izaaka w miejsce wskazane przez Boga, skonstruował tam ołtarz ofiarny i położył na nim ciało swojego syna Izaaka. W pewnym momencie sięgnął on po nóż, by dopełnić dzieła, gdy nagle usłyszał głos Anioła wysłanego do niego przez Boga. Anioł oznajmił Abrahamowi, ze Bóg widząc jak Abraham bardzo go kocha, postanowił ocalić Izaaka, ponadto obiecał, że będzie go miał w swojej opiece oraz obdarzy go bardzo licznym potomstwem.
Mojżesz jest jedną z najważniejszych postaci Starego Testamentu - to on wyprowadził lud Izraela z egipskiej niewoli. Niezwykłe wydarzenia są jego towarzyszami już od samych narodzin: ponieważ ówczesny faron nakazał pozbawiać życia nowo narodzone dzieci płci męskiej spośród Izraelitów, matka Mojżesza w celu ratowania syna umieściła go w koszyku, który pozostawiła w sitowiach Nilu. tam własnie chłopca znalazła córka faraona, która pokochawszy go jak własnego syna wychowała go w królewskim pałacu. Przypadek chciał, że piastunką chłopca została jego rodzona matka.
Gdy Mojżesz dorósł dopuścił się zabójstwa na okrutnym Egipcjaninie, który usiłował posiąść przemocą jedną z Izraelitek. W wyniku tego wydarzenia Mojżesz został zmuszony do ucieczki z kraju, skąd udał się do kraju pasterzy. Spędził tam czterdzieści lat, założył rodzinę, spłodził synów. Tam właśnie objawił mu się Bóg, który przemówił do niego z gorejącego krzaka. Bóg nakazał Mojżeszowi misję wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Mójżesz otrzymał także od Niego moc czynienia cudów - np. umiejętność zamiany laski w węża. Dalsze części biografii Mojżesza są ogólnie znane: wymusza poprzez dziesięć plag egipskich zgodę faraona na to, by jego lud opuścił Egipt, po czym na czele Izraelitów wyrusza w długą podróż do Ziemi Obiecanej (Kanaan). Ta słynna wędrówka trwała aż 40 lat (liczba charakterystyczna dla Biblii ) i obfitowała w szczególne, niezwykłe wydarzenia: przejście przez Morze Czerwone, które rozstąpiło się przed wędrowcami, mannę zesłaną z nieba przez Boga, która zaspokoiła głód pielgrzymów, źródło wytryskujące ze skały bespośrednio po uderzeniu w nią laską Mojżeszową. W czasie tejże wędrówki miał również miejsce kolejny przejaw buntu człowieka przeciwko Bogu - podczas gdy Mojżesz przebywał na górze Synaj (tam gdzie Bóg dał mu kamienne tablice z wyrytą treścią dziesięciorga przykazań), zniecierpliwiony oczekiwaniem lud odlał posąg złotego cielca, któremu zaczęto oddawać cześć. Dopiero rozgniewany tym nieposłuszeństwem Mojżesz przywrócił ład wśród Izraelitów. Wędrówka toczyła się dalej.
W końcu Izraelici dotarli do swojej Ziemi Obiecanej, jednak Mojżeszowi nie było dane wstąpić w jej granice. Ze szczytu góry Nebo ujrzał Jordan i ziemie Kanaanu po czym zmarł. Gdzie znajduje się jego mogiła - nie wiadomo
Spośród wielu mieszkańców Ziemi, Bóg wybrał jednego człowieka - Abrahama i powiedział mu co uczyni: "Abrahamie, sprawię że zostaniesz ojcem wielkiego narodu, a ludy całej ziemi otrzymają przez ciebie moje błogosławieństwo. Opuść teraz swój dom i udaj się do kraju, który ci wskażę".
Abraham posłuszny Panu Bogu zabrał swoją rodzinę, służbę, cały dobytek - owce, woły, wielbłądy, namioty i wyruszył w daleką drogę.
Kiedy przybył do kraju, który nazywał się Kanaan Bóg znów ukazał się Abrahamowi i rzekł: Tę właśnie Ziemię oddaję tobie i twoim potomkom. I Abraham osiedlił się w ziemi Kanaan.
Pewnego razu Abraham odpoczywał w cieniu dębów. Zobaczył, że zbliżają się do niego trzej podróżni. Powitał ich przyjaźnie i ugościł chlebem, serem, mlekiem, a także mięsem z tłustego cielęcia. Podczas rozmowy jeden z podróżnych powiedział: "Przybyliśmy do Ciebie, by przekazać ci radosną nowinę. Za rok twoja żona Sara będzie miała syna." Abraham uwierzył, że tak się stanie, ale Sara, która przysłuchiwała się rozmowie uśmiechnęła się tylko z niedowierzaniem. Podróżny zapewnił ją jednak, że powiedział prawdę, taka jest bowiem wola Pana Boga.
Minął rok i Sara urodziła syna. Stało się tak, jak zapowiedział Bóg. Abraham dał swemu synowi imię Izaak. Potem wyprawił wielką ucztę. Wszyscy się cieszyli, a szczęśliwi rodzice dziękowali Panu Bogu za małego Izaaka.
Kilka lat później, kiedy Izaak podrósł, Bóg chciał przekonać się, kogo Abraham bardziej kocha - swego syna Izaaka czy Pana Boga, który dał mu tego syna. Powiedział więc do Abrahama: Weź twego syna, idź do kraju Moria i tam złóż go w ofierze, na jednym z pagórków.
Abraham uczynił tak, jak mu polecił Bóg. Następnego dnia rano wyruszył w drogę razem z Izaakiem.
Gdy przyszli na miejsce wskazane przez Boga, Abraham zbudował ołtarz i ułożył na nim drzewo.
Potem wziął swego syna i położył na tym drzewie, jako ofiarę Bogu.
W tej samej chwili anioł z nieba zawołał do niego: "Abrahamie, nie czyń chłopcu nic złego. Już wiem, że bardzo kochasz Pana Boga, bo poświęcić mu chciałeś swojego jedynego syna." Abraham z radością przytulił Izaaka do siebie. Zobaczył zaplątanego w krzakach barana. Wziął go i złożył w ofierze Bogu zamiast swego syna.